της Αλίκης Αναστασοπούλου
Η Εσθονία έχει 3 νησιά που είναι λίγο σαν την Κρήτη. Yπερπερήφανα, με δική τους διάλεκτο, σημαία, ήρωα, τα τελευταία που υποτάσσονταν στους περαστικούς κατακτητές -κι αν πέρασαν Γερμανοί, Δανοί, Σουηδοί, και φυσικά οι φίλοι τους οι Ρώσοι, αλλά αν θέτε να ξέρετε το μικρότερο έχει το καλυτερότερο εστιατόριο της χώρας, με σκούφους, κασκόλ και όλα τα σχετικά.
Πολλά χωριά που ήταν κάποτε παραθαλάσσια τώρα έχουν ανέβει στο βουνό (γιατί έχει πέσει η θάλασσα 15μ τα τελευταία 5000 χρόνια!) και επειδή οι Σοβιέτ κακοί είχαν βάλει ένα μεγάλο ραντάρ και απαγόρευσαν την πρόσβαση στους πάντες, τα χωριά έχουν μείνει σε μια άλλη εποχή. Και φυσικά το μικρούλι Muhu είναι η καλύτερη εισαγωγή στον κόσμο του …ανεμόμυλου. Άχρηστη πληροφορία της ημέρας, η Εσθονία έχει το μετεωρομαγνήτη, με τις περισσότερες διαστημικές λακούβες παγκοσμίως, βουαλά η τρούπα της Kaali, με διάμετρο 100μ σε έκδοση ρομαντική λιμνούλα. Παρά δίπλα έχει κι άλλες. Στεγνές.
Κάνοντας μια γρήγορη ανακεφαλαίωση του ζωικού βασιλείου της βαλτικής με διαφορά την πρωτιά έχει ο πελαργός που τόσες μέρες μόνο βόλτες πάνω κάτω κάνει και αν κοιτάξεις προσεκτικά θα δεις ότι τα τζούνιορ πελαργάκια έχουν αρχίσει να μεγαλώνουν και να σκάνε μούρη σιγά σιγα. Επίσης μόλις σήμερα έκαναν τριπλή εμφάνιση οι γάτες της βαλτικής που μέχρι τώρα είχαν βαρέσει εξαφανιζόλ, και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είναι κοινωνικότατες και ιδιαίτερα χαδιάρες. Τέλος να σας συστήσω το τριχωτό μούσχαρο emo Εσθονίας και το πρόβατο βαλτικής το οποίο βγαίνει σε έκδοση άσπρο, μαύρο και ασπρόμαυρο γιατί εδώ διακρίσεις δε κάνουμε.
Και συνεχίζουμε την κολεξιόν από κάστρα και ανεμόμυλους με το σετάκι του Kuressaare,που είναι η πρωτεύουσα του μεγάλου νησιού του Saaremaa και σιγά σιγά να συνηθίζουμε τα διπλά γράμματα στα ονόματα γιατί τούτοι παραγειτονεύουν με τους Φινλανδούς, που αυτοί με βεβαιότητα βάζουν τουλάχιστον ένα ζευγάρι διπλά γράμματα σε κάθε λέξη. Οι Εσθονοί τουλάχιστον έχουν το φιλότιμο να βάζουν και καμιά αγγλική μετάφραση στις ταμπέλες τους να ξέρεις ότι lennujaama είναι το αεροδρόμιο (γιατί είναι τόσο προφανές άλλωστε), όχι σαν τους άθλιους τους λετονολιθουανούς.
Είναι μερικές φωτό που σου κάθονται υπερβολικά εύκολα, κι άλλες που δε θέλουν με τίποτα. Είναι ένας φάρος στο Saare που όλη μέρα περίμενε και πόζαρε, κι ήταν και ο άλλος ο Kiipsaare που το έπαιζε ζόρικος. Είναι δυσπρόσιτος, θέλει περπάτημα, κανένα πρόβλημα. Ο χωματόδρομος αγριεύει, μπαίνει μες το δάσος, αρχίζει να μαζεύει λακούβες με νερό, οι λακούβες μεγαλώνουν, μέχρι που συνειδητοποιείς ότι τα πάντα είναι πλωτά, εκτός από δύο ροδιές πάνω στις οποίες κινείσαι, και είναι μια σκέψη, μια μόνο απόφαση αν θα δώσεις μια γκαζιά να περάσεις μέσα από τη λίμνη -η οποία είναι ένα με τη θάλασσα!- ή θα κοτέψεις και θα κάνεις μεταβολή. Η Ισλανδία ξυπνάει μπροστά σου – ναι τότε που ορκίστηκες ότι δε θα ξανακάνεις μαλακίες- και παίρνεις την απόφαση ότι οι κότες είναι γαμάτες και άκρως παρεξηγημένες. Τον φάρο τέλος πάντων, κάτι σαν τα Κύθηρα, ποτέ δεν θα τον δούμε, αλλά για την ιστορία είχε πάρει κλήση, λίγο σαν την Πίζα, αλλά μέτα κάπως του ήρθε και ξαναΐσιωσε μόνος του!
Ο Δον Κιχώτης μπορεί να ήταν σπανιόλος, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να κάνει καριέρα και στην Εσθονία, γιατί βρωμάει ο τόπος από αμεταχείριστους τέτοιους, και αν πλέον τους συντηρούν για καθαρά τουριστικούς λόγους, και κανένα πρόβλημα μ’αυτό δεν έχουμε, κάμια φορά ολμως το τραβάμε λίγο στα άκρα και ακουμπάμε λίγο το καρακίτς.
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια πολή μικρή πόλη που τη θέλαν όλοι για δική τους, και της έχτιζε ο ένας φρούρια, ερχόταν ο άλλος κι έφτιαχνε παλάτια, ερχόταν ο τρίτος και τη φόρτωνε τοίχη, και μετά ένας άλλος εκκλησίες, αλλά δεν άρεσε του πρώτου κι έφτιαξε κι αυτός δικές του εκκλησίες, και μετά ήρθαν άλλοι και τα ιδοπεδωσαν όλα, αλλά αυτή άντεξε μέσα σ’όλους τους τρελούς και παρέμεινε κουκλίτσα.Και όντως έτσι έγιναν όταν ουγγροφινλανδοί έφτιαξαν την πρώτη παράγκα, αλλά επειδή έπιασαν οικόπεδο φιλέτο και λιμανάκια φοβερή με πρόσβαση από ‘δω στους από ‘κει, πέρασαν μετά Δανοί, Σουηδοί, Γερμανοί, Πολωνοί, Λιθουανοί και προφανώς Ρώσοι, και τα κάναν σαν τα μούτρα τους, αλλά στα τέλη του 80 όταν μύριζε μπαρούτι και ξέραν ότι η ανεξαρτησία είναι κοντά, σηκώσαν μανίκια, έκαναν κουκλί την παλιά πόλη που ήταν εγκαταλελειμμένη, διώξανε πόρνες και οινοπνευματικούς μετανάστες και το γύρισαν σε σούπερ εξκλούσιβ και μπουτίκ φάση και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα! Καλώς φτάσαμε στο Tallinn ️!
Το Tallinn είναι ροζ! Κι όταν πάει να μην είναι είναι παστέλ, και από τα δώ δεν ξεφεύγει κανείς! Η παλιά πόλη είναι γραφική όσο πάει, και από τουρισμό επίσης το τερματίζει, γιατί εκτός από τους ντόπιους, και τους Λετονολιθουανούς που είναι γείτονες, ζέχνει ο τόπος στο Ρωσσο, που σιγά δυο βήματα είναι, άσε που όλοι έχουν και μια ξεχασμένη θεία από τα παλιά και ένα ντιβάνι να κοιμηθούν, κι ένα μπραφ απέναντι είναι το Ελσίνκι που σκαρώνεις ημερήσια εκδρομή για το τίποτα, και βάλε και τα τερακρουαζιερόπλοια που όταν ξεφορτώνουν βουλιάζει το μαγάζι, και βάλε και κάτι αδέσποτους καλή ώρα, η μπίζνα είναι στρωμένη και ρολάρει. Και όσο τράτζικ κι αν ακούγεται, το μέρος παραμένει μαγευτικά παραμυθένιο. Άχρηστη πληροφορία της ημέρας: στην παλιά πόλη είναι σχεδόν όλες οι πρεσβείες με τις σημαίες τους να ανεμίζουν. Η ελληνική πρεσβεία είναι μέσα σε ένα συγκρότημα που έχει καζίνο και πορνείο μαζί! (Αλλά μην τρελαίνεσαι, εκεί είναι και της Νορβηγίας και της Ιαπωνίας!)
Κι αν χορτάσεις τουρίστα και θες να ηρεμήσει το μάτι σου, ένα τσιγάρο δρόμο μακριά είναι το Telliskivi, η καινούρια περιοχή που έχει μεταμορφωθεί τα τελευταία χρόνια από το πιο υποβαθμισμένο μέρος στο πιο τρέντυ, όπου έχει στηθεί ένας τεράστιος πολυχώρος που εκτελεί χρέη από λαϊκή αγορά, μέχρι ντισκοτέκ, με μαγαζάκια ότι φανταστείς, γκουρμεδιές του ποδιού, σκουφάτα εστιατόρια του καθισιού, καφέ, ζαχαροπλαστειάκια και τον φούρνο της γειτοιάς, καλλιτέχνες, εκθεσιακούς χώρους, γωνιές για γιόγκα και συναυλίες, και αν βάλεις και τον περιβάλλοντα χώρο όπου έχουν προγειωθεί από κοντέηνερ μέχρι βαγόνια τρένων, οι μάγκες τα χωρέσαν όλα και δεν λείπει τίποτα! Ακόμα και οι παραδίπλα γειτονιές που ήταν του πεταματού έχουν φτιαχτεί και δίπλα στα ανακαινισμένα γκρεμίδια ξεφυτρώνουν μοδάτα λόφτ, κάτι σαν Μεταξουργείο ένα πράγμα. Κι η φάση περπατάει σιγά σιγά προς τη θάλασσα, όπου σε μερικά χρόνια θα έχουν κάνει παπάδες. Στανταράκι.
Κι άμα θελήσεις λίγη ησυχία τράβα για το Maarjamae που είναι λίγο έξω από την πόλη, και έχει και παραλιάρα, όπου στο παλιό καλοκαιρινό ανάκτορο ενός Ρώσσου στρατηγού, έχουν φτιάξει καταστασούλα και κάθε παρακτιριάκι του ανακτόρου γίνεται και άλλο μουσείο. Έχουμε μουσείο ιστορίας, μουσείο κινηματογράφου, μουσείο των στάβλων κλπ – με ιδιαίτερα κυνικό τον τρόπο που εξαγνίζουν τα δεινά του ναζισμού σε σχέση με όσα τράβηξαν από τους Σοβιετικούς, έδω είπαμε οι Ρώσοι είναι οι σατανάδες! Και λίγο πιο κει είναι το «νεκροταφείο των αγαλμάτων των σοβιετικών», που φυσικά μετά την ανεξαρτησία τα ξήλωσαν από πάρκα και πλατείες, και τέθηκε το θέμα, και τότε είναι που προβληματίστηκαν σοβαρά τι στον άνεμο να τα κάνουνε όλα αυτά, να τα πετάξουν, να τα δείξουν, θένε να θυμούνται τους Σοβιέτ, πως διαχειρίζονται ρε παιδί μου την πρόσφατη ιστορία τους ρε παιδάκι μου! Τέσπα, όλες οι κεφάλες του Λένιν και του Στάλιν και όλης της παρέας μαζεμένες εκεί, στα ποπό καρτιέ του μουσείου της ιστορίας της Εσθονίας…
Το Τallinnάκι πλην της ομορφιάς του έχει και μερικές καρέκλες καβατζωμένες στο Guinness, βλέπε το πιο παλιό φαρμακείο και το πιο παλιό καφέ του κόσμου. Επίσης όταν εδώ ξεκίνησαν να φτιάχνουν σοκολάτες και marzipan, οι Ελβετοί και οι Βέλγοι τρώγαν βελανίδια. Ένα τελευταίο καφεδάκι και τα λέμε! Σκόρπιες βαλτικές πληροφορίες για το δρόμο: H λέξη δρόμος είναι gatve στα λιθουανικά, iela στα λετονικά και tee στα εσθονικά. Τόσο πολύ μοιάζουν οι 3 γλώσσες. Τα φαγητά τους από την άλλη είναι πάνω κάτω τα ίδια, και εν συντομία συνοψίζονται στο με τι θα συνοδέψεις τις πατάτες σου. Τρώνε μέχρι και τα πιο ευφάνταστα μέρη του ζώου, το κοκορέτσι μπροστά τους είναι σα μπισκοτόκρεμα για βρέφη. Στο δρόμο τηρούν τα όρια ταχύτητας ευλαβικά, αλλά στις προσπεράσεις είναι Ταλιμπάν κι όποιον πάρει ο χάρος. Αγαπούν τον καφέ και τα καννελένια κρουασάν σχεδόν ωσάν Σκανδιναβοί. Simply great coffee.