Το Σάββατο 19 Μάϊου 2018 και ώρα 19:00, στην Πινακοθήκη του Παλαιοντολογικού Ιστορικού Μουσείου Πτολεμαΐδας, εγκαινιάζεται η έκθεση χαρακτικής και ζωγραφικής “ΚΩΔΙΚΕΣ”, της Αλεξάνδρας Τσιτσιντά.
“Η κωδικοποίηση αποτελεί συμπυκνωμένο αρχείο”
Ο κόσμος της νεοτερικότητας απλώνεται στα πέρατα του φαντασμαγορικού. Η φαντασία του αγοραίου είναι μια επιθυμία των καταναλωτών που κυριάρχησαν στην αστική ζωή. Στο κεντρικό μοτίβο του φετιχισμένου εμπορεύματος ο καταναλωτισμός με μεγάλη ζωηρότητα δημιουργεί αγοραίες κατασκευές με τα πιο καθαρά και πιο σχολαστικά στοιχεία σηματοδότησης. Τα logo αποτελούν την ευδιάκριτη μικρή συμβολική εικόνα που συμπυκνώνει το πνεύμα διάχυσης και κατηγοριοποίησης πιστοποιώντας την αυθεντικότητα του προϊόντος.
Ακολουθούν τα Barcode ένας συναρμολογημένος κωδικοποιημένος αριθμός πληροφοριών που το εφήμερο , το φευγαλέο, το απρόοπτο των φετιχιστικών αγορών οργανώνονται από ένα ιδιότυπο σειριακό πλαίσιο που εξασφαλίζει την εξαγωγή του από τον χώρο παρασκευής ή παραγωγής. Τόσο το logo όσο και το Barcode είναι ενυπόγραφες σημειώσεις του αυθεντικού και κατασκευασμένου μηχανικά αντικειμένου που είναι έτοιμο προς πώληση. Το σημαδεμένο, το σεσημασμένο αντικείμενο είναι εκείνο που συνεχώς κρατά εγγενώς τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά. Ο Θ.Βεμπλέν στην θεωρία της Αργόσχολης τάξης (1899) αντιμετωπίζει κριτικά την κατανάλωση και καταφέρνει να την αποενοχοποιήσει σαν μια δραστηριότητα που δεν προτρέπει την οκνηρία ή την αδράνεια . Συγκροτεί τη θεωρία του πάνω στην αρχή της μη παραγωγικής κατανάλωσης χρόνου καθώς κάποιος θα λειτουργεί καταναλωτικά. Αυτό σημαίνει ότι η παρατήρηση μετατίθεται στη χρονική παραγωγικότητα του ατόμου και όχι στην υλική ποσοτικοποίηση της κατανάλωσης. Τα προϊόντα αφήνονται στο έλεος του χρόνου . Το εφήμερο είναι η ανατολή και η δύση του προϊόντος. Η βιτρίνα δεν προλαβαίνει να το σκονίσει αποσύρεται γρήγορα. Αυτό οδηγεί σε μια πρώιμη καταμέτρηση που η παράγωγη την εκτυπώνει με τη μορφή Barcode και η σειριακότητα αντικαθιστά την απλοποιημένη σειρά παραγωγής. Το Barcode είναι ο καινούριος τρόπος εγγύησης του εφήμερου και παροδικού. Ο ελεύθερος χρόνος συνδέεται με την απόκτηση πραγμάτων παρά με την πράξη του να εφαρμοστεί ένα προϊόν στην καθημερινότητα. Τα Barcode λειτουργούν σαν εκτελωνισμός προς τον εγκόσμιο καθημερινό κόσμο. Εισάγεται το προϊόν, καταναλώνεται ακατανάλωτο, αφημένο στην αποδραστική φυγή του καταναλωτή.
Η Αλεξάνδρα Τσιτσιντά συνυφαίνει με τους κοινωνιολόγους τις εμπειρίες της μητρόπολης και καταπιάνεται με τη χάραξη των Barcode πάνω σε επιφάνειες που αξιώνουν άμεσα ή έμμεσα τη μελέτη του ελευθέρου χρόνου και της ταυτοτικής λειτουργιάς της ατομικότητας σε ένα πλαίσιο αυξημένου υλισμού. Τα Barcode της Τσιτσιντά είναι χαράξεις της παιγνιώδους μορφής της κοινωνίας. Η Τσιτσιντά μελετά μορφές της κοινωνικής αλληλεπίδρασης ή κοινωνικοποίησης. Ξετυλίγει τον πολύπλοκο επάλληλο κάθετο ιστό των Barcode ως παραδείγματα αλληλένδετων σχέσεων και κοινωνικών αλληλεπιδράσεων με χαρακτηριστικά ολότητας, ένας τόπος ολότητας. Η κωδικοποίηση και η αφαιρετικότητα της μορφής των Barcode οδηγούν το τέμπο, τον ρυθμό και τη συμμετρία των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων στη γόνιμη επίμονη χάραξη της χαρακτικής ώστε το θορυβώδες σοκ των ατελεύτητων νέων εντυπώσεων και συναντήσεων στη ζωή της μεγαλούπολης να φαίνονται στα χαρακτικά της σαν την υποκείμενη κουλτούρα γύρω από τη σφαίρα της ατομικότητας που σφετερίζεται κοινωνικά πλαίσια αυξημένου υλισμού. Το μελάνι της Τσιτσιντά διαποτίζει χαρτιά και κατασκευές ώστε τα Barcode να είναι κάστρα εντυπώσεων μιας αλλότριας ζωής δοσμένης σε συστηματικότητες εξαντικειμενισμένων υλικών οντοτήτων. Τα Barcode είναι η σημαντικότερη εσωτερική ταυτοτική επιβεβαίωση του συστήματος αρίθμησης της κινητικότητας των προϊόντων για να αρχειοθετείται καλυτέρα η πολύπλοκη λειτουργική διαφοροποίηση μέσα στον κόσμο του χρηματικού καταμερισμού της εργασίας. Η Αλεξάνδρα Τσιτσιντά μας βάζει σε έναν γοργό συνωστισμό συντελεσμένων εικόνων με τον αναπάντεχο χαρακτήρα εκείνων των εντυπώσεων μιας μεταβιομηχανικής και άυλης καπιταλιστικής καταγραφής της ζωής.
Κοντοσφύρης Χάρης
Φλώρινα, 14/5/2018
