Oι λέξεις μοιάζουν σαν αχαρτογράφητο τοπίο και η γλώσσα σαν συναίσθημα. Κι όμως μια κοινωνική πραγματικότητα είναι ικανή να ρουφήξει φωνές και αφηγήσεις, να ποτίσει τους πολύτιμους σπόρους διαφορετικών ανθρώπων που συνδέονται με μια κοινή εμπειρία και να βγάλει ανθούς γεμάτους ανάσες και ορίζοντες. Τότε, η δύναμη της γραφής αρκεί για να νικήσει ο καθένας το δικό του σκοτάδι και να βρει μια χαραμάδα φωτός.
Τι συγκίνησε 43 διαφορετικούς και μοναδικούς Ανθιστές; Τι τους έκανε να ονειρευτούν; Τι τους έδωσε κίνητρο; Tελικά… τι τους άνθισε σε συνθήκες εγκλεισμού και απομόνωσης;
Το ψηφιακό ανθολόγιο «Τι σ’ ανθίζει;» είναι ένα συλλογικό έργο- που εμπνεύστηκε ο Στέλιος Παπαλαμπρόπουλος, ιδρυτής του St.Patrick’s Day Festival στα Γρεβενά και του Φεστιβάλ Topos και Μanakia- με πρωταγωνιστή τον άνθρωπο, που δημιουργήθηκε την περίοδο από τον Μάρτιο έως τον Μάιο του 2020, μέσα στη μεγαλύτερη κρίση στην πρόσφατη ιστορία της ανθρωπότητας και θέτει αυτό το ένα και μοναδικό ερώτημα.
Πως προέκυψε ο τίτλος και ποια ήταν η κινητήριος δύναμη για να γραφτεί;
Τις πρώτες ημέρες της καραντίνας που επιβλήθηκε έπρεπε ξαφνικά να οργανώσουμε τη ζωή μας σε μια νέα πραγματικότητα. Για τους περισσότερους η νέα συνθήκη εγκλεισμού με την ταυτόχρονη αγωνία για την άγνωστη μέχρι τότε απειλή του παγκόσμιου πληθυσμού προκαλούσε υπαρξιακές σκέψεις. Ίσως θα έλεγα ήταν μια πρόκληση ώστε να δοκιμαστούν οι υπαρξιακές μας αντοχές καθώς το άμεσο μέλλον συνεχώς και πιο δυσοίωνο προβλεπόταν. Εκείνες λοιπόν τις ημέρες προσπάθησα να αναδύσω από μέσα μου οτιδήποτε κρατώ ως απόθεμα για να μου αλλάζει τη διάθεση, να μου δίνει ανάσες και ορίζοντα κάθε φορά που το έχω ανάγκη. Η καλή μουσική και η ζωγραφική για εμένα είναι πάντα καταφύγιο. Συμβάλλουν στην αλλαγή της τρέχουσας πραγματικότητας στον μικρόκοσμό μου. Σαφώς δεν μπορούσε να λείπει από τα αναγνώσματα τον πρώτων ημερών ο ποιητής του φωτός, Οδυσσέας Ελύτης, που όταν τον διαβάζω αποκτώ “πτητικές ικανότητες” στον έσω μου κόσμο! Ένα πρωί λοιπόν, από αυτά τα παράξενα, ρίχνοντας δροσερό νερό στο πρόσωπό μου κοιτάζομαι στον καθρέφτη και μου “σκάει” η ερώτηση…. “τι μ’ανθίζει;” Δεν ήθελα τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο! Τις απαντήσεις τις γνωρίζουμε…τις ερωτήσεις ψάχνουμε! Αυτές που σαν ένα βέλος θα ξυπνήσουν μια νέα επίγνωση και πληρότητα!
Ποια δική σου ανάγκη κάλυψε αυτό το βιβλίο;
Μόλις εμπνεύστηκα την ερώτηση, ήδη από τις πρώτες ημέρες έσπευσα να τη μοιραστώ με τους κοντινούς μου φίλους! Η αλήθεια είναι πως ενθουσιάστηκα με τον τρόπο που ανέδυε η ερώτηση μοναδικές απαντήσεις! Το συγκινητικό ήταν πως αρκετοί με έκπληξη μου έλεγαν, είναι η πρώτη φορά που μας θέτει αυτό το ερώτημα κάποιος! Προσωπικά η ανάγκη που κάλυψε ήταν κάτι που μου αρέσει να κάνω τα τελευταία χρόνια… να προκαλώ με τις ιδέες μου ανταμώματα ανάμεσα στους ανθρώπους που σπιθίζουν χαρά και δημιουργία! Αυτό εξάλλου για το οποίο έχω πεισθεί πως αξίζει η ζωή, να δημιουργείς! Και όταν δημιουργείς μαζί με άλλους συνανθρώπους εκεί να δεις γιατί είδους συγκίνηση και συναρπαγή μιλάμε! Πόσο μάλλον να το πετυχαίνεις αυτό σε συνθήκες κοινωνικής απομόνωσης!
Πώς θα περιέγραφες τον ιδανικό αναγνώστη του «Τι σ’ ανθίζει;»; Τι αναζητά και τι θα βρει;
Θεωρώ πως ιδανικός αναγνώστης του βιβλίου είναι αυτός που στο τέλος θα απαντήσει και ο ίδιος στην ερώτηση! Θα βρει στις σελίδες του βιβλίου και στα κείμενα κάθε συμμετέχοντα συμπυκνωμένη ειλικρίνεια που προκαλεί άνοιξη! Πέρα από το κείμενο κάθε συγγραφέας κλήθηκε να προτείνει το αγαπημένο του μουσικό κομμάτι, ταινία και βιβλίο. Μόνο από αυτή την εκδοχή αποτελεί ένα κυριολεκτικό ανθολόγιο που παραθέτει προτάσεις-ανθούς για εξερεύνηση!
Πως και γιατί πάρθηκε η απόφαση να το προσφέρετε δωρεάν και να δημιουργήσετε την ακουστική μορφή (audio) των κειμένων;
Το να διανείμουμε δωρεάν το βιβλίο θεωρώ πως ήταν η ελάχιστη δημιουργική συμβολή μας σε μια εποχή που όλος ο κόσμος έγκλειστος έψαχνε για λόγους διεξόδου και κάτι αισιόδοξο να του “ταράξει” την καθημερινότητα. Ήταν κοινή συμφωνία όλων μας να μην υπάρξει αντίτιμο οικονομικό. Εξάλλου πως να εκτιμήσεις μια τέτοια προσπάθεια; Δεν εκτιμάται η προσφορά και η ομορφιά με οικονομικά μεγέθη. Πρέπει να υπάρχει διαθέσιμη για όσους την αναζητούν! Η ακουστική μορφή των κειμένων ήταν ένα δεύτερο στάδιο. Ήταν μια προέκταση της σκέψης για συγγραφή, καθώς θεώρησα πως επειδή αναφερόμαστε σε προσωπικά και εξομολογητικά κείμενα, μόνο ο κάθε συγγραφέας θα μπορούσε να το αποδώσει με το συναίσθημα που αυτός ήθελε τον χρωματισμό και την ένταση που θα έδινε στη φωνή του! Εξάλλου θεωρώ πως τέτοιου είδους κείμενα αξίζουν να μένουν στην ιστορία διαβασμένα από τους συγγραφείς τους, ώστε επόμενες γενιές που θα τα ανακαλύψουν να τα νιώσουν μέσα από τις φωνές των συγγραφέων τους. Το βασικό όμως κίνητρο για την ακουστική μορφή του βιβλίου ήταν να προσφέρει πρόσβαση στα κείμενά και στους συνανθρώπους μας με προβλήματα όρασης.
Νιώθεις ότι στους καιρούς που ζούμε η συλλογικότητα έχει έναν πιο σημαντικό ρόλο να παίξει;
Ναι! Η συλλογικότητα είναι μονόδρομος για να επιβιώσει το ανθρώπινο ον. Η εποχή που διανύουμε αποτελεί την εποχή της μετανεωτερικότητας. Το χαρακτηριστικό της είναι η αποδόμηση των πάντων. Αξίες, δομές, σχέσεις. Μας εκπροσωπούν άνθρωποι που οι ίδιοι είναι θύματα της αυτοαποδόμησής τους! Μιας τρομακτικής έλλειψης αξιών. Αποδομούν με τις πράξεις τους τον ίδιο τους τον εαυτό χωρίς να το αντιλαμβάνονται παρά μόνο εάν εκτεθούν στην δημοσιότητα. Φτάσαμε στο σημείο να μεταλλάσσεται και η πραγματική έννοια των λέξεων. Μου θυμίζει την “νέα γλωσσα” που επιβαλλόταν στις συνθήκες που περιγράφει στο σπουδαίο 1984 ο Τζόρτζ Όργουελ.
Η συλλογικότητα όμως είναι θεωρώ αδύνατο να σβήσει, καθώς απαντά σε δομικά στοιχεία της ύπαρξης! Αυτό που συμβαίνει κάθε Κυριακή στην Εκκλησία και αυτό που συμβαίνει σε ένα πανηγύρι στο χορό! Άγνωστοι άνθρωποι μεταξύ τους έρχονται κοντά μαζί σε μια κοινή αναφορά και δημιουργούν γεγονός ζωής! Πόσο σπουδαίο τελικά είναι να μοιράζεσαι κάτι. Να μοιράζεσαι αυτό που δημιουργείς! Αυτή είναι η υπέρβαση που μπορεί να πετύχει η συλλογικότητα, δημιουργεί ήθος και έθος που είναι κατεξοχήν οι πυλώνες του τρόπου που ευδοκιμεί σε έναν τόπο και της αισθητικής. Η Ελλάδα δίδαξε συλλογικότητα και θαρρώ πως αυτό ενέχει ζωή. Η αποδόμηση αντιθέτως οδηγεί στην αυτοκαταστροφή. Θα συνεχίσουμε τα επόμενα χρόνια να βλέπουμε ακραίες εκδηλώσεις αποδόμησης, αλλά θα αλλάξει αυτό είμαι σίγουρος.
Τι σ΄ανθίζει;
Όντως όταν στο θέτει κάποιος το ερώτημα, είναι σαν να σε πιάνει απροετοίμαστο. Σαν ένα απότομο ξύπνημα. Σε προκαλεί να αναλογιστείς τους λόγους για τους οποίους ζεις! Δεν είναι και εύκολο! Έχει όμως ως ερώτημα μια ποιητική παρακίνηση που θες να απαντήσεις! Με ανθίζει να δημιουργώ μαζί με ανθιστές και όταν κοιτάζω προς το παρελθόν να νιώθω πως τον χρόνο τον κάναμε ρυθμό μαζί! Στον ρυθμό αυτό συντονιστήκαμε πολλοί και αφήσαμε το αποτύπωμα από ό,τι καλύτερο μπορέσαμε να προσφέρουμε, να γευτούμε, να συγκινηθούμε, να ζήσουμε! Να είμαστε οι δημιουργοί της μουσικής και οι ονειρευτές των ονείρων όπως αναφέρει και ο σπουδαίος ιρλανδός ποιητής Arthur O’Shaughnessy στην Ωδή του. Αυτά μ’ανθίζουν!
Το ψηφιακό βιβλίο «Τι σ’ ανθίζει» προσφέρεται δωρεάν σε όλους και είναι διαθέσιμο σε audio book.
