της Δώρας Σιαλβέρα
Ήρθε και η περίοδος των εξετάσεων, όχι των αιματολογικών, που πάει το μυαλό σας, των γραπτών. Αυτή η όμορφη περίοδος, που όλοι πηγαίνουν βόλτες, εκδρομές, ξενυχτούν κι εσύ κάθεσαι μέσα και διαβάζεις, διαβάζεις , διαβάζεις… Και στο τέλος πηγαίνεις να γράψεις και συνήθως δεν θυμάσαι τίποτα. Αν είσαι απλός φυσιολογικός μαθητής, γιατί υπάρχουν κι εκείνοι οι άλλοι, οι υπεράνθρωποι… που τα θυμούνται όλα. Πως το κάνουν αυτό ποτέ δεν κατάλαβα… Αλλά πάντα συνεργαζόμουν μαζί τους σε όλες τις εξετάσεις…
Η Κατερίνα που τα θυμόταν όλα, καθόταν από πίσω μου, όταν γράφαμε για Lower, ε και το πήρα… κι ο Αλέξης αργότερα στο Proficiency, κι αυτός … είχαμε προετοιμαστεί καλά. Και η Χρύσα στο Πανεπιστήμιο …και γενικότερα δηλαδή αυτοί οι πολύ καλοί μαθητές είναι καλό να πιστεύουν στην αλληλεγγύη!
Πάντως έχω αρχίσει και εκνευρίζομαι με τις εξετάσεις… Μια ζωή εξετάσεις γράφουμε σ’ αυτή τη χώρα. Στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο , στις Πανελλαδικές, στο Πανεπιστήμιο, στον ΑΣΕΠ, στα Αγγλικά, στα Γαλλικά και τέλος πάντων σε ο,τι και να κάνουμε γράφουμε εξετάσεις… Εκεί όμως, που γίνεται το μεγάλο πάρτι, είναι οι Πανελλαδικές… Καλή τους ώρα!
Όλοι βγαίνουν και αρχίζουν τις συμβουλές. Να τρώτε καλά, να προσέχετε τον εαυτό σας, να κοιμάστε όσο χρειάζεται, να μην στερείστε έναν περίπατο, να βγαίνετε και με τους φίλους σας, να χρησιμοποιείται πρόγραμμα…Και έτσι γινόταν.
Καλύτερα απ’ όλους όμως θυμάμαι τα έκανε η φίλη μου η Ελένη. Αυτή πραγματικά κοιμόταν όσο χρειαζόταν, έτρωγε πολύ σωστά, έβγαινε και με μας καμιά βόλτα, έκανε και τους περιπάτους της…. αλλά μέσα στις συμβουλές δεν έλεγαν οι ειδικοί τίποτα για το διάβασμα… Εντάξει γι’ αυτούς ήταν αυτονόητο, όχι όμως και για την Ελένη…
Κι έτσι αφού οι οδηγίες δεν έλεγαν τίποτα, αυτή έκανε όλα τα άλλα και ξεχνούσε το διάβασμα, διάβαζε έτσι για να ξέρει την περίληψη, και κάθε πρωί πριν πάμε να γράψουμε έτρωγε και μια σοκολάτα, γιατί λέει η σοκολάτα βοηθούσε στη μνήμη. Όχι δεν μπορώ να πω, ήταν οργανωμένη η Ελένη… Και τυχερή… αφού εκείνη τη χρονιά στις πανελλήνιες, έπεσε μόνο ό,τι θυμόταν η Ελένη και κανένας άλλος… Γιατί εμείς οι άλλοι βλέπεις, δεν τρώγαμε τις σοκολάτες κάθε πρωί για να μας βοηθούν στη μνήμη… Η Ελένη λοιπόν πέρασε στο ΤΕΙ, σε μια σχολή ιατρικών εργαστηρίων … και άνοιξε μικροβιολογικό…. Και πάλι με εξετάσεις ασχολείται… Αιματολογικές. Ε, όσο να πεις είχε μια έφεση στις εξετάσεις… φάνηκε εξ αρχής.
Αυτές βέβαια οι περιπτώσεις σαν την Ελένη, είναι σπάνιες… μία δηλαδή, αυτή της Ελένης! Οι υπόλοιποι συνηθισμένοι άνθρωποι, παθαίνουν το ακριβώς αντίθετο… Όπως ο φίλος μου ο Χρήστος που διάβαζε, διάβαζε, μέρα και νύχτα και είχε και τη μάνα του την κυρία Πόπη, η οποία, ως σωστή ελληνίδα μάνα παιδιού που γράφει Πανελλαδικές, του έκανε ό,τι φαγητό ήταν πιο δυναμωτικό, του έστυβε χυμούς, έκαναν απόλυτη ησυχία στο σπίτι, μέχρι που είχε κρεμάσει ένα χαρτόνι στο παράθυρο που έγραφε «Ο Χρήστος γράφει εξετάσεις, μην παίζετε στο δρόμο». Και φυσικά τον διάβαζε σε όλες τις εκκλησίες. Έτσι ήταν το σωστό άλλωστε.
Ε, και ο Χρήστος που είχε προετοιμαστεί πολύ καλά και τα ήξερε όλα απ’ έξω, αφού διάβαζε είπαμε μέρα-νύχτα, άρχισε να νυστάζει τόσο πολύ, λίγη ώρα πριν μας δώσουν τα γραπτά, που δεν έβλεπε μπροστά του. Πήρε έναν καφέ και σε συνδυασμό με τους χυμούς της κυρίας Πόπης του δημιούργησε παρενέργειες. Τον έπιασε διάρροια και του ήταν αδύνατον να γράψει… Τη μισή του μέρα την πέρασε στις τουαλέτες του σχολείου, και τότε ο καθηγητής αποφάσισε ο Χρήστος, ο οποίος ήταν ο καλύτερος μαθητής και θα ήταν κρίμα να χάσεις τις εξετάσεις, να δώσει Πανελλαδικές προφορικά, μέσα από την τουαλέτα…Ναι ναι, συνέβαιναν κι αυτά κάποτε… Παλιά όταν είχαμε ΠΑΣΟΚ!
Εντάξει ο Χρήστος ιατρική δεν πέρασε, όπως άλλωστε ήθελε η κυρία Πόπη, γιατί κάθε σωστή ελληνίδα μάνα παιδιού που δίνει Πανελλαδικές, θέλει το παιδί της να περάσει ιατρική… αλλά πέρασε ΤΕΙ Ανθοκομίας.
Εκείνη η αποφράδα μέρα όμως του δημιούργησε γενικότερα μια ευαισθησία στο έντερο και από τότε ο Χρήστος πηγαίνει συνεχώς στης Ελένης για εξετάσεις… αιματολογικές.
