της Μίλα Κύρου
Αγαπητό αναγνωστικό κοινό,
Ήρθα να σας μιλήσω, ήρθα να σας τα πω..
Λοιπόν, θέλω να αναφερθώ στην ατάκα-καραμελίτσα, συγνώμη που γίνομαι, γραφική, κοινότυπη. Μα! Κι αυτοί γραφικοί γίνηκαν με την λέξη «Προσδοκία» όχι δε μιλώ για τους ψυχολόγους τους σπουδαγμένους, δε μιλώ για αυτούς που ξεφύλλισαν κάνα δυο βιβλία ψυχολογίας, όχι για κείνους που έκαναν συνεδρίες αυτοπροσδιορισμού αλλά για αυτούς που κάνουν χρήση της λέξης «προσδοκία» και τους λέω.. Φτάνει πια!
Ίσως φανώ κάπως, ίσως κάποιοι να θιχθούν, ίσως να προβληματιστούν.
Θα έχετε ακούσει συχνά για υψηλές προσδοκίες που έγιναν αιτία να μας βλάψουν, αυτές οι απαιτήσεις που έχουμε ο καθένας για τον εαυτό μας, που στην τελική δεν ικανοποιήθηκαν και καταλήξαμε να απογοητευόμαστε τόσο πολύ με μας.
Εμ! Τρως την σφαλιάρα της απογοήτευσης, έρχεται ένας έξυπνος και κοπανάει. Είχες υψηλές προσδοκίες και γι’ αυτό είσαι σε αυτήν την κατάντια.
Δηλαδη συγνώμη, για να καταλάβω κάθε φορά που θα τολμώ να ονειρεύομαι, θα κρατώ μικρό καλάθι γιατί θα θυμάμαι πως ίσως οι υψηλοί στόχοι θα φέρουν την καταστροφή; Το πάθημα-μάθημα;
Eχω την εντύπωση, σαν να μου φαίνεται …πως το ρήμα προσδοκώ έχει αντικατασταθεί από το ρήμα ελπίζω.. Έχω ελπίδες και αυτές ναυαγούν. Άρα ποια είναι η λύση; Να μην ελπίζω για να μην απελπιστώ;
Θα σας το κάνω λιανά με μια στιχομυθία
- Ε δεν ξέρω πώς να στο πω… αλλά θέλω να χωρίσουμε
- – Να χωρίσουμε; Μα ήμασταν στο παρά πέντε να συμβιώσουμε, να αποκτήσουμε τέκνα, να κάνουμε το νοικοκυριό μας κτλ. Κτλ.
Εσύ έτοιμος να αυτοκτονήσεις και εμφανίζεται ο ουρανοκατέβατος τύπος και σου λέει. Δεν φταίει ο χωρισμός, δε φταίει που είσαι 35 χρονών και η μήτρα σου έχει ημερομηνία λήξης, δεν φταίει που έδωσες προκαταβολή για το νυφικό σου, ΟΧΙ δεν φταιν όλα αυτά. Όλο το φταίξιμο είναι δικό σου γιατί είχες «Υψηλές προσδοκίες» , εδώ γελάω! Βρε παιδιά η στεναχώρια μου οφείλεται στο γεγονός ότι εγώ εδώ και πέντε χρόνια έβλεπα αυτόν τον άνθρωπο καθημερινά και ξαφνικά θα πάψω να τον συναντώ και να ονειρεύομαι μαζί του, τι υψηλές προσδοκίες , ανικανοποίητες μου ξεφουρνίζεται!
Με αυτές τις νεοφερμένες ακακίες θα ξεπεράσω τον πόνο μου; Ο άλλος με χωρίζει και εγώ φταίω που έκανα όνειρα; Δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψει κανείς ή να γελάσει, θα προτιμήσω το δεύτερο! Γι’αυτό αν ακούσετε ξανά περί προσδοκιών κάντε μου τη χάρη και γελάστε.
Kind regards
Cover¨Rhed Fawell-A Plan of Action Collage
