Η Ελένη Ιωάννου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καστοριά μέσα σε μια μεγάλη (εξαμελή) οικογένια. Το 2006 ξεκίνησε τις σπουδές της στην Αλεξανδρούπολη, στο τμήμα Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής ενώ το 2011 ολοκλήρωσε και τις Μεταπτυχιακές Σπουδές της στο τμήμα Βιοχημείας και Βιοτεχνολογίας, στη Λάρισα. Το 2014 μετακόμισε αρχικά στο Aberystwyth της Ουαλίας, όπου ξεκίνησε το διδακτορικό της και αργότερα την ίδια χρονιά μετακόμισε στην Τουλούζη, Γαλλία όπου και ζει μέχρι σήμερα.
Σήμερα, συνεχίζει με τη συγγραφή της διατριβής της πάνω στον σχεδιασμό/ ανάπτυξη καινοτόμων ενζυματικών μέσων βιομηχανικού ενδιαφέροντος, με εφαρμογή στα λεγόμενα «βιο διυλιστήρια» (biorefineries).
Τι σε οδήγησε στην Γαλλία και συγκεκριμένα στην Τουλούζη; Ήταν συνειδητή επιλογή ή ανάγκη επιβίωσης;
Ήταν απόλυτα συνειδητή επιλογή. Πάντα ήθελα ένα μέρος των σπουδών μου ή της καριέρας μου να γίνει στο εξωτερικό και αυτό δεν σχετίζεται με την ανάγκη επιβίωσης αλλά με προσωπικούς στόχους και όνειρα.
Πόσο φιλόξενο είναι το μέρος που κατοικείς;
Αρκετά φιλόξενη πόλη. Υπάρχουν μόνιμοι αλλά και προσωρινοί κάτοικοι από διάφορα μέρη του κόσμου και νομίζω πως η κοινωνία είναι προσαρμοσμένη στο «διαφορετικό», με οργανωμένες κοινότητες ομογενών και υποδομές (όπως δίγλωσσα σχολεία κ.ά.).
Έχεις αντιμετωπίσει ποτέ ρατσισμό στην εμπειρία σου στο εξωτερικό;
Δεν έχω γίνει προσωπικά αποδέκτης ρατσιστικής συμπεριφοράς. Πιστεύω όμως ότι είναι θέμα συγκυρίας. Λόγω επαγγέλματος, το δείγμα ανθρώπων που γνωρίζω και συναναστρέφομαι καθημερινά δεν είναι αντιπροσωπευτικό. Είμαστε όλοι νέοι επιστήμονες που κάποια στιγμή στη ζωή μας έχουμε ζήσει σε κάποιο άλλο μέρος εκτός της χώρας καταγωγής μας ή έχουμε συνεργαστεί με άτομα από άλλες χώρες. Είμαι σίγουρη όμως πως υπάρχουν άτομα με διαφορετικές, αρνητικές εμπειρίες.
Κάνε μας μια ξενάγηση στον τόπο που ζεις
Η Τουλούζη είναι μια πόλη περίπου 500.000 κατοίκων στη νότια Γαλλία. Βρίσκεται πολύ κοντά στα σύνορα με την Ισπανία και κάτω απο τα Πυρηναία Όρη, κάπου στη μέση μεταξύ της Μεσογείου και του Ατλαντικού. Υπάρχουν δηλαδή πολλές επιλογές για αποδράσεις όλο το χρόνο σε κοντινή απόσταση. Στο κέντρο της πόλης που διασχίζει ο ποταμός Γαρούνας, βρίσκεται επίσης και το ιστορικό κέντρο, με τα χαρακτηριστικά κτήρια κτισμένα με ροζ τούβλα, από τα οποία και πήρε την ονομασία ‘ροζ πόλη’ (la ville rose). Πολύ χαρακτηριστικά στοιχεία της οικονομίας και της ανάπτυξης της πόλης είναι οι εγκαταστάσεις της Airbus και τα επιστημονικά κέντρα που σχετίζονται με την αεροπορική και αεροδιαστημική βιομηχανία καθώς και οι (πολλοί!) φοιτητές.
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητα σου;
Κυρίως δουλειά και αρκετή γυμναστική- aerial silks! Κάποιες φορές λίγη ζωγραφική και βόλτες για φαγητό ή ποτό. Προσπαθώ, ανάλογα με το φόρτο εργασίας, να κάνω και μικρές εκδρομές στις κοντινές γύρω περιοχές.
Ποια είναι τα συναισθήματα σου, η νοσταλγία γιατρεύεται;
Είμαι ευχαριστημένη που μπορώ να κάνω αυτό που αγαπώ. Το ότι μπορώ να το κάνω κάπου αλλού εκτός από την Ελλάδα για μένα είναι μόνο θετικό, αφού μου έδωσε τη δυνατότητα να γνωρίσω νέο κόσμο, νέο τρόπο ζωής, νέα κουλτούρα κλπ. και να διευρύνω γενικά τους ορίζοντες μου. Φυσικά και υπάρχουν στιγμές που έχω σκεφτεί ότι θα ήταν πιο εύκολο και άνετο να είμαι στη χώρα μου, αλλά η νοσταλγία γιατρεύεται όταν (όπως και στη δική μου περίπτωση) βρίσκεσαι όπου βρίσκεσαι από επιλογή και όχι ανάγκη. Η Ελλάδα εξάλλου θα είναι πάντα από τους καλύτερους προορισμούς για διακοπές! Αυτό που ακόμη μου είναι πολύ δύσκολο, είναι που δε μπορώ να βλέπω και να περνάω όσο χρόνο θα ήθελα με τα μικρά μου ανίψια (περήφανη θεία 2 μικρών αγοριών!)
Τι διαφορά νομίζεις ότι έχει το να είσαι μετανάστης στην Ελλάδα σε σχέση με την χώρα που βρίσκεσαι;
Δε νομίζω να υπάρχει καν μέτρο σύγκρισης, αφού στην Ελλάδα του σήμερα δεν υπάρχουν μετανάστες που φτάνουν κάτω από φυσιολογικές συνθήκες για να βρουν κάτι καλύτερο, οπότε και η Ελλάδα σαν χώρα δεν είναι προετοιμασμένη για να δεχθεί μετανάστες. Θα ήθελα να πιστεύω πως δεν θα ήταν δύσκολο για κάποιον αρχικά να εγκατασταθεί στην Ελλάδα ως μετανάστης, αλλά το πρόβλημα ξεκινάει μάλλον μετά από αυτό…
Συνάντησες εμπόδια μέχρι τώρα;
Όχι πραγματικά. Ίσως αρχικά με τη γλώσσα, αφού όταν έφτασα εδώ δεν την ήξερα καθόλου. Δούλεψα όμως αρκετά για να μάθω εδώ.
Στην Ελλάδα των αλλεπάλληλων μέτρων λιτότητας μένουν περιθώρια επιλογής;
Ναι, πιστεύω πως υπάρχουν περιθώρια. Καταλαβαίνω ότι οι επιλογές είναι πολύ λιγότερες από ότι μπορεί να ήταν παλαιότερα αλλά νομίζω οτι είναι καθαρά προσωπικό θέμα. Εξαρτάται από το πόσο ο καθένας από εμάς προτίθεται να προσπαθήσει ή/και να προσαρμοστεί.
Βλέπεις στο μέλλον πιθανότητα να γυρίσεις στην Ελλάδα;
Ναι, φυσικά! Αν και όχι στο άμεσο μέλλον.
