«Και εκείνοι χόρευαν, κι όσοι τους είδαν τους πέρασαν για τρελούς, αλλά ήταν εκείνοι που δεν μπορούσαν να ακούσουν τη μουσική»
Χωρίς τη μουσική, αυτός ο κόσμος θα ήταν ένα λάθος. Η μουσική συνδυάζει πολλές διαφορετικές ιδιότητες και ποιότητες. Μπορεί να μας κάνει χαρούμενους, μπορεί να μας κάνει ανεξέλεγκτους, μπορεί να μας βγάλει από την ισορροπία, μπορεί να σπάσει τις σκληρότερες καρδιές με τους πιο απαλούς και μελαγχολικούς της τόνους. Το βασικό καθήκον ωστόσο της μουσικής είναι να οδηγήσει τις σκέψεις μας στα πιο υψηλά πράγματα, να μας ανυψώσει, να μας κάνει να στρέψουμε το βλέμμα μας προς τα πάνω. Η μουσική μιλάει συχνά με τρόπο πιο διεισδυτικό ακόμα και από την ποίηση και καθορίζει τις πιο κρυφές ρωγμές της καρδιάς μας. Η μουσική ενισχύει την ουσία της ύπαρξης και οδηγεί στο καλό και το αληθινό….
Ο Φρίντριχ Βίλχελμ Νίτσε (15 Οκτωβρίου 1844 – 25 Αυγούστου 1900) ήταν Γερμανός φιλόσοφος, ποιητής και φιλόλογος.
Θεωρείται ένας από τους πρώτους υπαρξιστές φιλόσοφους. Έγραψε δοκίμια πάνω στη θρησκεία, στην ηθική, στον πολιτισμό, στη φιλοσοφία, στις επιστήμες. Ο Νίτσε υπήρξε ιδεολόγος της ελευθερίας και πολέμιος του ολοκληρωτισμού και του σωβινισμού.
Το έργο του επηρέασε μια ολόκληρη σειρά σύγχρονων διανοητών και καλλιτεχνών. Αν και ήταν επικριτής των εθνικιστικών και αντισημιτικών τάσεων, το Τάδε έφη Ζαρατούστρας χρησιμοποιήθηκε από τον Χίτλερ για να οικοδομήσει τη θεωρία του εθνικοσοσιαλισμού.
Έτσι, αν και ο Υπεράνθρωπος του Νίτσε χρησιμοποιήθηκε παραποιημένα ως πρότυπο για την Άρεια Φυλή του Χίτλερ, στην πραγματικότητα είναι η αναζήτηση του να γίνουμε πιο ανθρώπινοι, όχι απάνθρωποι.
