O Γιώργος Θεοδωρίδης στο Together! Give it a spin!

Επιμέλεια: Βικτώρια Γκουντώνη

Ο Γιώργος Θεοδωρίδης, ή αλλιώς Mount Ten, είναι πολυπράγμων. Παίζει μουσικές, γράφει κομμάτια, συλλέγει δίσκους. Μερικές φορές γυρνάει στην ιδιότητα του Dj, άλλες πάλι στην ιδιότητα του παραγωγού και άλλες στην ιδιότητα του beat maker. Τα set του είναι πολυσυλλεκτικά, όπως και το γούστο του στη μουσική. Επικοινωνιακός, ευδιάθετος και χιουμορίστας, ο Mount Ten είναι ο Dj που θα ήθελες να πετύχεις εκείνο το βράδυ που θα βγεις να διασκεδάσεις.

Μας επισκέφτηκε στο γραφείο του Together, ήπιαμε καφέ και συζητήσαμε για μουσική, δίσκους, ξέφρενα βράδια, για αγαπημένες και μη συνήθειες και μελλοντικά σχέδια.

Ποια λέξη χρησιμοποιείς περισσότερο;

Νομίζω το “Μπρο” είναι μία λέξη που χρησιμοποιώ αρκετά συχνά με την παρέα μου, τόσο που κάποιες φορές καταντάει και ενοχλητικό, αλλά την τιμητική της έχει και μία άλλη λέξη που αρχίζει από “Μ” μιας και βρισκόμαστε στην Ελλάδα… (χαχα)

Ποια είναι η αγαπημένη σου συνήθεια και ποια συνήθεια θα ήθελες να αποβάλλεις από την καθημερινότητα σου;

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο από το να σηκώνεσαι το πρωί να έχεις όλη την μέρα ελεύθερη για να πας να ψωνήσεις δίσκους και στο τέλος της μέρας να γυρνάς σπίτι με μία σακούλα γεμάτη, να ανοίγεις πικ απ, ηχεία και να βάζεις να τους ακούσεις χαλαρά πλέον στον χώρο σου με μία κούπα ζεστό καφέ. Είναι δύο συνήθειες που η μία συνεχίζει την άλλη και δημιουργούν μία τέλεια εμπειρία. Ακόμα και μετά από τόσο καιρό που μαζεύω δίσκους, κάθε φορά που μπαίνω σε ένα δισκάδικο με πιάνει αυτή η ανάγκη να θέλω να δω και να ψάξω όλους τους δίσκους που υπάρχουν εκεί μέσα. Αυτή τη συνήθεια δεν θα την άλλαζα ποτέ.

Όσον αφορά το δεύτερο μέλος της ερώτησης, νομίζω η συνήθεια που θα ήθελα να αποβάλλω είναι η αναβλητικότητα. Είναι κάτι που όσο περνάει ο καιρός και μεγαλώνω βλέπω ότι μειώνεται, αλλά σίγουρα δεν το έχω αποβάλλει τελείως από πάνω μου.

Πρώτο τραγούδι που σε έκανε να δεις τη μουσική αλλιώς;

Για το συγκεκριμένο θέμα σίγουρα δεν μπορώ να πω πως ήταν μόνο ένα κομμάτι, αλλά σίγουρα ένα σημαντικό κομμάτι για την εξέλιξή μου και πριν καν ασχοληθώ με το κομμάτι djing και μουσικής παραγωγής, ήταν το 2003 από τον δίσκο των Linkin Park “Live in Texas” το κομμάτι “Points of Authority”, όπου ο δίσκος είχε και όλη την συναυλία μαγνητοσκοπημένη και σε ένα μέρος του κομματιού έδειχνε τον Dj να κάνει κάποια scratch. Εκείνη την στιγμή μία καινούρια ανάγκη για μουσική γεννήθηκε μέσα μου. Ωραίο το πιάνο και τα ντράμς, αλλά πως γίνεται να βγάλεις τέτοιους ήχους με 2 πικ απ και 2 δίσκους, ήχους που όχι απλώς συνοδεύουν το κομμάτι αλλά του δίνουν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα.

Στη συνέχεια αφού άρχισα να ασχολούμαι πιο ενεργά με το κομμάτι μουσική παραγωγή και djing ένα κομμάτι που με άλλαξε αρκετά στο πως γράφω μουσική περισσότερο ήταν το “Lonely and Cold” του Apollo Brown από τον δίσκο “Thrity Eight”.

Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι πως ακόμα και τώρα βρίσκω κομμάτια που θα με κάνουν να δω την μουσική αλλιώς. Αυτό νομίζω πως αυτό είναι και το νόημα, να βρίσκεις και να ακούς πράγματα τα οποία θα σε κάνουν να βλέπεις την μουσική κάθε φορά και με άλλο μάτι.

Που έχεις περάσει τα πιο ξέφρενα βράδια της ζωής σου;

Σαν θαμώνας σε μαγαζί νομίζω το μαγαζί που έχει στιγματίσει την νυχτερινή μου ζωή ήταν το παλιό Art-House που ήταν στο πρώτο όροφου εκείνου του υπέροχου νεοκλασικού στη Bογατσικού. Πιο συγκεκριμένα, ήταν ένα βράδυ του 2008 που είχε έρθει ο Bonobo πριν κάνει αυτό το τεράστιο μπαμ που έχει κάνει τώρα και είχε κάνει ένα vinyl dj set, με ένα vibe που πραγματικά δεν θα το ξεχάσω ποτέ, ή τουλάχιστον εύχομαι να μην το ξεχάσω ποτέ.

Σαν μουσικός/dj ήταν ένα live (2017) πέρυσι στην Θεσσαλονίκη, όπου στο τέλος έκλεισα την βραδιά με ένα dj set. Ξεκίνησα σχετικά χαλαρά και έπαιξα 1-2 κομμάτια αναγνωριστικά για να δω σε τι διάθεση ήταν ο κόσμος. Αφού κατάλαβα ότι είχαν όρεξη να γλεντήσουν, έκανα το καλύτερο που μπορούσα και πραγματικά ο κόσμος μου το ανταπέδωσε με τα τόσο θετικά vibes του.

Μετά από αυτό το βράδυ χρειάστηκαν 4 μέρες ρεπό και 1 φυσιοθεραπεία για να ανακάμψω πλήρως αλλά πραγματικά άξιζε αυτά και ακόμα περισσότερα!!!

Ποια είναι η πιο αγαπημένη σου φεστιβαλική εμπειρία;

Μία πολύ ωραία εμπειρία που μου έχει μείνει ήταν στο Grooveport Festival. Έκανα βόλτα με έναν φίλο, έξω από τα stage του Block 33 και πετυχαίνουμε τον Barry Ashworth από τους Dub Pistols λίγο πριν βγει για να παίξει. Με τα πολλά και τα λίγα έχουμε καταλήξει μετά από καμιά ώρα να αράζουμε τρεις μας έξω από το stage να πίνουμε μπύρες και ο “Uncle Barry” όπως του αρέσει να τον λένε, να μας λέει ιστορίες για τις συναυλίες που έχουν κάνει με το συγκρότημα, τα δισκάδικα που είχε στην Αγγλία, μέχρι που στο τέλος έψαχναν να τον βρουν για να ανέβει να παίξει στην σκηνή. Πολύ ενδιαφέρον βράδυ!

Αναλογικό ή ψηφιακό;

Αρχικά θέλω να πω πως αυτό το θέμα είναι καθαρά υποκειμενικό και πως δεν υπάρχουν σωστά και λάθος πράγματα.
Δεύτερον, θέλω να επισημάνω πως υπάρχει μία σύγχυση / λάθος ερμηνεία του όρου αναλογικό. Αρκετός κόσμος συγχέει το αναλογικό με το “hardware” και αυτό είναι λάθος. Ένα sampler της AKAI για παράδειγμα όπως είναι το MPC χρησιμοποιεί και αυτό το δικό του λογισμικό/software για να δουλέψει και να μπορέσει ο καλλιτέχνης να παράξει μουσική. Το ότι του δίνει έναν πιο χαρακτηριστικό και πολλές φορές πιο ζεστό ήχο και ότι δεν είναι πρόγραμμα στον υπολογιστή, δεν το κάνει αυτόματα αναλογικό.

Κλείνοντας αυτή τη μεγαλούτσικη παρένθεση, εμένα τα δικά μου γούστα γέρνουν πιο πολύ προς τον αναλογικό ήχο και στον ήχο που παράγεται από χειροπιαστά μηχανήματα/hardware και όχι από ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή μόνο.Πάντα θα δοκιμάζω τις νέες τεχνολογίες γιατί πρέπει να υπάρχει εξέλιξη σε αυτό που κάνουμε, αλλά όπως έχω πει και παλιότερα η διαφορά μεταξύ αναλογικού και ψηφιακού είναι σε συχνότητες που δεν τις ακούς, αλλά τις αισθάνεσαι περισσότερο.

Πάνω σε τι δουλεύεις αυτή την περίοδο;

Αυτή την περίοδο είμαι σε μία μεταβατική φάση των Dj Set μου, όπου προσπαθώ να επαναπροσδιορίσω την μουσική που θέλω να παίζω στα μπαρ, γι’ αυτό και προσπαθώ να διευρύνω τους ορίζοντές μου σε μουσικά είδη που δεν είχα και πολύ επαφή στο παρελθόν.

Ταυτόχρονα δουλεύω και τον επόμενο δίσκο μου, ο οποίος λόγω φόρτου εργασίας με τα Dj set έχει μείνει λίγο πίσω, αλλά πιστεύω πως θα σας φανεί αρκετά ενδιαφέρον, μιας και πέραν της μουσικής που θα έχει αρκετά soul και funk στοιχεία, θα έχει και συμμετοχές από κάποιους φίλους μουσικούς, από Αθήνα αλλά και από Θεσσαλονίκη που θα του προσθέσουν έξτρα χαρακτήρα.

Τι ακούς για να εμπνευστείς, τι ακούς για να ξεκουραστείς και τι ακούς όταν θέλεις να φτιάξεις τη διάθεσή σου;

Το φάσμα της μουσικής που μπορεί να με εμπνεύσει νομίζω πως δεν έχει αρχή και τέλος. ‘Εμπνευση μπορεί να είναι το beat ενός παραγωγού που έκανε κάτι διαφορετικό με την σύνθεση των ντραμς του και έτσι να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον, μπορεί να είναι και μια όμορφη τρομπέτα από έναν Ταϊλανδέζικο δίσκου του ’70, έως τους ήχους που βγάζει μια φάλαινα κάτω από τον βυθό και θα με κάνει να θέλω να το χρησιμοποιήσω σε κομμάτι μου. (True Story)…

Tώρα όσον αφορά στο θέμα της ξεκούρασης, 99% μιλάμε για μία μουσική που δεν θα είναι πολύ έντονη. Ένας ωραίος jazz, trip hop,electronica, δίσκος σίγουρα είναι από τις πρώτες μου επιλογές μετά από μία δύσκολη μέρα.

Η διάθεσή μου συνήθως φτιάχνει όταν βρίσκω ένα κομμάτι με πολύ ενδιαφέρον groove και με μελωδία που συμπληρώνει τον ρυθμό και σου δίνει αυτή την αίσθηση ότι ακόμα και αν δεν έχω την διάθεση, ακούγοντας αυτό το κομμάτι θέλω να κουνήσω λίγο τους ώμους και το κεφάλι μου.
Τελευταία αυτό το βρίσκω πολύ σε neo soul – neo funk μουσικές.

Πως θα περιέγραφες τη σχέση σου με τη μουσική;

Η σχέση που έχω με την μουσική είναι καθαρά ζωτικής σημασίας και πλέον είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό να μην ακούσει μουσική για μία μέρα και πραγματικά δυσκολεύομαι να θυμηθώ κάποια μέρα που να έχει περάσει χωρίς να ακούσω μουσική, δεν λέω ότι δεν υπήρξε ποτέ, αλλά αυτή η μνήμη δεν βρίσκεται μαζί μου πλέον.

Ποιος είναι ο κατά Moun Τen δίσκος που όλοι πρέπει να ακούσουμε έστω για μια φορά στη ζωή μας;

Ο 15χρονος έφηβος εαυτός μου φωνάζει από μέσα μου το Sacrament των Lamb of God. Ίσως μία από τις πιο αγαπημένες μου μπάντες γενικότερα σε ότι αφορά την μουσική αλλά και ειδικότερα σε ότι αφορά το Metal. Πάντα έχουν κάτι ενδιαφέρον να παρουσιάσουν και ενώ πειραματίζονται συνεχώς ο ήχος τους παραμένει πάντα ίδιος… Δεν ξέρω πως το καταφέρνουν αλλά είναι μαγεία. Το Sacrament ήταν το απόγειο της καριέρας τους, μιας και κατάφεραν να εντάξουν μέσα στο πολύ Heavy Metal ύφος, άλλες μουσικές όπως τα blues, η soul, ενώ το ρυθμικό κομμάτι είναι ξεκάθαρα ο όρος της “groovas”και τα φωνητικά/στίχοι αν και σκληρά τα βρίσκω τουλάχιστον ανατριχιαστικά και ποιητικά (με την καλή έννοια πάντα).

Από την άλλη μεριά ο μεγαλύτερος και ωριμότερος εαυτός που βρίσκεται στο 2018, προτείνει το Dark side of the moon των Pink Floyd. Για μένα ίσως ο πιο ισορροπημένος δίσκος τους με ενορχήστρωση που ίσως θα πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία και ρυθμικά που δεν μπορούν να σε αφήσουν ακίνητο για πάνω από 2-3 δευτερόλεπτα. Τώρα γι’ αυτούς που είναι λίγο περισσότερο του ηλεκτρονικού ήχου, νομίζω πως το North Borders του Bonobo είναι μία εξαιρετική επιλογή μιας και κατά την γνώμη μου αυτός είναι ο καλύτερος του δίσκος.

Τέλος, που μπορούμε να σε βρούμε αυτή την περίοδο και ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Αυτή την περίοδο θα με βρείτε στον Γορίλα στο Στέρεο και στο WonderWall να επιλέγω μουσικές κάθε εβδομάδα, καθώς και σε ένα αγαπημένο μου beach bar στην Χαλκιδική το Boat House όπου έχω προγραμματίσει κάποια dj set μέσα στο καλοκαίρι. Τώρα όσον αφορά τα φεστιβάλ, θα με βρείτε στο φετινό “Veroias Open Air” την Κυριακή 3 Ιουνίου και τέλος θα είμαι και σε ένα από τα stages του ολοκαίνουριου Soundwave Festival στις 29 Ιουνίου.