Το όρος Άσκιο, ή Σινιάτσικο βρίσκεται στην Ανατολική πλευρά του Βοΐου με βασικό χαρακτηριστικό την εντυπωσιακή απουσία ψηλής βλάστησης. Σε αυτό το λόγο πιθανό οφείλει και την ονομασία του. Στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν και απομονωμένα τμήματα με ιδιαίτερη δασοκάλυψη, που αποτελούν τυπικό ενδιαίτημα των καφέ αρκούδων που ζουν εδώ.
Παρατηρείται μεγάλη αντίθεση ανάμεσα στις γυμνές και στις δασωμένες περιοχές. Στο γυμνό τοπίο η ψηλή βλάστηση απουσιάζει ολοκληρωτικά, ενώ όπου υπάρχουν δάση αυτά είναι πολύ πυκνά και ξεκινούν απότομα. Το φαινόμενο οφείλεται αφενός στα πετρώματα της περιοχής και αφετέρου στην υπερβόσκηση των περασμένων χρόνων από τα πολλά και τεράστια σε μέγεθος κοπάδια που υπήρχαν.
Το μήκος του βουνού φθάνει τα 40 χλμ., ξεκινώντας λίγο πιο Νότια από την πόλη της Καστοριάς και καταλήγοντας έξω από την Κοζάνη. Η κατεύθυνσή του είναι από τα βορειοδυτικά προς τα νοτιοανατολικά, αποτελώντας φυσική συνέχεια του όρους Βίτσι και του Βαρνούντα. Βρίσκεται στο κέντρο της Δυτικής Μακεδονίας και για το λόγο αυτό η θέα που προσφέρει ακόμη και από τις χαμηλές κορυφές του είναι εκπληκτική.
Το ιδιαίτερα έντονο ανάγλυφο σε συνδυασμό με το ύψος του το καθιστά ένα από τα πιο άγρια ελληνικά βουνά και για αυτό το λόγο εδώ πιθανό βρίσκονται χτισμένα πολλά μοναστήρια.
Το κεντρικότερο και ψηλότερο τμήμα αποτελεί το Σινιάτσικο με υψόμετρο που φθάνει τα 2.111 μέτρα, χαρακτηρισμένο στο μεγαλύτερο τμήμα του ως περιοχή Natura 2000. Ο όγκος της βάσης αλλά και της κορυφής του είναι πραγματικά μεγαλειώδης. Δεν υπάρχει μόνο μία, αλλά σειρά κορυφών που ξεπερνούν σε υψόμετρο τα 2.000 μέτρα, με ψηλότερη τη δεύτερη προς το Νότο, ενώ από χαμηλά όλες μοιάζουν να έχουν το ίδιο ύψος.
Όταν το Σινιάτσικο είναι χιονισμένο η μορφή του γίνεται ακόμη πιο επιβλητική. Άλλες ψηλές κορυφές είναι ο Σκάκος (1.824 μ.), ο Πύργος (1.517 μ.), η Μακρυγιάννη (1.542 μ.), η Μαγούλα (1.621 μ.), και η Σκάρπα (1.624 μ.). Στο Βόρειο τμήμα του, το οποίο είναι κατάφυτο με δάση οξιάς, βρίσκονται τα ορειβατικά καταφύγια του Χιονοδρομικού Ορειβατικού Συλλόγου Πτολεμαΐδας και της Ορειβατικής Λέσχης Εορδαίας. Τα πετρώματα του ασβεστόλιθου έχουν δημιουργήσει εντυπωσιακά ανεξερεύνητα σπήλαια στην περιοχή της Εράτυρας. Ιδιαίτερο τοπίο αποτελεί επίσης το αλπικό οροπέδιο των 1.900 μέτρων που σχηματίζεται στη Δυτική πλευρά, κάτω από την κορυφή, όπου υπάρχει και μια μικρή καταβόθρα.
Τη Νότια συνέχεια του Σινιάτσικου προς τη Σιάτιστα αποτελεί το όρος Βέλια. Εδώ η απουσία ψηλής βλάστησης είναι ολοκληρωτική. Το βουνό οριοθετείται μεταξύ Σιάτιστας και Γαλατινής και η ψηλότερη κορυφή του φθάνει τα 1.763 μέτρα. Άλλες σημαντικές κορυφές είναι ο Πύργος (1.688 μ.) με μια εντυπωσιακή μορφή κώνου και η Τρανή Ράχη (1.505 μ.).
Η περιοχή όπου συναντάται με το όρος Βούρινος, στον Φαρδύκαμπο, αποτελεί το μόνο πεδινό πέρασμα μεταξύ Μακεδονίας και Ηπείρου, με συνέπεια να έχουν σημειωθεί εκεί ιστορικές μάχες, τόσο κατά τους πρόσφατους χρόνους, όσο και κατά την αρχαιότητα. Σε αυτή την τοποθεσία βρίσκεται, ένα πολύ μεγάλο σπήλαιο, ορατό από την Εγνατία οδό.
Τη Βόρεια προέκταση του Σινιάτσικου αποτελεί το Μουρίκι. Γεωλογικά τα δύο βουνά διαφέρουν ως προς τη σύσταση των πετρωμάτων άρα και τη γένεσή τους. Το Μουρίκι θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως ένα τελείως ξεχωριστό βουνό, μιας και είναι καθαρά σχιστολιθικό και παρουσιάζει ομοιότητες περισσότερο με το Βίτσι, που βρίσκεται Βορειότερα. Το τοπίο εδώ αλλάζει ριζικά.
Οι πλαγιές είναι πιο ομαλές, με την Ανατολική να είναι κατάφυτη από δάση οξιάς και βελανιδιάς. Ενώνεται με το Σινιάτσικο στην περιοχή της Βλάστης, σχηματίζοντας το ομώνυμο οροπέδιο. Η ψηλότερη κορυφή του αγγίζει τα 1.701 μέτρα, ενώ χαμηλότερες είναι η Πέτρα Μάρκου (1.655 μ.), τα Ακόνια (1.468 μ), το Κάστρο Ζώτα (1.413 μ.), και η Γκούφα (1.285 μ.).
Νερά που αναβλύζουν από φυσικές πηγές ανάμεσα σε βρύα και βράχους σχηματίζουν φυσικές αποθήκες νερού, ενώ μικροί καταρράκτες λαξεύουν τις πέτρες δίνοντάς τους μορφές που μόνο η ίδια η φύση μπορεί να δημιουργήσει.
