Η τέχνη να είσαι ευτυχισμένος
Όταν κρίνουμε την ευτυχία κάποιου πλούσιου, νέου, ωραίου, τιμημένου, το μόνο που ζητάμε είναι να μάθουμε αν είναι χαρούμενος. Ενώ αντίθετα αν ο άνθρωπος είναι όντως χαρούμενος, δε μας ενδιαφέρει καθόλου αν είναι γέρος ή νέος, πλούσιος ή φτωχός :ξέρουμε ότι είναι ευτυχισμένος. Γι’αυτό και όποτε έρχεται να μας βρει η ευθυμία, πρέπει να της ανοίγουμε την πόρτα διάπλατα. Γιατί ο χρόνος των επισκέψεων της δεν είναι ποτέ ακατάλληλος. Εμείς όμως, αντί να κάνουμε ακριβώς αυτό, αναρωτιόμαστε αν έχουμε πραγματικά λόγο να είμαστε χαρούμενοι, φοβόμαστε μήπως η ευθυμία μας αποσπάσει από τις σοβαρές σκέψεις και φροντίδες. Ποια ωφέλεια θα προκύψει από αυτές τις τελευταίες, δεν ξέρουμε ούτε κι εμείς οι ίδιοι, ενώ η ευθυμία είναι το πιο σίγουρο κέρδος. Επειδή μάλιστα η ωφέλεια της αφορά άμεσα το παρόν, είναι το Ύψιστο αγαθό για την ίδια την ύπαρξη, η οποία στην ουσία δεν είναι παρά ένα ενιαίο και αδιαίρετο παρόν ανάμεσα σε δύο απεραντοσύνες. Άρα, η ευθυμία είναι το αγαθό που μπορεί να αντικαταστήσει όλα τα άλλα, ενώ δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κανένα. Γι’αυτό και η επιδίωξη της πρέπει να έχει για μας απόλυτη προτεραιότητα. Σίγουρο επίσης είναι ότι στη χαρούμενη διάθεση τίποτα δε συνεισφέρει λιγότερο από την εξωτερική ευδαιμονία και τίποτα από την υγεία. Γι’ αυτό και πρέπει η τελευταία να προτάσσεται κάθε άλλου αγαθού και να κάνουμε συνειδητή προσπάθεια να τη διαθέτουμε στον ύψιστο δυνατό βαθμό, ώστε να είμαστε σε θέση ν’ απολαύσουμε τον καρπό της, που είναι η ευθυμία. Πρέπει επίσης, ν’ αποφεύγουμε τις έντονες και παρατεταμένες πνευματικές προσπάθειες και τέλος, να κινούμαστε για δύο τουλάχιστον ώρες κάθε μέρα στον καθαρό αέρα.
Πάρεργα και παραλειπόμενα
Όταν, στο τέλος της ζωής τους, οι περισσότεροι άνθρωποι κοιτάζουν προς τα πίσω, ανακαλύπτουν ότι έζησαν όλη τους τη ζωή εν αναμονή. Με έκπληξη θα συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που άφησαν να τους διαφύγει χωρίς να το εκτιμήσουν και να το απολαύσουν, δεν ήταν τίποτα άλλο από τη ζωή τους. Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος, ξεγελασμένος από την ελπίδα, χορευει προς την αγκαλιά του θανάτου.
Άρθουρ Σοπενχάουερ 1788-1860, Γερμανός φιλόσοφος.
