Απόσπασμα από το βιβλίο “Έρωτας ή τίποτα” Από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ
Σημαντικός είναι ο χρόνος στο ζευγάρι όταν γελούν και αστειεύονται. Όταν εξαφανίζονται όλες οι υπαρκτές δυσκολίες από τη θέρμη του έρωτα τους. Όταν το παιγνίδισμα γίνεται τρόπος ζωής για όσους σέβονται τη σοβαρότητα της. Όταν η τρυφερότητα δεν αφορά μόνο το προκαταρκτικό στάδιο της σεξουαλικής σχέσης, αλλά είναι η ίδια η σχέση. Όταν η καλή διάθεση δεν είναι κουκούλωμα των προβλημάτων, αλλά η βεβαιότητα για τη δυνατότητα της επίλυσης τους. Σημαντικός είναι ο χρόνος στο ζευγάρι, όταν μπορούν να χαλαρώσουν δίχως να πρέπει να απολογούνται. Όταν μπορούν να αυτοσαρκαστούν, δίχως να φοβούνται ότι θα ξεπέσουν στα μάτια του συντρόφου. Όταν αντί για γκρίνιες και παράπονα για εκείνα που ήθελαν και δεν έγιναν, μοιράζονται τις επιθυμίες τους και τα όνειρα τους. Ο σύντροφος τότε δεν ακούει απλώς αυτά που του λες, αλλά γνωρίζει να αφουγκράζεται και αυτά που σε δυσκολεύουν να τα ονομάσεις, αυτά που ζητούν τον χρόνο τους για να αναδυθούν, αυτά που δεν έχεις λόγια για να τα εκφράσεις. Ο σύντροφος που είναι ο καλός σου φίλος. Που δεν κολλάς πάνω του γιατί δυσκολεύεσαι στις σχέσεις με τους άλλους, αλλά γιατί μ’ αυτόν έχεις απεριόριστες δυνατότητες επικοινωνίας και κατανόησης.
Συντροφικότητα. Η δυνατότητα να έχεις τον δικό σου άνθρωπο. Τον άνθρωπο που σε γνωρίζει και σε εμπιστεύεται. Να έχεις δίπλα σου κάποιον που θέλει να σε ακούει, όχι για να σου κάνει χάρη, αλλά γιατί εμπλουτίζεται από τη σχέση του με σένα. Να έχεις τον δικό σου άνθρωπο που δε σε παρεξηγεί, γιατί γνωρίζει να εξηγεί τις προθέσεις σου. Να θέλεις να είσαι μαζί του όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί μαζί του είσαι ολόκληρος ο εαυτός σου. Συντροφικότητα.
Η αίσθηση ότι είναι ο δικός μου άνθρωπος. Ο αγαπημένος. Ο σημαντικός. Αυτός που με δυσκολεύει με το να είναι διαφορετικός, ακόμη κι όταν συμφωνούμε. Αυτός που με δυσκολεύει με το να είναι παρών, ακόμη και στη μοναξιά μου. Αυτός που με δυσκολεύει με το να μη δέχεται τους συμβιβασμούς μου. Αυτός που με δυσκολεύει με την ομορφιά της αγάπης του. Αυτός που με δυσκολεύει με το να μην του φτάνει ποτέ ο κοινός μας χρόνος. Αυτός που με δυσκολεύει με το να με εμπιστεύεται απροϋπόθετα. Αυτός που με δυσκολεύει με το να μη μου επιτρέπει να εγκλωβίζομαι στα άσχημα. Αυτός που με δυσκολεύει με το να μη μου επιτρέπει να παραιτούμαι. Αυτός που με δυσκολεύει με το να με βλέπει ερωτικά, ακόμη κι όταν εγώ δεν αντέχω τον εαυτό μου. Αυτός που με δυσκολεύει με το να μου ζητά να είμαι ο εαυτός μου και μόνο αυτό.
Δημήτρης Καραγιάννης: Παιδοψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής. Η κλινική του εργασία βασισμένη στην ανάδειξη της μοναδικότητας του ανθρώπινου προσώπου, αξιοποιεί τις ψυχικές δυνάμεις που διαθέτει κάθε άνθρωπος.
