Απόσπασμα από το «Μια εποχή στην Κόλαση» και το ταξίδι του Ρεμπώ στη ζωή
Ένα φαντασμαγορικό μελόδραμα κατάντησα. Κατάλαβα πως το πεπρωμένο κάθε ύπαρξης είναι η ευτυχία, η δράση δεν είναι ζωή είναι τρόπος να ξοδεύεις ενεργεία, μια υπερδιέγερση. Η ηθική είναι ο εκφυλισμός του εγκεφάλου, καμιά από τις σοφιστείες της τρέλας που κουβαλάμε δεν έχω λησμονήσει. Μπορώ να τις επαναλάβω όλες κατέχω τον μηχανισμό, ναι. Η ευτυχία ήταν το πεπρωμένο μου, άλλα η ζωή μου θα είναι πάντα πολύ μεγάλη για να αφιερωθεί στην ομορφιά και την δύναμη και τα παιδικά μου χρονιά, αυτός ο μεγάλος δρόμος για όλες τις εποχές, στερνή μου γνώση τώρα εδώ, ασκητικός στο έπακρο, ένας περήφανος βλάκας.
Και όμως έχω δίκιο, είχα δίκιο να περιφρονώ τα ανθρωπάκια, παράσιτα που σήμερα όλο και πιο πολύ τολμούν να διαφωνούν μαζί μας, είχα δίκιο για ότι περιφρονούσα, αφού εγώ ήμουν άλλου, είμαι άλλου, φευγάτος. Αρκετοί καταραμένοι ήμασταν εδώ κάτω, από καιρό ήμουνα στον θίασο τους παλιοί γνώριμοι, η αλληλεγγύη μας είναι άγνωστη, ο ένας σιχαίνεται τον άλλο, ωστόσο παραμένουμε ευγενικοί, οι σχέσεις μας είναι καθώς πρέπει και η υπόληψη μας δεν έχει τελείως σπιλωθεί.
Πως όμως θα γίνουμε δεκτοί από τους εκλεκτούς αφού για να τους πλησιάσεις δεν χρειάζεται μόνο θάρρος άλλα και υποταγή ναι εγώ είμαι άλλου, φευγάτος, ναι φευγάτος. (Μια Εποχή στην Κόλαση, απόσπασμα σε μετάφραση Χριστόφορου Λιοντάκη)
O Αρθούρος Ρεμπώ (1854-1891), πλήρες όνομα Ζαν-Νικολά-Αρτύρ Ρεμπώ, ήταν Γάλλος ποιητής. Θεωρείται ένας από τους μείζονες εκπροσώπους του συμβολισμού, με σημαντική επίδραση στη μοντέρνα ποίηση, παρά το γεγονός πως εγκατέλειψε οριστικά τη λογοτεχνία στην ηλικία των είκοσι ετών. Από τα πιο σημαντικά έργα του θεωρούνται οι ποιητικές συλλογές Εκλάμψεις και Μια Εποχή στην Κόλαση. Γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1854 στη Charleville κοντά στα βελγικά σύνορα. Από μικρός εκφράζεται με ωριμότητα σπάνια για την ηλικία του· μόλις δέκα χρονών γράφει το κείμενο «Ο ήλιος ήταν ακόμα ζεστός…». Γύρω στα δεκατέσσερα, συνθέτει τέλειους στίχους στα λατινικά που δημοσιεύονται και βραβεύονται. Το 1869 γράφει το πρώτο του ποίημα στα γαλλικά «Τα πρωτοχρονιάτικα δώρα των ορφανών», που δημοσιεύεται σε περιοδικό. Το 1870 γράφει πολλά ποιήματα σε στίχο, που προκαλούν μεγάλο ενδιαφέρον στους γνωστούς ποιητές της εποχής. Το καλοκαίρι αυτής της χρονιάς το σκάει από το σπίτι του για το Παρίσι, ελπίζοντας να δει από κοντά την πτώση του Ναπολέοντα του τρίτου· στο τρένο συλλαμβάνεται γιατί δεν έχει να πληρώσει το εισιτήριο και φυλακίζεται. Λίγες μέρες μετά γυρίζει σπίτι του, απ’ όπου ξαναφεύγει αμέσως για το Βέλγιο με τα πόδια, θέλοντας να δουλέψει σαν δημοσιογράφος. Φτάνει μέχρι τις Βρυξέλλες, αλλά απογοητευμένος από τη δημοσιογραφία την εγκαταλείπει. Στο διάστημα αυτό γράφει μερικά από τα καλύτερα ποιήματά του. Το 1871 διαβάζει βιβλία μαγείας και σοσιαλιστικά συγγράμματα. Τρίτη φυγή· στο Παρίσι όπου τριγυρίζει για δεκαπέντε μέρες. Καταστρώνει ένα σχέδιο κομμουνιστικού συντάγματος που το χειρόγραφό του χάθηκε. Την άνοιξη αυτής της χρονιάς αναπτύσσει σε δύο γράμματα σε φίλους του, τις επαναστατικές ιδέες του για την ποίηση. Περνά μια έντονη κρίση αντιχριστιανισμού. Αρχίζει να γράφει πεζά ποιήματα. Αυτό το χρόνο (1871), γράφονται «Οι ερημιές του έρωτα» που περιέχουν τρία μόνο κομμάτια. Το Σεπτέμβριο του 1871 ο Verlaine τον καλεί να μείνει μαζί του στο Παρίσι και ο δεκαπεντάχρονος ποιητής έρχεται παίρνοτας μαζί τα ποιήματά του· μέσα σ’ αυτά είναι το «Μεθυσμένο καράβι» που μόλις έγραψε. Ένα διάστημα μένει στο σπίτι του. Οι δύο ποιητές συνδέονται στενά· ο δεσμός τους είναι πολυτάραχος. Το Μάρτιο του 1872 ο Rimbaud γυρίζει στη Charleville όπου γράφει τα τελευταία του ποιήματα σε στίχο· Τον Ιούλιο φεύγει για το Βέλγιο και ο Verlaine τον ακολουθεί, εγκαταλείποντας τη γυναίκα του. Το Δεκέμβριο ο Rimbaud γυρίζει στο πατρικό του σπίτι. Οι μελετητές διαφωνούν σχετικά με τη χρονολόγηση της συλλογής Φωτισμοί. Κατά τον Verlaine που τη δημοσίευσε πρώτος το 1886, γράφτηκε μεταξύ 1873-1875. Κατά τον Ernest Delahaye μεταξύ 1872-1873, πριν από την συλλογή Μια εποχή στην κόλαση σύμφωνα με μια τρίτη άποψη (Gustave Kahn), ένα μέρος της γράφτηκε πριν και το υπόλοιπο μετά. Ο τίτλος Φωτισμοί αποδίδεται από τον Verlaine στον Rrimbaud, αλλά στο χειρόγραφο δεν είναι γραμμένος με το χέρι του ποιητή. Τον Ιούλιο του 1873, στις Βρυξέλλες, ο Rimbaud δηλώνει στον Verlaine ότι θέλει να διακόψει το δεσμό τους, αυτός τον πυροβολεί τραυματίζοντάς τον ελαφρά και καταδικάζεται σε δύο χρόνια φυλακή. Η συλλογή Μια εποχή στην κόλαση γράφεται μεταξύ Απριλίου – Αυγούστου του 1873. Τυπώνεται στις Βρυξέλλες τον ίδιο χρόνο σε 500 αντίτυπα. Στον ποιητή έστειλαν μερικά που έδωσε σε φίλους του και επειδή δεν πλήρωσε τα έξοδα της έκδοσης, τα υπόλοιπα έμειναν στο τυπογραφείο. Βρέθηκαν το 1901 και προκάλεσαν μεγάλη αναστάτωση, γιατί κυκλοφορούσε η φήμη ότι τα είχε κάψει ο ίδιος ο ποιητής. Ο Rimbaud δε γράψει πια. Ταξιδεύει από την Κύπρο στο Άντεν και από τις Σκανδιναυϊκές χώρες στην Αβησσυνία·κάνει όλες τις δουλειές από έργατης μέχρι έμπορος όπλων. Είναι ο πρώτος ευρωπαίος που φτάνει στη Bubassa της ανατολικής Αφρικής και εξερευνά τις γύρω περιοχές της Σομαλίας. Το 1883 η Γαλλική Γεωγραφική Εταιρία δημοσιεύει τις ανακαλύψεις του. Διασχίζοντας την Αβησσυνία φτάνει το 1887 στο Harrar δίνοντας σημαντικά στοιχεία για τις εξερευνήσεις του. Μετά από συνεχείς περιπέτειες, κακουχίες και στερήσεις, του παρουσιάζεται ένας όγκος στο δεξί πόδι και γυρίζει στη Γαλλία, βαριά άρρωστος. Πεθαίνει στις 10 Νοεμβρίου 1891, τριάντα επτά χρονών.
Κεντρική Φωτογραφία: David Wojnarowicz – Arthur Rimbaud in New York
