Της Μίλα Κύρου
Η συμπεριφορά του νταή
Συνώνυμα παλικαρισμός, ζοριλίκι
Νταήδες- γενίτσαροι, οι οποίοι έζησαν στη Σερβία τις αρχές του 19ου αιώνα και διακρίνονταν για την σκληρότητά τους, εξοντώθηκαν από τους Σέρβους το 1804.
Το νταηλίκι όλοι το αποδοκιμάζουμε, όλοι το καταδικάζουμε και αφού όλοι γνωρίζουμε ότι το Bulling είναι κακό, ε; Τότε ποιος είναι αυτός που τα δέχεται; Ποιοι είναι αυτοί οι κακοί που τα κάνουν; Ποιοι; Μου λέτε; Και πιστέψτε με τους ψευτοπαλικαράδες δεν τους συναντάμε μονάχα στα σχολεία. Αυτά τα ερωτήματα ξεκίνησαν σήμερα το πρωί μετά από μια σοβαρή κουβέντα που είχα με τον γιο μου και θα σας την καταγράψω, μπας και τελικά ανακαλύψουμε ποιος κρύβεται πίσω από μια κατάσταση Bullying.
Άντε αγοράκι μου ξύπνα, είναι 7:15, περνάει η ώρα θα χτυπήσει το κουδούνι, θα φτάσεις τελευταίος (αγώνας δρόμου δηλαδή)
Μαμά! Μη μου αρπάζεις το πάπλωμα, κρυώνω.
-Κάθε μέρα τα ίδια. Άντε παιδάκι μου σήκω.
Μαμά δεν σηκώνομαι.
-Άντε, πήγε 8 παρά(υψώνεται η φωνή)
Μαμά μου κάνεις Bullying;
– Ε; Ορίστε; Τι bullying βρε; Όπως εγώ ξυπνώ και είμαι υποχρεωμένη να πηγαίνω στη δουλειά έτσι και εσύ πρέπει να πας σχολείο.
Με ξυπνάς να πάω σχολείο με το ζόρι και δεν πληρώνομαι κιόλας.
– Ε… ε…. εσύ παίρνεις την αμοιβή ως αμοιβή τη γνώση.
Και κάπως έτσι τελειώνει η συζήτηση με μένα που στέρεψα από επιχειρήματα και τον ίδιο που πήγε σχολείο με κατεβασμένα μούτρα.
Βρε μπας και του’ κάνα όντως Bullying;
Πόσο βίαιο είναι το πρωινό ξύπνημα;
Εγώ φταίω όμως γι’αυτό; Ίσως φταίει ο διευθυντής του σχολείου που την ξυπνάει, ίσως οφείλεται στον Περιφερειακό Διευθυντή Α΄ Βάθμιας Εκπαίδευσης βρε μπας και η ρίζα του κακού είναι ο Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων;
Γιατί κύριε κάνετε bullying στον γιό μου και τον υποχρεώνεται να ξυπνάει νωρίς;
Μήπως δε φταίει και αυτός αλλά το άτιμο το ξυπνητήρι;
Το Bullying έχει τόσες μορφές που με μια πρώτη ματιά δεν αναγνωρίζεται.
Ένα παιδί, έχει συμπεριφορά νταή απέναντι σ’ένα άλλο παιδί, τι φταίει; οι καταπιεστικοί γονείς του θύτη; H κοινωνία που δεν είναι αγγελικά πλασμένη και καταπιέζει τους εργοδότες των γονέων και του θύτη;
H κοινωνία έχει όλο το φταίξιμο, έτσι αυθαίρετα… αλλά από ποιόν αποτελείται αυτή η κοινωνία που προκαλεί τα δεινά του κόσμου;
Όλοι εμείς την αποτελούμε και αντί να κάνουμε την αυτοκριτική μας, πετάμε το μπαλάκι στον άλλον, μια ωραιότατη αποποίηση ευθυνών.
Όσο γι’αυτό που νιώθει ο γιος μου, το “bullying” την πίεση που νιώθει για το πρωινό ξύπνημα πρέπει να δω μια άλλη οπτική και να προσπαθήσω να τον πιέσω να πάει σχολείο επειδή είναι υποχρέωσή του, οφείλω να του δώσω νέα κίνητρα να πηγαίνει με όρεξη η δασκάλα να βρει άλλους τρόπους, παιγνιώδεις μια σύνδεση μάθησης-παιχνιδιού, ώστε τα παιδιά να αγαπήσουν το σχολείο και κυρίως τη γνώση, ο διευθυντής να γίνει ανοικτός σε νέες προτάσεις των δασκάλων, ο διευθυντής Α΄ βάθμιας Εκπαίδευσης να κάνει συχνές επισκέψεις στα σχολεία και να ακούει τις επιθυμίες και τις ανάγκες των παιδιών και ο Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων να αλλάξει τον σκοπό της εκπαίδευσης, να θέσει στόχους διαπαιδαγώγησης που δεν αποσκοπούν στη δημιουργία μελλοντικών καλοκουρδισμένων ρομπότ που έμαθαν να ξυπνούν για να κάθονται στα γραφεία – θρανία τους και να γίνονται δέκτες της υπερπληροφόρησης της άχρηστης αλλά απαραίτητης για την κοινωνία.
Ποια κοινωνία;
Η κοινωνία είμαστε εμείς, άραγε αυτό θέλουμε για τα παιδιά μας;
