Eπιλογή αποσπάσματος : Λίλα Κύρου
Οποιοσδήποτε καταφέρνει να βιώσει την ιστορία της ανθρωπότητας ως τη δική του ιστορία, θα νιώσει με έναν γενικευμένο τρόπο όλη τη λύπη ενός ανάπηρου που σκέφτεται την υγεία, ενός ηλικιωμένου που σκέφτεται τα όνειρα της νιότης του, ενός εραστή που στερήθηκε το αντικείμενο του πόθου του, ενός μαρτυρά του οποίου το ιδανικό χάνεται… Αλλά αν κανείς αντέξει, αν κανείς μπορούσε να αντέξει αυτή την τεράστια λύπη όλων των ειδών… Αν κανείς μπορούσε να κουβαλήσει στην ψυχή του όλα αυτά, τα παλαιότερα, τα νεότερα, τις απώλειες, τις ελπίδες, τις κατακτήσεις και τις νίκες της ανθρωπότητας. Αν μπορούσε τελικά κάποιος να βάλει όλα αυτά στην ψυχή του και να τα στριμώξει σε ένα και μόνο συναίσθημα, αυτό σίγουρα θα πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα μια ευτυχία που μέχρι τώρα δεν έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα… Η ευτυχία ενός θεού γεμάτου δύναμη και αγάπη, γεμάτου δάκρυα και γέλιο, μια ευτυχία που, όπως ο ήλιος του δειλινού, διαρκώς χαρίζει τα ανεξάντλητα πλούτη του, ξεχύνοντας τα στη θάλασσα, νιώθοντας πάρα πολύ πλούσιος όπως και ο ήλιος, μόνο όταν ακόμα και ο φτωχότερος ψαράς εξακολουθεί να κωπηλατεί με χρυσαφένια κουπιά! Αυτό το θεϊκό συναίσθημα τότε θα ονομαζόταν ανθρωπιά.
Φρίντριχ Νίτσε: 1844-1900, Γερμανός φιλόσοφος , καθηγητής της ελληνικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας.
