ΚΕΙΜΕΝΟ: Κατερίνα Παπαστεργίου
Το ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ στην Θεσσαλονίκη,η πρώτη θεραπευτική κοινότητα για χρήστες ουσιών στην Ελλάδα κλείνει φέτος τριανταπέντε χρόνια ζωής και προσφοράς.Ιδρύθηκε το 1983 με τη δημιουργία της Ιθάκης και η επιτυχής λειτουργία της άνοιξε τον δρόμο για τη θεραπεία και την κοινωνική επανένταξη των εξαρτημένων ατόμων. Σήμερα, το ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ περιλαμβάνει ένα εκτεταμένο δίκτυο υπηρεσιών προσβάσιμο στη Θεσσαλονίκη, τα Γιαννιτσά και το Κιλκίς, με δυνατότητα να προσφέρει θεραπεία τόσο διαμονής όσο και εξωτερικής παρακολούθησης.Το θεραπευτικό Κέντρο προσφέρει εντατική καθημερινή θεραπεία που αξιοποιεί τις αρχές της αυτοβοήθειας και της αυτοδιαχείρισης, καθώς και διάφορα θεραπευτικά εργαλεία, για την επίτευξη της ψυχικής απεξάρτησης, την πολύπλευρη αντιμετώπιση των προβλημάτων που συνδέονται με την εξάρτηση και την οικοδόμηση ενός νέου τρόπου ζωής.
Συναντήσαμε τον ψυχολόγο Βασίλη Καλαμπαλίκη, ο οποίος είναι υπεύθυνος του θεραπευτικού προγράμματος “ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ” επί δέκα συναπτά έτη και είχαμε την ευκαιρία να ενημερωθούμε για τα προγράμματα που υπάρχουν αυτή την στιγμή στο κέντρο, για τις εξαρτήσεις, το θεραπευτικό πρόγραμμα και την επανένταξη των εξαρτημένων ανθρώπων στην κοινωνία.
Φέτος το «ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ» μετρά τριανταπέντε χρόνια λειτουργίας, προσφοράς και βοήθειας. Πως κατάφερε να επιβιώσει η θεραπευτική κοινότητα τόσα χρόνια;
Βασίσθηκε σε ένα καινοτόμο μοντέλο με βάση την θεραπευτική κοινότητα. Μέσα από αυτό το μοντέλο χιλιάδες συνάνθρωποι, όχι μόνο αντιμετώπισαν την εξάρτηση τους αλλά και άλλαξαν τον τρόπο ζωής ευρύτερα.
Πόσοι συνάνθρωποι μας λαμβάνουν τις υπηρεσίες του κέντρου;
Σε ετήσια βάση περίπου πεντακόσιοι ενήλικες χρήστες, εκατόν εβδομήντα έφηβοι και νέοι ενήλικες, χίλιοι διακόσιοι γονείς, εκατοντάδες μαθητές και καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με ενημερώσεις και σεμινάρια. Επίσης, εξυπηρετούνται χίλιες εξακόσιες τηλεφωνικές κλήσεις στην γραμμή υποστήριξης.
Συγκριτικά, οι εξαρτημένοι άνθρωποι είναι περισσότεροι σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια;
Αυξάνεται η χρήση της κάνναβης συμπεριλαμβανομένου και της συνθετικής, του τζόγου, των βενζοδιαζεπινών και του αλκοόλ. Σχετικά σταθερή είναι η χρήση της Ηρωίνης. Λόγω της κρίσης όμως, παρατηρείται στροφή στα φθηνά ναρκωτικά και με περισσότερη ‘’κοινωνική αποδοχή’.
Στο ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ απευθύνονται οι ίδιοι οι χρήστες ή το οικογενειακό και οικείο περιβάλλον τους;
Και οι δύο υποομάδες. Οι χρήστες τηλεφωνούν οι ίδιοι για το πρώτο ραντεβού.
Ποια διαδικασία ακολουθείται από την στιγμή που έρχεται κάποιος ζητώντας την βοήθεια του θεραπευτικού κέντρου;
Όσον αφορά στους ενήλικες ακολουθείται η παρακάτω διαδικασία:
Τηλεφωνικό ραντεβού
Πρώτο ραντεβού και διαπίστωση αναγκών
Προετοιμασία για την επόμενη κύρια φάση θεραπείας – θεραπευτική κοινότητα ή ανοιχτή δομή
Κύρια φάση θεραπείας 9 μήνες μέσο όρο
Επανένταξη
Followup- παρακολούθηση
Αποφοίτηση
Στους έφηβους υπάρχουν δύο δυνατότητες ανάλογα την κατάσταση, η μία είναι το βραχύχρονο πρόγραμμα συμβουλευτικής 6 μηνών μέσο όρο και η δεύτερη είναι μακρόχρονο 18 μηνών.
Πείτε μαςλίγα λόγια για την οργάνωση των προγραμμάτων της θεραπευτικής κοινότητας, ποιες εξαρτήσεις αντιμετωπίζονται σ’άυτή;
Εξάρτηση από παράνομες ουσίες και το διαδίκτυο για τους έφηβους και νέους ενήλικες. Δεν αποκλείονται οι εξαρτημένοι από το αλκοόλ για αυτούς υπάρχουν και εξειδικευμένα κέντρα.
Στην Ελλάδα του 2018 πόσο εύκολη είναι η επανένταξη των πρώην εξαρτημένων ατόμων στην κοινωνία;
Η επανένταξη είναι δύσκολη, ίσως λίγο δυσκολότερη από τον γενικό πληθυσμό.Μαθαίνουν να αγωνίζονται και να αποκτούν κατάλληλα εφόδια εκπαίδευσης, κατάρτισης και διασύνδεσης με την αγορά εργασίας. Παράλληλα,παρέμβαση για άρση προκαταλήψεων από πιθανούς εργοδότες.
Η πολυετή εμπειρία σας στον χώρο της απεξάρτησης τι σας έχει διδάξει για την ζωή;
Ότι αξίζει να βλέπουμε την καλύτερη πλευρά του διπλανού και να απολαμβάνουμε τις «λεπτομέρειες» της ζωής.
Η μαρτυρία ενός πρώην χρήστη αλλά και μιας μητέρας πρώην χρήστη ναρκωτικών ουσιών είναι η πιο ζωντανή απόδειξη πως η θέληση για ζωή και η δύναμη της ψυχής υπερνικούν οποιαδήποτε εξάρτηση και την αφήνουν στο παρελθόν, κάνοντάς την μια κακή ανάμνηση. Ο Δημήτρης Παπαγεωργίου είναι πρώην χρήστης ναρκωτικών ουσιών, μας περιέγραψε το δικό του ταξίδι στον κόσμο των εξαρτήσεων, βεβαιώνοντάς μας πως υπάρχει εισιτήριο επιστροφής στην ζωή. Η κυρία Γραμματική Ευστρατουδάκη είναι μια μητέρα χρήστη, η οποία θέλησε να μοιραστεί μαζί μας την δική της εμπειρία και να στείλει το δικό της ηχηρό μήνυμα σε όλες τις οικογένειες που βιώνουν όμοιες καταστάσεις.
Ποιος είναι ο ρόλος σου στο « ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ»;
Στην κοινότητα υπάρχει μια συγκεκριμένη ιεραρχία. Όταν έρχονται τα νέα μέλη μετά από δυο τρεις μήνες γίνονται μεσαία μέλη αναλόγως βέβαια με την εξέλιξη της πορεία τους. Έπειτα τα μεσαία μέλη γίνονται συντονιστές και δίνουν κατευθυντήριες γραμμές στους νέους. Δουλεύουμε τη σχέση μεταξύ των παλαιών και νέων μελών, την οργάνωση των θεραπευτικών γκρουπ και τόσα άλλα. Τα νέα και τα μεσαία μέλη αναλαμβάνουν πάντα την ευθύνη τους, καταλαβαίνουν τα σφάλματα τους και προσπαθούν να γίνονται καλύτεροι. Είμαι συντονιστής σε θεραπευτικό και σε λειτουργικό επίπεδο. Συζητώ με τον επόπτη για την πορεία μελών, για τους εκπαιδευόμενους συντονιστές και για τα κριτήρια επιλογής τους. Επίσης, είμαι πρόεδρος της κοινότητας, δηλαδή «ο πατέρας του σπιτιού», που σημαίνει πως την τελική ευθύνη για την κοινότητα την έχω εγώ. Η ανάληψη ευθυνών και ρόλων μέσα στο κέντρο δίνει την δυνατότητα και την ευκαιρία σε όλους να νιώσουν υπεύθυνοι, παραγωγικοί και χρήσιμοι μέσα από την διαδικασία αυτή.
Πως και πότε απευθυνθήκατε στο ΚΕΘΕΑ;
Η πρώτη μου επαφή ήταν το 2008, μόλις είχα προφυλακιστεί στις φυλακές Κορυδαλλού. Καταδικάστηκα για κατοχή και χρήση ναρκωτικών. Μέσα στο σωφρονιστικό κατάστημα υπήρχε η συμβουλευτική ομάδα του κέντρου. Έτσι ξεκίνησαν όλα, παρακολούθησα την συμβουλευτική όσο βρισκόμουν εκεί.
Τι είναι αυτό που σε οδήγησε στην χρήση των ναρκωτικών;
Ήταν μια ζόρικη περίοδος για μένα. Άλλοι άνθρωποι την αντιμετωπίζουν με διαφορετικούς τρόπους, όπως για παράδειγμα πέφτουν στον αλκοολισμό, εγώ «έπεσα» στα ναρκωτικά. Οι λόγοι που με οδήγησαν στη χρήση ήταν διάφοροι, οικογενειακοί, οικονομικοί, αλλά ήταν περισσότερο η ανάγκη μου να ανήκω κάπου. Τότε η παρέα μου «έπινε» τσιγάρο και «ήπια» κιεγω. Μου άρεσε που ήταν ελεύθεροι και ανεξέλεγκτοι, δοκίμαζαν και δοκίμαζα και εγώ. Εκείνη την περίοδο με βοηθούσαν τα ναρκωτικά να ξεφύγω από τα προβλήματα μου και να ξεχάσω ότι μου συνέβαινε.
Πότε συνειδητοποιήσατε πως χρειάζεστε βοήθεια;
Όταν συνειδητοποίησα τις συμπεριφορές μου και είπα πως δεν μπορώ να συνεχίσω να ζω έτσι! Όταν είπα δεν πάει άλλο…
Πόσα χρόνια βρίσκεστε στην απεξάρτηση;
Με ρωτάς αν είμαι καθαρός; Ας ξεκαθαρίσουμε πως το καθαρός έχει πολλές σημασίες, σημαίνει πως δεν έχω κάνει χρήση αλλά οι συμπεριφορές συνεχίζουν να είναι ίδιες.Το2014 δεν ήμουν σε κάποιο πρόγραμμα, είχα μπει σε άλλη μονάδα του ΚΕΘΕΑ εκεί όπου έκανα αλλαγές και δούλεψα περισσότερο με έμενα. Κάνω συγκεκριμένα βήματα μιας διαδικασίαςπου διαρκεί 9-12 μήνες. Υποτροπίασα πολλές φορές συμπεριφορικά, εννοώ πως δεν μπόρεσα να διαχειριστώ καταστάσεις. Καθαρός και συμπεριφορικά λοιπόν, είμαι από τα τέλη του 2016.
Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι στο ταξίδι της προσπάθειας;
Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να κάνεις αλλαγές και να δουλέψεις με τον εαυτό σου. Είχα αναγνωρίσει μια συμπεριφορά που δεν με βοηθούσε και έπρεπε να μπω στην διαδικασία να την αλλάξω, να αλλάξω τον τρόπο σκέψης μου και να επαναπροσδιορίσω τις άξιες και τον προορισμό μου. Ξεκινώντας από τον τρόπο που αντιμετώπιζα την αδικία, μέχρι τα πρόσωπα που συναναστρεφόμουν. Πολλές φορές ήθελα να τα παρατήσω, να παραιτηθώ αλλά δεν το έκανα ποτέ. Όταν καταφέρεις να «ξεγυμνωθείς» και να δεις βαθιά μέσα σου γιατί λειτουργούσες έτσι τότε έχεις καταφέρει πολλά. Βιώματα, άσχημες καταστάσεις που έζησες στο παρελθόν δεν σ’αφήνουν εύκολα να κάνεις το επόμενο βήμα. Αν κάνεις όμως το επόμενο βήμα είναι λυτρωτικό. Οι άλλοι θα σε αποδεχτούν, μόνο όταν εσύ ο ίδιος θα αποβάλλεις τους φόβους σου, συγκεκριμένα τον φόβο της απόρριψης.
Τελικά, το «στίγμα» υπάρχει;
Το στίγμα υπάρχει γενικότερα και οφείλεται σε στερεότυπα, αλλά σήμερα υπάρχει και καλύτερη πληροφόρηση. Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που αναγνωρίζουν αυτό που γίνεται εδώ μέσα. Ο κόσμος μαθαίνει, ενημερώνεται και έχει ακόμα να μάθει πολλά. Σ’αυτό το στάδιο βρισκόμαστε σαν κοινωνία. Πάντοτε θα υπάρχουν στίγματα, στερεότυπα και καχυποψία, όλα αυτά ευδοκιμούν εκεί που υπάρχει αμάθεια. Έχω αντιληφθεί περίεργα βλέμματα πάνω μου, έχω βιώσει την περιθωριοποίηση. Αλλά έχω ακούσει και ενθαρρυντικά σχόλια από απλούς ανθρώπους που μας στηρίζουν και είναι δίπλα μας είτε είναι εργοδότες, είτε είναι εργαζόμενοι, καθημερινοί άνθρωποι από όλους τους κλάδους. Αν συστηθώ σε κάποιους ξέρετε εγώ είμαι στο ΚΕΘΕΑ, είμαι ένας άνθρωπος που έκανε μια ζωή χρήση, έχει μπει 2φορες στη φυλακή και δεν το έχω ακόμα αποδεχτεί και νιώθω ακόμα ενοχές γι’αυτό, δεν θα πάω παρακάτω. Θα ζω με το στίγμα. Εάν όμως αποδεχτεί κανείς το παρελθόν του και το αφήσει λιγάκι πίσω του για τραβήξει μπροστά σε μια κοινωνία με «ανοιχτά μυαλά» και «ανοιχτή αγκαλιά» θα τα καταφέρει.
Πως θα χαρακτηρίζατε την επανένταξή σας στην κοινωνία;
Η αποδοχή είναι σημαντικό κομμάτι των περισσότερων. Πρώτα αποδεχόμαστε εμάς και μετά όλο τον κόσμο. Η αποδοχή και η επανένταξη είναι λέξεις ταυτόσημες. Γι’αυτό ξεκίνησα με την αποδοχή. Εάν λοιπόν αύριο μεθαύριο μου πει κάποιος πως εσύ ήσουν ένα πρεζάκι, μπορείς να του απαντήσεις πως εγώ ήμουν κάποτε στη ζωή μου αυτό που λες αλλά έκανα μεγάλη προσπάθεια για γίνω αυτό που βλέπεις σήμερα. Εάν εσύ επιλέγεις να μην το βλέπεις τότε είσαι τυφλός και δεν μπορούμε να συνεργαστούμε. «Αντίο». Θα σας αναφέρω ένα πραγματικό περιστατικό, είχα χάσει την αστυνομική ταυτότητά μου και όταν με κάλεσαν από το αστυνομικό τμήμα να πάω να την παραλάβω, να ληφθεί υπόψιν πως είχα μια αλλεργία με τα όργανα της τάξεως και αντιδρούσα σαν τις γάτες όταν τις πετάς νερό, προκάλεσα το ενδιαφέρον στον Διευθυντή από τον οποίο εισέπραξα ένα μεγάλο μπράβο ενθάρρυνσης για την προσπάθεια μου. Με ρώτησε για τα προγράμματα του «ΚΕΘΕΑ» και είναι σαν να έβλεπε μπροστά του όλη αυτή την προσπάθεια του κέντρου. Κατά την άποψη μου θα έπρεπε να γίνονται ενημερώσεις, σεμινάρια, συνεδρίες σε αστυνομικούς, δικηγόρους, εισαγγελείς και όχι μόνο. Θεωρώ πως είναι απαραίτητη διαδικασία που θα επιφέρει πολλά.
Το επόμενο στάδιο που ακολουθείται είναι η επανένταξη. Μετά από την κοινότητα της Σίνδου θα μεταφερθούμε στον ξενώνα επανένταξης που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Εκεί θα πρέπει να αυτονομηθούμε, να αναζητήσουμε εργασία και να τακτοποιούμε ζητήματα που προκύπτουν.Ένας ακόμη ρόλος μας είναι να αναλαμβάνουμε τα νέα μέλη, να τα εντάσσουμε και να τους βοηθάμε στην διαδικασία, έτσι συναναστρεφόμαστε με τον κόσμο, ερχόμαστε σε επαφή μαζί του και παρατηρούμε την αλληλεπίδραση.
Τι θα συμβουλεύατε σε κάποιον που βρίσκεταιστην ίδια θέση που βρεθήκατε κάποτε κιεσείς;
Οι άνθρωποι πρέπει να πάθουν για να μάθουν!Δυστυχώς, κάποιοι δεν είναι πια μαζί μας για να μάθουν. Εάν τα μικρά παιδιά, οι έφηβοι και οι νέοι πειραματιστούν με τα ναρκωτικά θα πάθουν, δεν είναι δεδομένο ότι θα μάθουν. Ο εθισμός μπορεί να εμφανιστεί με χίλιους δυο τρόπους, δεν χτυπάει πόρτες, δεν κάνει διακρίσεις. Θα ήθελα οι γονείς να ξεχάσουν την φράση «στο δικό μου παιδί αποκλείεται να συμβεί», μπορεί να συμβεί στον καθέναν. Θα ήθελα η κοινωνία να είναι λιγότερο ρατσιστική και να εστιάσει στο πρόβλημα. Να μην παραγκωνίζει τον άνθρωπο, γιατί όσο τον πετά στο περιθώριο δεν του δίνει κίνητρο να αλλάξει.
Η κυρία Γραμματική Ευστρατουδάκη είναι μια μητέρα πρώην χρήστη που πάλεψε και αγωνίστηκε με «νύχια και με δόντια» για την ζωή του παιδιού της, αλλά και νυν πρόεδρος του συλλόγου οικογένειας και φίλων του «ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ». Μοιράστηκε μαζί μας την συγκλονιστική εμπειρία της και πέρασε ηχηρά μηνύματα τόσο για τα ναρκωτικά όσο και για την ζωή, την θέληση και την μαχητικότητα. Χειμαρρώδης και ειλικρινής μίλησε για την περιπέτεια του παιδιού της και για το πώς κατάφερε αυτά που φάνταζαν αδύνατα στην αρχή, να γίνουν δυνατά. Οι εξαρτήσεις δεν κάνουν διακρίσεις και πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε με το κεφάλι ψηλά ανέφερε δίχως ντροπή και ενοχές.
Απευθυνθήκατε εσείς η ίδια στο ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ;
Απευθύνθηκα η ίδια στο ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ το 2009, όταν ανακάλυψα ότι το παιδί μου είχε μπλέξει με τα ναρκωτικά. Έψαχνα παντού να βρω βοήθεια, δεν ήξερα τι να κάνω και που να απευθυνθώ μέχρι που με παρέπεμψε στο κέντρο, ο αξιόλογος γιατρός και ιατροδικαστής κ.Τσούκας. Θυμάμαι ακόμα τις κουβέντες του, «καθαρό στεγνό πρόγραμμα στο ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ» . Έψαξα λοιπόν και το βρήκα. Κάλεσα στο 1145. Όταν έφτασα στο κέντρο ήμουν σαν φτερό στον άνεμο, δεν ήξερα που πατούσα και που βρισκόμουν. Εντάχθηκα στην ομάδα των γονέων και από τότε δεν έχω χάσει ούτε μια συνεδρία. Στην αρχή, δεν πίστευα ότι μπορούσα να τα καταφέρω. Όλα τα μέλη του ΚΕΘΕΑ μετά από τόσα χρόνια κατάφεραν να γίνουν οικογένεια μου και το εννοώ, με ξέρουν τόσο καλά που ακόμα και η χροιά της φωνής μου να αλλάξει καταλαβαίνουν πως υπάρχει πρόβλημα. Οι αξιόλογοι άνθρωποι και επιστήμονές που το απαρτίζουν είναι πάνω απ’όλα άνθρωποι που νοιάζονται πραγματικά. Αφενός μεν βοήθησαν το παιδί μου να βγει νικητής από την περιπέτεια του, αφετέρου δε βοήθησαν και εμένα να γίνω καλύτερος και άνθρωπος.
Πότε αντιληφθήκατε πως το παιδί σας έπαιρνε ναρκωτικά και χρειαζόταν άμεση βοήθεια;
Δυστυχώς, δεν το αντιλήφθηκα εγκαίρως! Ήταν 13 χρονών άριστος κολυμβητής, καλός μαθητής, του άρεσαν τα Αγγλικά, άρχισε όμως να τα παρατάει σιγά σιγά και νόμιζα πως έφταιγε η εφηβεία. Μέχρι να καταλάβω τι συνέβαινε και τι έφταιγε είχε ήδη μπλέξει με την ηρωίνη. Παρόλες τις υποτροπές τώρα είναι καθαρός χάρη στο πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ. Δεν είναι εύκολο ταξίδι ακόμα και αν έχεις καταφέρει να φτάσεις στην στεριά μέσα από την φουρτουνιασμένη θάλασσα, ο κίνδυνος δεν έχει περάσει. Παρολαυτά είναι ένα ταξίδι πολύ όμορφο που πρέπει να κρατάς το τιμόνι σταθερά. Ακόμα και στην υποτροπή πρέπει να είμαστε άγρυπνοι και να το παλεύουμε μαζί.
Πόσο δύσκολο είναι να πείσει κάνεις έναν χρήστη να μπει σε κέντρο απεξάρτησης;
Δύσκολα ο χρήστης αποφασίζει να πάει μονός του στο κέντρο.Ήταν δύσκολο λοιπόν, να πείσω τον γιο μου πως χρειάζεται βοήθεια, έπρεπε να το χειριστώ με ευελιξία και προσοχή. Πήγαινα ενάμιση χρόνο στις ομάδες του ΚΕΘΕΑ και μετά ακολούθησε εκείνος. Παρατηρούσε την αλλαγή της συμπεριφοράς μου απέναντι του, τις κάρτες του ΚΕΘΕΑ που άφηνα πάνω στο τραπέζι και όταν τις έβλεπε μου έλεγε ότι χάνω χρόνο από την ζωή μου. Δεν απαντούσα και έκανα υπομονή. Όταν ωρίμασε η σκέψη του και διαπίστωσε και ο ίδιος πως δεν μπορεί να ζει πια έτσι, μια μέρα μου ζήτησε βοήθεια σφίγγοντάς μου το χέρι και μου είπε:«μανά βοήθησε με να φύγω από τα ναρκωτικά». Εκεί ένιωσα την καρδιά μου να πάει να σπάσει. Εάν τον πρόσταζα να πάει είμαι βέβαιη πως δεν θα πήγαινε στο κέντρο απεξάρτησης.
Πως αντιμετώπισε η οικογένεια σας το γεγονός πως ένα μέλος της ήταν χρήστης ναρκωτικών ουσιών;
Όλο το σπίτι μας γκρεμίστηκε συθέμελα. Φυσικά επηρεάζονται όλα τα μέλη της οικογένειας από την κατάσταση, αφού κλονίζονται και δοκιμάζονται και οι μεταξύ μας σχέσεις. Πιστεύω πως είναι απαραίτητη η παρακολούθηση του προγράμματος του ΚΕΘΕΑ που απευθύνεται στην οικογένεια, στους γονείς και στους φίλους. Από τότε που ξεκίνησα το πρόγραμμα έφερνα πληροφοριακά αυτά που μάθαινα εκεί και τα έκανα πράξη μέσα στο σπίτι. Κάπως έτσι επήλθε η ισορροπία, όταν κατάφερα να επιβάλλω με τρόπο την τάξη και την ηρεμία. Όταν έμαθα τα όρια που πρέπει να θέσω στο παιδί μου. Πλέον ήξερα πώς να του φέρομαι και να του μιλώ, δεν του έδινα ούτε εγώ, ούτε ο περίγυρος μας χρήματα, ότι και να γινόταν δεν γίνονταν κρυφά. Στην δική μας περίπτωση το πρόβλημα το αντιμετωπίσαμε κατάματα, δεν κλείσαμε παντζούρια και κλειδώσαμε πόρτες. Για να το αντιμετωπίσεις θέλει αγάπη, σκληρή δουλειά και συνεννόηση. Δεν υπάρχει συνταγή για την αντιμετώπιση αυτών των περιπτώσεων. Ο κάθε γονιός κρίνει πως θα συμπεριφερθεί στο παιδί του, αφού το καθένα είναι διαφορετικό και κουβάλα τον δικό του συναισθηματικό κόσμο, βλέπει από την σκοπιά του. Υπάρχουν γονείς που διώχνουν τα παιδιά τους από το σπίτι ακραίο μεν, κατακριτέο όμως όχι. Κατανοώ πως δεν ήταν έτοιμοι να το αντιμετωπίσουν. Μόνο αν ζητήσουν βοήθεια θα μπορέσουν και να βοηθήσουν δραστικά. Υπάρχει σωτηρία αν όλη η οικογένεια το παλέψει μαζί!
Ζείτε με τον φόβο ενός ενδεχόμενου υποτροπιασμού;
O γιος μου είναι καθαρός και είμαι πολύ περήφανη γι’αυτό, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει πως δεν υπάρχει πια κίνδυνος. Φοβάμαι όπως φοβούνται όλοι οι γονείς για τα παιδιά τους. Κανείς δεν ξέρει πως θα αντιδράσουν τα παιδιά μας σε μια επερχόμενη δυσκολία. Ένας χρήστης όταν ζοριστεί σκέπτεται: στο πίσω μέρος του μυαλού μου έχω την ηρωίνη και κάτω από την γλώσσα μου έχω την γεύση της. Αυτό σημαίνει πως ότι και αν συμβεί στη ζωή τους, τους έρχονται στο νου εικόνες, αυτές που νόμιζαν τότε πως ήταν ευτυχισμένοι και τις θέλουν ξανά. Εάν έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά με τον εαυτό τους και έχουν άμυνες καταφέρνουν να τις διώξουν, εάν όχι ξανακυλούν. Κιόμως τα έχουν καταφέρει πάρα πολλά παιδιά και χαίρομαι πραγματικά γι’αυτό. Είμαι πολύ περήφανη για όλα.
Τι θα συμβουλεύατε στους γονείς που παλεύουντις εξαρτήσεις μαζί με τα παιδιά τους;
Οι γονείς που έχουν πρόβλημα με τα παιδιά τους δεν θα πρέπει να ντρέπονται και να νιώθουν ενοχές, να μην κλείσουν τα παντζούρια και να μην φοβηθούν μήπως το μάθει η γειτονιά. Γιατί αν το κάνουν τα παιδιά τους θα φύγουν μέσα σε 3 χρόνια. Ζητάμε βοήθεια με το κεφάλι ψηλά, κοιτάμε το πρόβλημα κατάματα. Παρατηρώ πως έρχονται γονείς στο κέντρο και ντρέπονται ή δεν θέλουν να το μάθει κανείς και αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος τους. Θα τους συμβούλευα να μην ντρέπονται και να μην νιώθουν ένοχες, να μην κρύψουν το πρόβλημα. Θα είμαι εδώ για αυτούς για να προσφέρω τις υπηρεσίες μου, για να μοιράσω αγάπη και κατανόηση γιατί έχω βρεθεί στην θέση τους και τους καταλαβαίνω απόλυτα. Θέλω να τους φωνάξω… Γίνεται! Όλα γίνονται αρκεί να το θελήσουμε.
Τι σας έμεινε από όλο αυτό το ταξίδι;
Αφήνω την πίκρα της περιπέτειας και κρατώ την γλυκά της ζωής. Μια γλυκιά γεύση μου μένει! Ο γιος μου με αποκάλεσε τρελή όταν τον ευχαρίστησα που με έβαλε σ’άυτη την δοκιμασία, γιατί μέσα από αυτήν δεν βγήκε μόνο εκείνος ζωντανός αλλά και εγώ. Πιο δυνατή, πιο καλός άνθρωπος με περισσότερες αξίες. Αυτό λοιπόν που μου έμεινε είναι τα αστραφτερά του μάτια και η καλημέρα που μου λέει κάθε πρωί. Τι άλλο να ζητήσει μια μάνα;
Info
Crowdfundingproject«Μαύρα Πρόβατα»για ένα Online Δίκτυο Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης και Συμβουλευτικής Εφήβων του ΚΕΘΕΑ
Το act4Greece στηρίζει τη δράση «Μαύρα Πρόβατα» από 02/05/2018 έως 02/11/2018, με στόχο να συγκεντρωθούν ένα χρηματικό ποσό για την υλοποίηση του project.
www.act4greece.gr
