«Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη το 1975, αλλά μεγάλωσα στην Κοζάνη όπου δημιούργησα δυνατές φιλίες που αντέχουν στο χρόνο. Ξεκίνησα να διδάσκω αγγλικά ως ξένη γλώσσα αμέσως μόλις τελείωσα το λύκειο. Από το 1996 ως το 1998 υπηρέτησα τη μαμά πατρίδα και επιστρέφοντας αποφάσισα να σπουδάσω Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο ΕΑΠ. Στη συνέχεια και ενώ δεν σταμάτησα ποτέ να διδάσκω αγγλικά έκανα ένα Μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ Executive) στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Το καλοκαίρι του 2013 μου έγινε μια πρόταση να διδάξω αγγλικά σε μαθητές από κάθε γωνιά του πλανήτη σε ένα από τα campuses του Lewis School of English στο Λονδίνο. Αν και ήταν καλοκαίρι και ως Έλληνας ανησυχούσα πως θα έχανα τις διακοπές μου. Το επόμενο καλοκαίρι (2014) ανέλαβα τη διοίκηση του μεγαλύτερου campus της επιχείρησης και από το καλοκαίρι του 2015 βρίσκομαι μόνιμα στην Αγγλία.»
Αντιπρόεδρος στο σύλλογο φίλων της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης, καθώς και σε αυτή στο Δίκτυο Pro-tasis.
Τι σε οδήγησε στην Αγγλία και συγκεκριμένα στo Southampton; Ήταν συνειδητή επιλογή ή ανάγκη επιβίωσης;
Μια επαγγελματική πρόταση.
Είχα δουλέψει στα summer campuses του Lewis School of English τα καλοκαίρια του 2013 και 2014, ενώ ακόμη ζούσα και δούλευα στην Ελλάδα. Όταν το 2015 μου έγινε η πρόταση να αναλάβω τη γενική διεύθυνση των Summer Campuses, καθώς και όλης της λειτουργίας του Junior (ηλικίες 8-18) τμήματος καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, την αποδέχτηκα και μετακόμισα στο Southampton, όπου είναι η έδρα της επιχείρησης.
Πόσο φιλόξενο είναι το μέρος που κατοικείς;
Εξαρτάται τι εννοεί κανείς φιλόξενο. Είναι βολικό. Αν μένεις κεντρικά, μπορείς εύκολα να πηγαίνεις στη δουλειά σου με τα πόδια, ο κόσμος είναι ευγενικός και ανεκτικός, αλλά ως λιμάνι έχει και τον «δύσκολο» κόσμο του.
Έχεις αντιμετωπίσει ποτέ ρατσισμό στην εμπειρία σου στο εξωτερικό:
Όχι, ποτέ. Μπορεί να βοηθάει το ότι είμαι ανοιχτόχρωμος.
Κάνε μας μια ξενάγηση στον τόπο που ζεις.
Το Southampton είναι μια μεσαίου μεγέθους πόλη αλλά ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Μεγάλης Βρετανίας και ο σημαντικότερος λιμένας κρουαζιεροπλοίων στην Ευρώπη. Δεν θα την έλεγες όμορφη πόλη, αφού εξαιτίας του εργοστασίου παραγωγής των περίφημων Spitfires (θρυλικά αναχαιτιστικά) βομβαρδίστηκε ανελέητα από τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου με αποτέλεσμα να μείνουν όρθια μόνο ελάχιστα από τα παλαιά της κτήρια. Παραδόξως έχει τα παλαιότερα σωζόμενα μεσαιωνικά τείχη στην Αγγλία!
Έχει όμως πολύ πράσινο και είναι η δεύτερη ταχύτερα αναπτυσσόμενη περιοχή (μαζί με τον ευρύτερο μητροπολιτικό δήμο που περιλαμβάνει το Winchester και το Portsmouth) στην Αγγλία μετά το Λονδίνο. Επίσης είναι το λιμάνι από το οποίο αναχώρησε ο Τιτανικός στο παρθενικό και τελευταίο του ταξίδι για τη Νέα Υόρκη το 1912!
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητα σου;
Η δουλειά μου είναι αρκετή πολύπλοκη και ενίοτε ιδιαιτέρως απαιτητική, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες. Αυτό καθιστά την καθημερινότητά μου αρκετά ρευστή, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει αρκετά emails, παρακολούθηση των εξελίξεων σε διάφορους τομείς – από τη διοίκηση και την εκπαίδευση ως την προφύλαξη ανηλίκων και τις παγκόσμιες πολιτικο-οικονομικές εξελίξεις – συναντήσεις, ταξίδια και επίλυση προβλημάτων ή μικρο-κρίσεων, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες που έχουμε μέχρι και 1200 μαθητές σε 4 διαφορετικά campuses. Ανάμεσα σε όλα αυτά θα φροντίσω πάντα να βρεθεί χρόνος για γυμναστική, κινηματογράφο και κανένα βιβλίο και πολλές ώρες βιντεοκλήσεων με την οικογένεια και φίλους στην πατρίδα.
Ποια είναι τα συναισθήματα σου, η νοσταλγία γιατρεύεται;
Προς το παρόν είμαι καλά. Άλλωστε δεν έχω συμπληρώσει ούτε 2 χρόνια εδώ ακόμη. Μου λείπουν οι άνθρωποι που άφησα πίσω, αλλά στις μέρες μας η τεχνολογία βοηθάει τόσο πολύ που σε ορισμένες περιπτώσεις η απόσταση Αγγλία – Ελλάδα μοιάζει ίδια ή και πιο κοντινή από το Θεσσαλονίκη – Κοζάνη.
Όταν έχω πολύ δουλειά δεν προλαβαίνω να νιώσω νοσταλγία, αλλά όταν έχω χρόνο τότε υπάρχουν στιγμές που νοσταλγώ ανθρώπους, καταστάσεις, έθιμα ακόμη και συγκεκριμένα φαγητά. Αυτό που μου λείπει περισσότερο κάποιες φορές είναι το ότι δεν βρίσκω εύκολα ανθρώπους να συνομιλήσω για τα ‘μεγάλα’ που γίνονται στον κόσμο. Ο ‘μέσος’ Άγγλος είναι ιδιαίτερα πρακτικός και προσηλωμένος στην καθημερινότητά του την οποία οργανώνει με ευλάβεια. Τα ‘μεγάλα’ παγκόσμια οικονομικο-κοινωνικά θέματα μοιάζουν μακρινά και ολίγον φιλοσοφικά για τους περισσότερους. Επίσης μου λείπουν τα κασμέρια και η μοναδική δική μας αίσθηση του χιούμορ, αν και ομολογώ πως και το Βρετανικό υποxόνδριο χιούμορ δεν μ’ αφήνει αδιάφορο.
Τι διαφορά νομίζεις ότι έχει το να είσαι μετανάστης στην Ελλάδα σε σχέση με την χώρα που βρίσκεσαι;
Κατά βάση οι άνθρωποι μεταναστεύουν σε μια χώρα όπου οι προοπτικές επαγγελματικής και προσωπικής ανάπτυξης είναι καλύτερες από αυτές στη χώρα την οποία άφησαν πίσω. Για παράδειγμα, η Ελλάδα του 90 κυρίως, αλλά και των αρχών του 2000 ήταν μια τέτοια χώρα για τους Αλβανούς. Δεν ισχύει το ίδιο πλέον. Η Ελλάδα έχει κατά βάση πρόσφυγες που επιδιώκουν να μεταβούν σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και όχι στην Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι απλώς χώρα transit. Συνεπώς, οι διαφορές είναι θεμελιακού χαρακτήρα.
Συνάντησες εμπόδια μέχρι τώρα;
Πολλά, αλλά βρήκα και βοήθεια, κυρίως δομές που διευκολύνουν τη ζωή των ανθρώπων γενικότερα.
Η μετάβαση σε μία ξένη χώρα, με άλλα ήθη, έθιμα, ρυθμούς και βεβαίως απαιτήσεις μπορεί να προκαλέσει μεγάλο άγχος και να προσθέσει επιπλέον πίεση σε κάποιον που προσπαθεί να προσαρμοστεί σε ένα νέο περιβάλλον. Είναι όμως και ένα συναρπαστικό συναίσθημα ανακάλυψης και επίτευξης στόχων. Οι ρυθμοί εδώ τις περισσότερες φορές είναι πολύ γρηγορότεροι από αυτούς στην Ελλάδα ή τουλάχιστο είναι τα πρώτα χρόνια. Επίσης, οι Άγγλοι είναι τελείως διαφορετικής νοοτροπίας από εμάς. Δεν είναι τόσο απλό να κατανοήσεις τι πραγματικά εννοούν και που αποσκοπούν εξ’ αρχής. Παίρνει χρόνο να μάθει κανείς να αποκωδικοποιεί τη στάση τους και αυτό μπορεί να δυσχεράνει πολύ τα πράγματα στην αρχή.
Στην Ελλάδα των αλλεπάλληλων μέτρων λιτότητας μένουν περιθώρια επιλογής;
Πάντα υπάρχουν περιθώρια επιλογής. Κάποιες φορές πολύ μικρά και κάποιες φορές πολύ μεγαλύτερα. Όλα έχουν να κάνουν με το τι έχει να χάσει κανείς, με το αν η Χ επιλογή θα τους κοστίσει περισσότερο από την Ψ επιλογή. Το προσεγγίζω από την αρνητική του σκοπιά, γιατί αυτή είναι που μας κινητοποιεί περισσότερο. Η θετική συνήθως δεν είναι εξ αρχής αρκετά διακριτή. Θα μπορούσαμε να μιλάμε και να γράφουμε ώρες γι’ αυτό. Το σημείο εκκίνησης του καθενός, καθώς επίσης και οι προτεραιότητές του, επίσης παίζουν καθοριστικό ρόλο.
Βλέπεις στο μέλλον πιθανότητα να γυρίσεις στην Ελλάδα;
Βεβαίως, γιατί όχι. Δεν έχω ρίξει μαύρη πέτρα πίσω μου. Για να είμαι ειλικρινής, δεν νιώθω πως έχω φύγει, απλώς βρίσκομαι σε ταξίδι αναζήτησης που έχει κάπως παραταθεί. Έτσι νιώθω.
Στη σημερινή εποχή και ακόμη περισσότερο στο μέλλον οφείλουμε να είμαστε διαρκώς εν κινήσει. Ο Τσώρτσιλ είχε κάποτε πει κάτι που όσο περνάνε τα χρόνια το πιστεύω ολοένα και περισσότερο. Η μετάφραση είναι δική μου: ´Βελτίωση σημαίνει αλλαγή, τελειοποίηση σημαίνει συχνή αλλαγή.’
