Η πανδημία έδιωξε τους κατοίκους από έρημες μεγαλουπόλεις-φαντάσματα και τους έστειλε πίσω στην εξοχή, εκεί που υπάρχει περισσότερος χώρος, οξυγόνο, ελευθερία, φύση. H Νέα Υόρκη έχασε μισό εκατομμύριο κατοίκους μέσα σε λίγες εβδομάδες από την έκρηξη της πανδημίας.
Εντωμεταξύ οι πωλήσεις φυτών εσωτερικού χώρου διπλασιάστηκαν καθώς η ιδρυματοποίηση του covid άρχισε να «πειράζει τα νεύρα» των έγκλειστων -σε πολλές μεγαλουπόλεις κατά τη διάρκεια των πρώτων σκληροπυρηνικών lock down οι κάτοικοι δεν μπορούσαν να βγουν καθόλου από το σπίτι, εκτός αν είχαν σκύλο.
Εφημερίδες σαν τους NYTimeς έφτασαν να γράφουν άρθρα για την έκρηξη των planfluencers στο Instagram, και στο αντίστοιχο χασταγκ μπορούμε να βρούμε διάφορους χρήστες με τα αγαπημένα τους φυτά ή ιδέες για το πώς μπορείς να κάνεις τον χώρο σου πιο πράσινο και ήρεμο. Οι ειδικοί λένε τα εσωτερικά «φυσικά» περιβάλλοντα «βιοφιλικό σχεδιασμό».
Στόχος είναι η αύξηση της ευεξίας τόσο μέσω της άμεσης όσο και της έμμεσης έκθεσης στη φύση, Η τάση αυτή, στην εποχή της πανδημίας, έκανε την Microsoft να φτιάξει αίθουσες συνεδριάσεων δεντρόσπιτων στο Redmond της Ουάσιγκτον. και το Facebook δημιούργησε έναν κήπο στον τελευταίο όροφο 3,6 στρεμμάτων στο κέντρο της Silicon Valley.
Ο Γερμανός ψυχαναλυτής Erich Fromm επινόησε για πρώτη φορά τον όρο «βιοφιλία» στη δεκαετία του 1960 για να περιγράψει την ενστικτώδη τάση μας να αναζητούμε συνδέσεις με τη φύση. Ο όρος «βιοφιλικός σχεδιασμός» δεν έγινε γνωστός μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2000 ως τρόπος σκόπιμης προώθησης συνδέσεων ανθρώπου-φύσης σε κατασκευασμένα περιβάλλοντα, σύμφωνα με την μελετητή του Περθ, Jana Söderlund, συγγραφέα του The Emergence of Biophilic Design. «Πρόκειται για την τάση του να φέρουμε τη φύση σε όλες τις μορφές της –συμπεριλαμβανομένων μοτίβων, υλικών, σχημάτων, χώρων, μυρωδιών, αξιοθέατων και ήχων– σε αστικό σχεδιασμό σε διάφορες κλίμακες», εξηγεί.
Πέρα από την προσθήκη πρασινάδας, ο Söderlund λέει ότι υπάρχουν πολλές άλλες απλές προσθήκες για τη βελτιστοποίηση ενός γραφείου εσωτερικού, συμπεριλαμβανομένου του φωτός και του χρώματος. Το φυσικό φως υποστηρίζει τους κιρκαδικούς ρυθμούς του σώματος, οι οποίοι ρυθμίζουν τον κύκλο ύπνου-αφύπνισης, καθώς και τις ορμόνες. Όσοι εργάζονται σε περιβάλλον χωρίς παράθυρο ή σκοτεινά μπορούν συνήθως να μιμούνται το φυσικό φως ενσωματώνοντας μια ποικιλία επιπέδων φωτισμού καθ ‘όλη τη διάρκεια της εργάσιμης ημέρας. Ένα από τα πιο αγνοημένα συστατικά του βιοφιλικού σχεδιασμού, προσθέτει, είναι τα «λείψανα» της φύσης.
«Αυτά είναι απλά πράγματα όπως κοχύλια, γεωμετρικές μορφές ή πέτρες που παρέχουν μια εμπειρία που είναι απτή και μας θυμίζουν επίσης να παίζουμε, να είμαστε περίεργοι σαν ένα παιδί». Επειδή τόσοι πολλοί από εμάς ξοδεύουμε τόσο πολύ χρόνο σε εσωτερικούς χώρους, υπάρχει επείγουσα ανάγκη να φέρουμε το ύπαιθρο στους χώρους μας.
[Πηγή: www.doctv.gr]
