Τον τελευταίο καιρό συμβαίνει ένα δράμα στον χώρο του βιβλίου. Ξεκίνησε όταν η συγγραφέας Ελίζαμπεθ Γκλίλμπερτ, γνωστή για το Eat, Pray, Love, αποφάσισε να ακυρώσει την έκδοση του τελευταίου της μυθιστορήματος με τίτλο The Snow Forest όταν πολλοί χρήστες του Goodreads άφησαν κριτικές ενός αστεριού (review-bombing) για το υπό έκδοση βιβλίο, που σημεiωτέον κανείς τους δεν είχε διαβάσει, επειδή διαδραματίζεται στη Ρωσία και θεώρησαν ότι η Γκίλμπερτ δεν έδειξε την απαραίτητη ευαισθησία για το δράμα που βιώνουν οι Ουκρανοί (παρότι το βιβλίο μιλά για μια οικογένεια στα 1930s που πηγαίνει στη Σιβηρία για να γλιτώσει από το σκληρό σοβιετικό καθεστώς).
Το ίδιο είχε πάθει η Σεσίλια Ράμπες, όταν το πρώτο της μυθιστόρημα Everything’s Fine για μια νεαρή μαύρη γυναίκα που ερωτεύεται έναν συντηρητικό λευκό δέχτηκε καταιγισμό κακών κριτικών έξι μήνες πριν κυκλοφορήσει επειδή κάποιοι που είχαν διαβάσει την περίληψη το θεώρησαν ρατσιστικό. Το ίδιο έχουν πάθει και πολλοί άλλοι συγγραφείς. Η φήμη, ο πλούτος και η προνομιακή θέση της Γκίλμπερτ της επέτρεψαν να αναβάλει την έκδοση ενός μεγάλου μυθιστορήματος, κάτι που δεν θα μπορούσε να κάνει ένας πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας.
Ενώ στο Rotten Tomatoes πρέπει να προσκομίσεις κομμένο εισιτήριο σινεμά προκειμένου να αφήσεις κριτική για μια ταινία, το Goodreads δεν έχει τέτοιους όρους. Μια συγγραφέας λέει στους ΝΥΤ ότι έχει δει κακές κριτικές για βιβλίο της που όχι μόνο δεν το έχει διαβάσει κανείς, ακόμη δεν έχει τελειώσει να το γράφει. Και το Goodreads, ή μάλλον η Amazon, στην οποία ανήκει, δεν έχει κάνει τίποτα για να βελτιώσει τις πρακτικές του μετά από όλα αυτά.
Για τον εφιάλτη της λογοκρισίας γράφει στους Sunday Times η Αραμπέλα Πάικ που πολέμησε στα δικαστήρια με Ρώσους ολιγάρχες, σαν τον Αμπράμοβιτς, για το Putin’s People της Κάθριν Μπόλτον.
