Συνέντευξη: Κατερίνα Παπαστεργίου
Συναντήσαμε τον τραγουδιστή, συνθέτη και μουσικό Γιώργο Γελαράκη, ο οποίος ξεκίνησε από την Βέροια με μια κιθάρα και με όπλο το ταλέντο, την επιμονή αλλά και την αγάπη του για το τραγούδι ταξίδεψε και ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα, έτοιμος να κατακτήσει τα όνειρά του. Το 2013 κυκλοφόρησε την πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Ονειροποιός” με δικές του συνθέσεις και στίχους, το 2015 κυκλοφορεί το 2ο προσωπικό του album με τίτλο “Η πόλη μια άδεια αγκαλιά”. Φέτος συναντά τα Κίτρινα ποδήλατα, όπου μαζί ηχογραφούν το τραγούδι “Το νήμα”, προπομπό του 3ου του album. Συνεργάστηκε με καταξιωμένους καλλιτέχνες της μουσικής σκηνής μεταξύ άλλων με τους Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Νίκο Ζιώγαλα, Δημήτρη Κοργιαλά, Λάκη Παπαδόπουλο, Κώστα Τουρνά, Φίλλιπο Πλιάτσικα κ.ά. Κουβεντιάσαμε για την μουσική, τους ανθρώπους, μοιραστήκαμε ανησυχίες, φόβους, όνειρα και ταξιδέψαμε μαζί του σε μια εποχή που η μουσική φαίνεται να είναι ο μόνος δρόμος στα αδιέξοδα μας.
Μόλις κυκλοφόρησε το τραγούδι «νήμα», προπομπός του νέου άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει. Τι σημαίνει για σένα αυτό το τραγούδι;
Γεια σου Κατερίνα και σε ευχαριστώ για την πρόσκληση. Το “νήμα” σηματοδοτεί την αρχή σε ένα νέο κύκλο συνεργασιών που πρόκειται να πραγματοποιηθούν δισκογραφικά. Η χαρά μου είναι μεγάλη και διπλή. Αρχικά να πω ότι μετά από 3 χρόνια κατάφερα να μελοποιήσω τον καταπληκτικό αυτό στίχο, που με εκφράζει απόλυτα σε όλες τις εκφάνσεις μου τα τελευταία χρόνια. Ο στίχος αυτός είναι ένα δώρο που μου έδωσε ο Αστέρης Κωνσταντίνου, ένας καταπληκτικός μουσικός από τη Λάρισα, με τον οποίο γνωριστήκαμε μέσα από τις μουσικές παρέες της Θεσσαλονίκης. Από την άλλη, η τιμή που μου έγινε από τα Κίτρινα ποδήλατα να συμμετέχουν είναι τόσο μεγάλη, που με οπλίζει με ευθύνη και νοιώθω ότι είναι χρέος μου πια να μην προδώσω σε καμία περίπτωση αυτή την εμπιστοσύνη τους στο μέλλον. Μπορώ να πω με πλήρη συναίσθηση ότι είναι ένα όνειρο ζωής που πλέον πραγματοποιήθηκε και αυτό το χρωστώ σε εκείνους.
Τι νοηματοδοτεί ο τίτλος του; Έχει πιαστεί ποτέ το νήμα σου σε κανένα κλαδάκι; Χρειάστηκε να το κόψεις;
Στην ερώτηση αυτή, ίσως θα ήταν καλύτερα να απαντήσει βέβαια ο Αστέρης ο Κωνσταντίνου, αλλά θα δώσω την δική μου εκδοχή. Όπως είπα και πριν ο στίχος με εκφράζει απόλυτα, από την πρώτη ανάγνωση. Σαφώς και όλοι μας έχουμε βρεθεί σε δύσκολες καταστάσεις κάποια στιγμή στη ζωή μας, σε καταστάσεις που τα πράγματα ήταν πολύ συγκεχυμένα και νοιώσαμε το φόβο να μας κυριεύει. Αρχικά υπάρχει η αμφιβολία για το αν πρέπει να κάνεις το βήμα να κόψεις το νήμα και να ξεκινήσεις από την αρχή το πλέξιμο. Συνήθως τις περισσότερες φορές αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από το να το κόψεις και έχοντας πλάι σου τους κατάλληλους ανθρώπους να ξαναγεννηθείς μέσα από τις στάχτες σου. Τα τελευταία χρόνια νοιώθω ανακούφιση γιατί νομίζω ότι έχω μάθει πλέον να το πράττω κι εγώ.
Πως προέκυψε η συνεργασία με τα κίτρινα ποδήλατα ήταν κάτι που επιθυμούσες να γίνει ή προέκυψε;
Είναι ίσως το μόνο συγκρότημα στην εποχή μας που αποδεικνύει περίτρανα ότι το ελληνικό ροκ είναι ζωντανό και συνεχίζει να υπάρχει. Τους παρακολουθώ σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα από το 2002 που τους είδα 1η φορά, στο Νεστόριο Καστοριάς και ξεκίνησα από τότε να τους θαυμάζω. Η γνωριμία μας προέκυψε το 2015, όταν και ανοίξαμε τη συναυλία τους στο Καλαμίτσι Χαλκιδικής. Λατρεύω πολύ την αλήθεια και την ενέργεια που εκπέμπουν πάνω στη σκηνή και τους εκτιμώ βαθύτατα σαν καλλιτέχνες. Δε χρειάζεται βέβαια να πω κάτι εγώ, καθώς άνθρωποι όπως ο Π.Κατσιμίχας και ο Β.Παπακωνσταντίνου μιλάνε χαρακτηριστικά για το ήθος τους, λέγοντας ότι είναι τα καλύτερα παιδιά της ελληνικής μουσικής. Ήταν αναμενόμενο και δεδομένο να επιθυμώ μια συνεργασία μαζί τους.
Ταξιδεύεις σε όλη την Ελλάδα συντροφιά με μια κιθάρα. Συναντάς ανθρώπους που τους κάνεις να ξεχνούν τις έγνοιες τους και να ταξιδεύουν μαζί σου. Πόσα ταξίδια μπορεί να σε πάει η μουσική; Έχει εισιτήριο διαρκείας;
Τα ταξίδια και η ανταλλαγή συναισθημάτων και εικόνων με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους είναι το ζητούμενο. Η μουσική και τα ταξίδια της δεν είναι κάτι το πεπερασμένο. Αυτή είναι και η γοητείας της. Κάθε φορά ένας καινούριος δρόμος με χιλιάδες παρακάμψεις και χωρίς κανένα άγχος για να μη χαθείς, σε καλεί να τον περπατήσεις. Δεν νοιώθεις φόβο, γνωρίζεις από πριν ότι όλοι οι προορισμοί έχουν κάτι να σου δώσουν και έχεις να μάθεις πολλά από αυτούς. Είναι σίγουρα ένα ταξίδι με εισιτήριο διαρκείας που πάνω δεν αναγράφει προορισμό.
Γράφεις τραγούδια, οι στίχοι των οποίων βγάζουν μια ευαισθησία, έναν ερωτισμό, και τόσα άλλα συναισθήματα, βρίσκεις τον εαυτό σου μέσα σ’αυτά; Ανακαλύπτεις καινούργιες πτυχές του;
Βεβαίως και αυτός είναι ένας από τους σκοπούς μου. Είναι ιδιαίτερα γοητευτικό και μαγικό να αφήνεσαι στο χαρτί και να ξετυλίγονται μπροστά σου συναισθήματα και σκέψεις που είναι βαθιά κρυμμένες και χάνονται μες στην καθημερινότητα. Είναι μια σπουδαία μορφή λύτρωσης το να ανακαλύπτεις συνεχώς νέες πτυχές του εαυτού σου. Ευτυχώς η σύνθεση και η μουσική γενικότερα σε προκαλεί στο να συμβεί αυτό και να το ζήσεις στο μέγιστο βαθμό. Σε βοηθάει να συνομιλήσεις με εαυτό σου, να τα βρείτε και να προκύψει η ισορροπία.
Οι στίχοι είναι απόρροια έμπνευσης, βιωμάτων, κρυφών επιθυμιών; Πότε γράφεις συνήθως; Σε επισκέπτεται η έμπνευση ή σε ταρακουνάει και γίνεται αφορμή ένα γεγονός, ένα πρόσωπο, μία κατάσταση;
Πηγή έμπνευσης αποτελεί η καθημερινότητα, ένα βλέμμα, μια κατάσταση, μια απλή κουβέντα. Σαφώς και λειτουργείς υπό τους όρους της. Η έμπνευση είναι μία νεράιδα που σε επισκέπτεται όποτε επιλέξει εκείνη. Τη στιγμή όμως που το κάνει, νοιώθεις πιο ευτυχισμένος από ποτέ και τρέχεις σαν τρελός να της αποδείξεις και να της αποκαλύψεις ποιος είσαι, προτού πάρει το δρόμο του γυρισμού.
Πόσο δύσκολο είναι να βρεις ανθρώπους να πιστεύουν σε εσένα και στο ταλέντο σου και να αποφασίζουν να γίνουν συνταξιδιώτες σου;
Είναι πολύ δύσκολο, όσο δύσκολες είναι και όλες οι ανθρώπινες σχέσεις στις μέρες μας. Παρ’ όλα αυτά δεν είναι απαραίτητη συνθήκη να βρω συνταξιδιώτες στον δικό μου προορισμό, ώστε να συνεχίσω το ταξίδι και την αναζήτηση. Είναι επιθυμητό βεβαίως! Από τη μεριά μου προσπαθώ να δείχνω το μεγαλύτερο κομμάτι του εαυτού μου, να είμαι αληθινός και να εκφράζω τις ανησυχίες μου. Είναι τρομακτικό και ταυτόχρονα μαγικό όταν ανακαλύπτεις ότι οι περισσότεροι από εμάς έχουμε κοινές ανησυχίες και όνειρα. Ο τρόπος προσέγγισης και η διάρκεια επιμονής είναι που αλλάζει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Έτσι νομίζω ότι αργά ή γρήγορα προκύπτουν άνθρωποι στο δρόμο σου με τους οποίους αλληλοσυμπληρώνεσαι. Ανακαλύπτεις όπως λέει και ο Οδυσσέας Ιωάννου ότι “Έίμαστε πολλοί…να μια φωτεινή σκέψη”.
Η δισκογραφία έχει δεχτεί βαριά πληγή σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια. Παρ’ όλα αυτά εσύ συνεχίζεις με το τρίτο σου δίσκο να πηγαίνεις κόντρα στον καιρό. Πως καταφέρνεις να ξεπερνάς τις όποιες δυσκολίες που συναντάς;
Οι καταστάσεις τα τελευταία χρόνια είναι δύσκολες και αυτό το γνωρίζουμε πλέον καλά όλοι μας. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε ο καθένας από την πλευρά του είναι να έχουμε το κεφάλι ψηλά με αξιοπρέπεια και να ανακαλύπτουμε καθημερινά πηγές αισιοδοξίας. Ο καθένας με τον τρόπο του, όλοι μπορούμε. Για μένα είναι λυτρωτικό να γράφω τραγούδια, είναι κάτι που πλέον δεν έχει γυρισμό. Είναι μία ανάγκη για έκφραση. Ο αυτοσκοπός μου δεν είναι να κυκλοφορήσω ένα δίσκο. Γράφω καθημερινά τραγούδια, είμαι σχεδόν κάθε εβδομάδα στο στούντιο και έτσι προκύπτουν οι ηχογραφήσεις. Όταν δημιουργηθεί ένα σύνολο μουσικής που με ικανοποιεί, τότε μπαίνω στη διαδικασία της κυκλοφορίας ενός δίσκου.
«Ονειροποιός», «Η πόλη μια άδεια αγκαλιά», τι τίτλο να περιμένουμε στο νέο άλμπουμ σου;
Υπάρχει μία σκέψη…αλλά θα μου επιτρέψεις να μην την αποκαλύψω ακόμα. Σίγουρα δεν θα αργήσω πάντως.
Με ποια κριτήρια ονοματίζεις τους «δίσκους» σου ή τα τραγούδια σου; Πρώτα βρίσκεις τους τίτλους και μετά γράφεις τα τραγούδια σου ή το αντίστροφο;
Δεν υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα κριτήρια, κάποιες φορές ένας τίτλος προκύπτει αυθόρμητα πριν ολοκληρωθεί ένα τραγούδι και πολλές φορές έχει τύχει να έχει ολοκληρωθεί και να απουσιάζει ο τίτλος. Στην 2η περίπτωση αφήνω τη σκέψη μου να ωριμάσει και συνεχίζω να δουλεύω ένα κομμάτι με απουσία τίτλου. Μάλιστα δεν ανησυχώ καθόλου γι’ αυτό. Ο τίτλος έρχεται πάντα σε μια στιγμή που δεν το περιμένω και με ξαφνιάζει ευχάριστα.
Πως τα πας με τους τίτλους;
Γενικότερα δεν χρησιμοποιώ ταμπέλες και τίτλους, παραμόνο στα τραγούδια. Δεν μου αρέσει να περιορίζω τις καταστάσεις και τους ανθρώπους και να διαμορφώνω συνθήκες σε όλους τους τομείς της ζωής. Προσπαθώ να διευρύνω συνεχώς τους ορίζοντες μου.
Κλείνοντας, θα ήθελα να μας εκμυστηρευτείς μια σκέψη, μια ευχή, ένα μυστικό σου…
Εύχομαι να καταφέρουμε όλοι να δεχτούμε τη διαφορετικότητα και ταυτόχρονα να εκφράσουμε στον απόλυτο βαθμό τα συναισθήματα μας!
Γιώργος Γελαράκης – Official Facebook page: https://www.facebook.com/GiorgosGelarakisofficial
Κίτρινα Ποδήλατα – Official Facebook page: https://www.facebook.com/kitrina.podilata.official.fan.page
