Συνέντευξη στον Νίκο Κολίτση
Το Together με το δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση, βούτηξε στα Βαλτόνερα Φλώρινας και ξετρύπωσε τη Δήμητρα Κουτσουρίδου (άτομο με ολική τύφλωση), που έχει καταγραφεί στο βιβλίο Γκίνες για τη μοναδική και ανεπανάληπτη έκθεση με ξύστρες και σβήστρες που διαθέτει, στο ακριτικό χωριό της και μας παραχώρησε μία αποκλειστική αλλά πάνω απ’ όλα συγκινητική συνέντευξη καρδιάς.
Η ιστορική πρώτη ξύστρα…
Μια μέρα, εν έτει 1992, είχα πάει σ’ ένα βιβλιοπωλείο για να πάρω μία ξύστρα και μία σβήστρα για την ανιψιά μου. Μόλις τις πήρα στα χέρια μου, είπα στον εαυτό μου: «Θα κάνω συλλογή από ξύστρες και σβήστρες για να μπω στο βιβλίο Γκίνες». Στη συνέχεια γνώρισα τυχαία σ’ ένα γάμο έναν φωτορεπόρτερ, τη στιγμή που είχα μαζέψει και είχα στο πατάρι του σπιτιού μου εννιακόσιες ενενήντα εννιά ξύστρες και σβήστρες, από τις οποίες δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες σε εφημερίδα της εποχής. Μέσω του Γιώργου Ροδάκογλου μετά, ήρθα σ’ επαφή και βγήκα ζωντανά στην τηλεόραση του ANT1 και στον Γιώργο Παπαδάκη, από τον οποίο δε ζήτησα χρήματα, αλλά μία ξύστρα και μία σβήστρα! Μετά έγινε χαμός. Μου έστελναν ξύστρες και σβήστρες από παντού, από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Ο ταχυδρόμος μου έλεγε ότι έβαζε τα γράμματα μπροστά και όλα τ’ άλλα τα δικά μου πίσω! Τότε ζήτησα μία τηλεφωνική γραμμή για να μπορώ να επικοινωνώ, επειδή δεν μπορούσα να βλέπω και να διαβάζω.
Η καταγραφή στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες!
Μπήκα στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες με 8514 ξύστρες το 2004. Αυτή τη στιγμή έχω χάσει τον μπούσουλα και οι ξύστρες και οι σβήστρες είναι πάνω από 10000 από κάθε κατηγορία.
Οι ξύστρες που είναι χαραγμένες στο μυαλό μου!
Θυμάμαι πιο χαρακτηριστικά μία ξύστρα που είναι χρονολογίας του 1974 και είναι σαν κορνίζα και μία άλλη παλιά που είχε πάνω γράσο και ένα δοχείο και την είχε ο πατέρας μου που τον έχω χάσει. Αυτές οι δύο είναι η αδυναμία μου, χωρίς να ξεχνάω αυτή που μου έστειλε η Columbia (NASA).
Οι επισκέψεις σχολείων στην έκθεση απ’ όλη την Ελλάδα!
Από τη Φλώρινα έχουν έρθει μόνο δύο σχολεία, αλλά από την υπόλοιπη Ελλάδα έχουν έρθει πολλά σχολεία. Έχει έρθει σχολείο ακόμα και από την Κύπρο! Μου δίνουν κουράγιο και επαινούν την υπομονή μου. Έχει έρθει και η σχολή Τυφλών από τη Θεσσαλονίκη και ειδικό σχολείο από την Κοζάνη. Kάποτε είχε έρθει ένα σχολείο και ο οδηγός δεν είχε κατέβει. Όταν του είπαν τα παιδιά να έρθει και μπήκε στην έκθεση, δε σταμάτησε να κλαίει από τη συγκίνηση.
Διαφορές των παιδιών του χθες και του σήμερα
Τα σημερινά παιδιά είναι διαφορετικά με τα κινητά και το διαδίκτυο. Εγώ είμαι της παλιάς εποχής. Έβλεπα τους φίλους και τις φίλες μου που έκαναν πολλά πράγματα και ήθελα και εγώ να κάνω κάτι για το χωριό μου.
Επιθυμίες και ευχές
Θέλω καλοσύνη, αγάπη, ειρήνη και υγεία για όλους. Τα παιδιά που έχουμε πρόβλημα παρακαλώ να μας προσέχουν. Επίσης, προσοχή στις ράμπες αναπήρων. Θέλω μία θέρμανση για τους χειμερινούς μήνες στο χώρο της έκθεσης (στο ανενεργό δημοτικό σχολείο του χωριού που τη φιλοξενεί), γιατί αναγκάζεται να πηγαίνει η μητέρα μου το χειμώνα και θέλω να φυλάσσεται το κτίριο συνέχεια. Θέλω, επίσης, τη μητέρα μου γερή και όλο τον κόσμο. Η μητέρα μου είναι από τον Τροπαιούχο Φλώρινας, το χωριό με τις καλύτερες φράουλες.
Οι πιο συγκινητικές χειρονομίες ανθρώπων
Ένας άνθρωπος από τη Γαλλία, που έχει παντρευτεί μία Θεσσαλονικιά, μου έστειλε οκτακόσιους στυλούς, για να συνεχίσω την έκθεση και σε στυλούς! Με έχουν συγκινήσει πάντως πολλά πράγματα από πολλούς ανθρώπους. Μία ηλικιωμένη κυρία από το Κιλκίς μου έστειλε ένα γράμμα και χρήματα, για να πάρω σβήστρες και ξύστρες, γιατί δεν μπορούσε να μου πάρει η ίδια. Έχω αρχίσει να ξεχνάω πάντως και λόγω της εγχείρησης στο κεφάλι.
Προτάσεις και σύνδεση με το χωριό και την τοπική κοινωνία
Δε δέχτηκα προτάσεις για μεταφορά της έκθεσης σε άλλα μέρη, γιατί αγαπώ το χωριό μου και θέλω να παραμείνει εδώ. Όποιος αγαπάει τη Δήμητρα, θέλω να έρχεται στο χωριό. Το χωριό μου άλλωστε δεν έχει ακουστεί για κάτι άλλο, ενώ για παράδειγμα ο Αετός έχει τις αρκούδες. Δικαιούται και το χωριό μου. Ακόμα και η ποδοσφαιρική ομάδα των χωριού μου, η Θύελλα Βαλτόνερων, δεν υφίσταται πλέον.
Προτροπές και ευχές για ανθρώπους με καρδιά και μυαλό
Προτρέπω τους ανθρώπους που δεν έχουν την όρασή τους, ν’ ασχοληθούν με διαφορετικά πράγματα και να μην το βάζουν κάτω. Μία φορά είχα αρχίσει να φτιάχνω αναπηρικά καροτσάκια, έβαζα πάνω ανθρώπους, ο ένας πουλούσε παγωτά και ο άλλος γλειφιτζούρια. Όταν πήγα στο ΑΧΕΠΑ στη Θεσσαλονίκη, έβλεπα λίγο και είπα στο γιατρό: «Γιατρέ, εσένα θα έρθει το ρεύμα της ζωής, εμένα ποτέ». Πρέπει να στηρίξουμε τον εαυτό μας και πάντα να έχουμε ψηλά το κεφάλι.
Επίλογος
Όποιος έχει μία παράξενη ξύστρα ή σβήστρα, παρακαλώ να μου τη στείλει στη διεύθυνση:
Δήμητρα Κουτσουρίδου, Βαλτόνερα Αμυνταίου Φλώρινας, Τ.Κ. 53075
Τους περιμένω όλους με ανοιχτή καρδιά.
