Απόσπασμα απο το μυθιστόρημα “Η Απόγονος”, Εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ
-Δηλαδή;
-Με απλά λόγια και για να μη σας μπλέξω με οικονομικές θεωρίες. Το οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα πολλές χώρες της Ευρώπης, ναι μεν εισήχθη απ’ την Αμερική και το οικονομικό κραχ του 2008 στο τραπεζικό της σύστημα, αλλά βρήκε και το έδαφος έτοιμο, καθώς πολλές ευρωπαϊκές οικονομίες περισσότερο κατανάλωναν παρά παρήγαγαν. Έβαλαν φυσικά και το χεράκι τους για να βγάλουν τα μάτια τους ξοδεύοντας περισσότερα απ’ όσα είχαν πραγματικά, αλλά έτσι ήταν διαμορφωμένο από πριν το συνολικό πλαίσιο, καθώς ήταν ξεκάθαρη η επιλογή ο Βορράς να παράγει και ο Νότος να καταναλώνει. Όμως, όταν βρέθηκαν στη δίνη αυτής της τόσο σοβαρής οικονομικής κρίσης, αντί να επιλεγεί μια λύση, αφού πρώτα εκτιμούνταν αντικειμενικά και ψύχραιμα όλα τα δεδομένα, τους προσφέρθηκε μόνο μια, την οποία βέβαια προετοίμασε, και επέβαλε ουσιαστικά η Γερμανία με βάση τα δικά της κριτήρια. Κριτήρια τα οποία νδεν ήταν πάντοτε ίδια, ή για να το θέσω διαφορετικά άλλαζαν ανάλογα με το πώς βόλευε την ίδια. Διότι το 1990, μετά την επανένωση της Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας, ανακοίνωσε μονομερώς πως δε θα αναγνωρίζει πλέον τα παλιά χρέη και το 2005 που οι οικονομικοί της δείκτες ξέφυγαν απ’ όσα όριζε η συνθήκη της Μάαστριχτ, δεν αντιμετώπισε καμιά επίπτωση. Κοντολογίς, έδινε και συνέχιζε να δίνει στον εαυτό της το δικαίωμα να αποφασίζει κατά το συμφέρον της και όπως τη βολεύει κάθε φορά, κάτι που σήμερα όχι απλώς δε δέχεται για τους άλλους, αλλά επιμένει και στην επιβολή πολλαπλών και επώδυνων κυρώσεων, παρόλο που όλοι, και η ίδια βέβαια, αντιλαμβάνονται πως είναι καταστροφικές…
