Στέλιος Μήλιος (Φοιτητής Αρχειονομίας Βιβλιοθηκονομίας & Μουσειολογίας/ Ιόνιο Πανεπιστήμιο )
Με τη διακήρυξη προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις 10/12/1948 δημιουργείται μια νέα παγκόσμια πραγματικότητα, αφού για πρώτη φορά η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανατίθενται σε εξωτερική οντότητα στην οποία εκχωρούνται εθνικά δικαιώματα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι οι κοινωνικοί αγώνες των ανθρώπων για μία αξιοπρεπή ζωή χωρίς φόβο, με δημοκρατία, κοινωνική αλληλεγγύη και δικαιοσύνη. Στη σημερινή όμως εποχή γεννιέται ένα ερώτημα, κατά πόσο αυτά τα δικαιώματα υπάρχουν και εφαρμόζονται. Σήμερα έχει ιδιαίτερη σημασία από κάθε άλλη φορά να εξετάσουμε αν τα δικαιώματα προστατεύονται. Η τωρινή παγκόσμια οικονομία της απάνθρωπης λογικής των νόμων της ελεύθερης αγοράς και οικονομίας, έχει ως αποτέλεσμα η φτώχεια να έχει πολλαπλασιαστεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Συγκεκριμένα η Ε.Ε. πάρα το γεγονός που είναι από τις πλουσιότερες περιοχές του κόσμου, το 1/4 των κατοίκων της, δηλαδή περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι κινδυνεύουν υπό την απειλή της φτώχειας το 2011 ( στοιχεία Eurostat). Επιπλέον δεκαεννιά εκατομμύρια Ευρωπαίοι εξαρτώνται από επισιτιστική βοήθεια και ο αριθμός αυξάνεται συνεχώς. Ακόμη τη σήμερον ημέρα ένα δέον πρόβλημα είναι οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές.
Άνθρωποι αφήνουν τα σπίτια τους για να βρουν μία καλύτερη ζωή, όμως δεν τους τη προσφέρει κανένας. Ρωσια, Αμερική και Ε.Ε. συνεχίζουν ασταμάτητα τον πόλεμο για οικονομικά συμφέροντα, χωρίς να νοιάζονται για τις ζωές των ανθρώπων. Πρέπει να σημειωθεί ότι σήμερα κινδυνεύει περισσότερο να βρεθεί ένα παιδί στα όρια της φτώχειας, πάρα ένας ενήλικας. Πιο συγκεκριμένα πάνω από ένα δισεκατομμύριο παιδιά στερούνται τουλάχιστον ένα από τα αγαθά ή τις υπηρεσίες που είναι αναγκαία για την επιβίωση και ανάπτυξή τους και περισσότερα από 600 εκατομμύρια ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Επιπρόσθετα περισσότερα από 10 εκατομμύρια πεθαίνουν κάθε χρόνο από αρρώστιες, 6 εκατομμύρια κάτω τον 5 ετών πεθαίνουν ετήσια από την πείνα και 150 εκατομμύρια τρέφονται ανεπαρκώς, ενώ παραπάνω από 100 εκατομμύρια δεν φοιτούν σε σχολείο. Η παιδική φτώχεια στις δυτικές χώρες κυμαίνεται κατά μέσο όρο από 10% μέχρι 30 % και στην Ελλάδα περίπου 27% (ΕΛΣΤΑΤ 2013, UNICEF 2014).Στην Ευρώπη το 2012 26 εκατομμύρια παιδιά (21,2% του συνόλου), βρίσκονταν σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού (UNICEF 2014). Στην Ελλάδα, τα φτωχά ή κοινωνικά αποκλεισμένα παιδιά ανέρχονταν σε 686.000 το 2012 (ποσοστό 35,4%), ενώ το 2011 σε 597.000 (ποσοστό 30,4%) σε σύνολο 1.889.916 σύμφωνα με την απογραφή το 2011.
Η απάντηση στο ερώτημα αν σήμερα τα ανθρώπινα δικαιώματα εφαρμόζονται και προστατεύονται, έρχεται από μόνη της. Καθημερινά τα δικαιώματα τα καταπατούν ένα προς ένα. Άνθρωποι μεγάλοι και μικροί πεινούν και πεθαίνουν για τα συμφέροντα των ολίγων. Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι σε κρίση και χρέος όλων των ανθρώπων και κυρίως της νέας γενιάς είναι η προστασία των δικαιωμάτων για ισότητα, ειρήνη και ελευθερία σε όλο τον κόσμο. Γιατί σε όλους αξίζει ένας καλύτερος κόσμος. Γιατί αν σωθούν τα παιδιά υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ.
