«Το να φτάνεις στην κορυφή έχει την κακή τάση να πείθει τους ανθρώπους ότι τελικά το σύστημα είναι εντάξει»
Το ταξίδι, όπως και η αγάπη, εκφράζει μια απόπειρα να μετατρέψουμε το όνειρο σε πραγματικότητα. Το να φτάνεις στην κορυφή έχει την κακή τάση να πείθει τους ανθρώπους ότι τελικά το σύστημα είναι εντάξει.
Σε μία πιο σοφή κοινωνία, σε μια κοινωνία που θα γνώριζε λίγο καλύτερα τον εαυτό της, η ιδανική ερώτηση στο δείπνο του πρώτου κιόλας ραντεβού θα ήταν: «Και πώς είσαι, όταν τρελαίνεσαι;».
Η πολιτική είναι τόσο δύσκολη, που κατά κανόνα μόνο άνθρωποι που δεν είναι εντελώς κατάλληλοι γι’ αυτή τη δουλειά είναι πεπεισμένοι ότι είναι. Πιστεύω ακράδαντα πως δεν είναι μόνο αυτό που λες που μετράει αλλά επίσης πώς το λες. Η επιτυχία του επιχειρήματος σου εξαρτάται απόλυτα από τον τρόπο που το παρουσιάζεις.
Οι μόνοι άνθρωποι που μπορούμε να σκεφτούμε ως φυσιολογικούς είναι αυτοί που δεν γνωρίζουμε ακόμη πολύ καλά. Τα βιβλιοπωλεία είναι ο πιο πολύτιμος προορισμός των μοναχικών ανθρώπων, δεδομένου του μεγάλου αριθμού βιβλίων που έχουν γραφτεί από συγγραφείς που δεν έβρισκαν κανέναν για να μιλήσουν. Αυτό που είναι τρομακτικό, είναι ο βαθμός στον οποίο μπορούμε να εξιδανικεύουμε τους άλλους όταν έχουμε τέτοιο πρόβλημα να ανεχόμαστε τον εαυτό μας.
Είναι πιθανό να επιδιώκει να κάνει κανείς περιουσία για όχι πιο σοβαρό λόγο από την επιθυμία να εξασφαλίσει το σεβασμό και την προσοχή ανθρώπων που διαφορετικά δεν θα τον πρόσεχαν καθόλου. Πρέπει να επενδύσει κανείς αρκετά σε κάποιον, για να του κάνει την τιμή να του πει ότι είναι ενοχλημένος μαζί του.
Οι άνθρωποι γίνονται πραγματικά ενδιαφέροντες μόνο όταν αρχίζουν να κροταλίζουν τα κάγκελα του κελιού τους. Δεν υπάρχει ισορροπία εργασίας-ζωής. Όλα για τα οποία αξίζει να παλέψεις δημιουργούν ανισορροπίες στη ζωή σου. Όπως και όλοι οι άλλοι, είμαι αδύναμος, οργισμένος και παραπλανημένος. Είναι αυτή η αδυναμία που με κάνει συμπονετικό και με συνδέει με όλους τους ζωντανούς οργανισμούς.
Γνωρίζω ότι το κλειδί για την αληθινή φιλία είναι να μοιράζομαι τις αδυναμίες μου. Είμαστε όλοι πιο έξυπνοι από όσο είμαστε ικανοί και η επίγνωση της τρέλας του έρωτα δεν έσωσε ποτέ κανέναν από την ασθένεια.
Ένα καλό βιβλίο θα σε αφήσει με το ερώτημα: «Πώς ο συγγραφέας το γνώριζε αυτό για εμένα;» Το τηλέφωνο γίνεται όργανο βασανισμού στα δαιμονικά χέρια ενός αγαπημένου που δεν μας καλεί. Οι περισσότερες νίκες είναι, με τον καλύτερο τρόπο, πράξεις εκδίκησης. Η ευχαρίστηση που αποκομίζουμε από τα ταξίδια ίσως εξαρτάται περισσότερο από τη νοοτροπία με την οποία ταξιδεύουμε παρά από τον προορισμό στον οποίο ταξιδεύουμε. Ποτέ δεν είναι αργά για να μάθεις μερικά ενοχλητικά βασικά, ηλίθια προφανή πράγματα για τον εαυτό σου. Όποιος δεν ντρέπεται γι ‘αυτό που ήταν πέρυσι, μάλλον δεν μαθαίνει αρκετά.
O Αλαίν ντε Μποτόν (Alain de Botton) (20 Δεκεμβρίου 1969) είναι Ελβετός συγγραφέας. Ζει στο Ηνωμένο Βασίλειο. Τα βιβλία και οι εκπομπές του πραγματεύονται σύγχρονα θέματα τονίζοντας τη σχέση της φιλοσοφίας με την καθημερινότητα. Σε ηλικία 23 ετών, εξέδωσε τη Μικρή φιλοσοφία του έρωτα (Εκδόσεις Πατάκη 2003), η οποία πούλησε δύο εκατομμύρια αντίτυπα. Άλλα σημαντικά βιβλία του είναι Πώς ο Προυστ μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου (Εκδόσεις Πατάκη 2006), Περί του κοινωνικού status (Εκδόσεις Πατάκη 2005), και Η αρχιτεκτονική της ευτυχίας (Εκδόσεις Πατάκη 2007). Τον Άυγουστο του 2008, ίδρυσε μαζί με άλλους ένα νέο εκπαιδευτικό κέντρο στο κεντρικό Λονδίνο το Σχολείο της Ζωής. Το Μάιο του 2009, ήταν ένας εκ των ιδρυτών ενός νέου αρχιτεκτονικού οργανισμού ονόματι Living Architecture. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, ο Αλέν ντε Μποτόν ανακηρύχθηκε επίτιμος εταίρος του Βασιλικού Ινστιτούτου Βρετανών Αρχιτεκτόνων ως αναγνώριση των υπηρεσιών του στην αρχιτεκτονική. Το 2011, ο Μποτόν εξελέγη Εταίρος της Βασιλικής Εταιρίας Λογοτεχνών.
[Πηγή: www.doctv.gr]
