Κωνσταντίνε Γρηγοριάδη, από τι είναι φτιαγμένο το μέλλον;

Ο καθένας στην τέχνη δίνει τη δική του ξεχωριστή ερμηνεία. Η τέχνη ρέει, δεν μπαίνει σε καλούπια, είναι πάντα ανοιχτή στο διάλογο. Προκαλεί, ξυπνά συναισθήματα, αναμνήσεις, σου δίνει νέες οπτικές, σε σοκάρει, κατασκευάζει εαυτό και ταυτότητα, διερευνά και αποκαλύπτει. Για τον Κωνσταντίνο Γρηγοριάδη ένα πειραματικό “ατύχημα” μπορεί να αποτελέσει καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, ανοιχτό σε κάθε πιθανή ερμηνεία για τον αποδέκτη της εικόνας. Οι καλλιτεχνικές του δημιουργίες το φόβο του μέλλοντος, το φόβο για μια δυστοπική κοινωνία, το δίπολο της απελευθέρωσης ή της καταστροφής που θα επέλθει με τον τεχνολογικό ντεντερμινισμό.

Το καλλιτεχνικό έναυσμα

Η επιστημονική φαντασία και η δημιουργία μυθολογιών πάντα με ενθουσίαζαν γι’ αυτό ένα μεγάλο κομμάτι της έρευνάς μου βασίζεται στις τεχνολογικές και επιστημονικές εξελίξεις που άλλαξαν ή αλλάζουν τον κόσμο. Πολυπολιτισμικοί μύθοι, αρχαία τεχνολογία, κρυπτοζωολογία συνδυαστικά με ανεξάρτητες έρευνες στην Αλχημεία, την Νευροεπιστήμη και τα θρησκευτικά συστήματα τροφοδοτούν την μηχανή για το δικό μου αέναο ταξίδι εξερεύνησης, αμφισβήτησης και κατανόησης της ύπαρξης, της φύσης και του πολιτισμού. Μετά την αποφοίτησή μου το 2014 από την Σχολή Καλών τεχνών του Πανεπιστημίου της Ουαλίας και συγκεκριμένα του τμήματος 3D και γλυπτικής πρακτικής, ασχολήθηκα με μεταλλικές κατασκευές και δημιουργία σκηνικών για τηλεοπτικά και κινηματογραφικά projects. Αυτό το ταξίδι με βοήθησε να αναπτύξω τις ικανότητές μου τόσο στην αντίληψη της γλυπτικής, όσο και στον τεχνικό και κατασκευαστικό τομέα. Τα υψηλής ακρίβειας μεταλλικά κατασκευάσματα και η χρήση «καλλιτεχνικά ανακυκλώσιμων αντικειμένων» στα μεταλλικά γλυπτά μου προετοίμασαν το έδαφος για να συνδυάσω τεχνικά, θεωρητικά και πειραματικά θέματα. Στην ενασχόληση μου με τα δισδιάστατο επίπεδο, εφάρμοσα κυρίως την τεχνική της Decalcomania και μέσω του φαινομένου της παρειδωλίας προσπάθησα να ανοίξω τις ‘πύλες’ και να εξερευνήσω τον άγνωστο κόσμο όπου ο μικρόκοσμος και ο μακρόκοσμος, το αναλογικό και το ψηφιακό, αφηρημένο και το ρεαλιστικό συγκλίνουν.Στο εγγύς μέλλον, ελπίζω να ενσωματώσω την οργανική ύλη και την βιοτεχνολογία στο έργο μου και να ασχοληθώ με τη σκηνογραφία και με το stop-motion animation.

Επιρροές

Τα έργα του Μαξ Έρνστ, του Marcel Duchamp, του Χ.Ρ. Γκίγκερ και Γιαν Σβανκμάγιερ αποτελούν μια εξαιρετική πηγή έμπνευσης και επιρροής στην πρακτική της τέχνης μου. Άμεσες αναφορές σε τέτοιους καλλιτέχνες είναι και θα είναι πάντοτε κομμάτι του έργου μου. Πειραματιζόμενος με πληθώρα υλικών, τεχνικών και αρχών και ανακαλώντας στοιχεία από τον Σουρεαλισμό και την Άρτε Πόβερα, προτείνω πιθανές φόρμες και στυλιστικά κατάλληλα τεχνουργήματα για ένα Μετα-αποκαλυπτικό Ντανταϊσμό. Κινηματογραφικές παραγωγές όπως : Metropolis, Tetsuo, Dark City, MadMax,Matrix κτλ. είναι κάποια παραδείγματα και τάσεις που αδιαμφισβήτητα επηρρέασαν την αντίληψη μου σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο.

“Δυστοπικός Καινούριος Κόσμος”

Το σάιμποργκ είναι ένα ον του κυβερνοχώρου, υβρίδιο ανάμεσα σε μηχανή και οργανισμό, το οποίο μπορεί να αποτελεί πλάσμα τόσο της κοινωνικής πραγματικότητας όσο και της επιστημονικής φαντασίας. (Haraway, 1991).

Η δυστοπική ματιά του cyborg στην σύγχρονη τέχνη, που ήταν και ο τίτλος της διπλωματικής μου, αποτελεί μια από τις βασικές ιδέες πίσω από το θεωρητικό και πρακτικό περιεχόμενο που συνθέτω σαν εικαστικός καλλιτέχνης. Από τον «Υπεράνθρωπο» του Νίτσε στο « Cyborg Manifesto” της Ντόνα Χαραγουέι και από τον « Θαυμαστό καινούργιο κόσμο» του Χάξλεϋ στο «1984» του Οργουέλ, το αντικείμενο του δυστοπικού μέλλοντος είναι αναμφισβήτητα αυτό που με εμπνέει να κριτικάρω, να περιγράφω αλληγορικά και να απεικονίζω πιθανές μορφές και απόψεις του νέου μεσαίωνα. Καθώς ο μύθος γίνεται πραγματικότητα, ο Νευρομάντης είναι ξύπνιος στην Μητρόπολη και ο προσομοιωτής του Ζαν Μποντριγιάρ δεν είναι πλέον φανταστικός καθώς η πραγματικότητα αντικαθίσταται από την ψηφιακή προσομοίωση στον τωρινό νέο κόσμο.

“Ο φόβος του μέλλοντος”

« Ο φόβος του Μέλλοντος» είναι η πρώτη μου ατομική έκθεση εικαστικών τεχνών, που απεικονίζει και περιγράφει αλληγορικά το Σάιμποργκ και έλαβε χώρα στον πολυχώρο τέχνης του Volcano Theatre στο Σουόνσι της Ουαλίας . Ένα αυτοοργανωμένο εγχείρημα, με την παρουσία και συνεργασία μουσικών, performers και ακαδημαϊκών , που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβρη του 2017 και αποσκοπούσε στην συνέχιση, εξέλιξη και οργάνωση όμοιων ενεργειών στο μέλλον. Μέσα σε ένα φουτουριστικό, μακάβριο και σατυρικό πλαίσιο, το κύριο μέρος του έργου περιγράφει την καταστροφική επίδραση του βιομηχανικού και του μετα-βιομηχανικού κόσμου στην φύση, τον πολιτισμό και την αυτοσυνειδησία. Εξερευνά τις πτυχές ενός σκοτεινού δυστοπικού μέλλοντος, τη γέννηση της μετα-αποκαλυπτικής πανίδας και τις θολές γραμμές ανάμεσα στο πραγματικό και μη πραγματικό στην μετανεωτερικότητα.

‘’Statement’’

Η παραβίαση των ανθρώπινων ορίων, ο ηθικός κατακερματισμός και η αναμέτρηση με τα φυσικά όρια οδηγούν σε μια μη αναστρέψιμη τροποποίηση της κατάστασης της ‘ύπαρξης’. Παραδείγματα της αστικής δυστοπίας και της πνευματικής υποδούλωσης που περιγράφονται στο «1984» και « στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο» φαίνεται να έρχονται ένα βήμα πιο κοντά στην φυσική ύπαρξη και στην αντικατάσταση της ελευθερίας, της γνώσης και της αρμονίας. Η επιστημονική φαντασία μετατρέπεται σε πραγματικότητα στην τρέχουσα εποχή του ολοκληρωτικού ελέγχου και της μαζικής παρακολούθησης, της χειραγώγησης των κοινωνικών δομών, της διατάραξης του κύκλου ζωής στη γη, του πολέμου και του θανάτου της συνείδησης.

Ένα όραμα τεχνητών όντων γεννημένων από τοξικά απόβλητα, ενός κυβερνοχώρου που έχει καταρρεύσει και ενός πειραματικού σταδίου επαναλαμβανόμενης αποτυχίας. Νέες μορφές ύπαρξης δημιουργούνται από μηχανές και υβριδικούς οργανισμούς , που τεχνολογικά αναπαραγώμενοι κατασκευάζουν το γκροτέσκο όνειρο ενός κατεστραμμένου κόσμου και του έσχατου κεφαλαίου της ζωής. Μια προειδοποίηση για αλλαγή, σεβασμό και επανασύνδεση με τη φύση, μια προτροπή να αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλο, να κατανοήσουμε ότι όλα είναι ένα και να ζήσουμε σε αρμονία εξερευνώντας τα βάθη του εαυτού μας και του σύμπαντος.

ΙΝFO:

Συμμετείχε σε εκθέσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, του Καναδά και της Μεγάλης Βρετανίας όπως το Μουσείο Επιστημών του Λονδίνου “Living Machines 2013”, το National Waterfront Museum της Ουαλίας στο Swansea, στο Φεστιβάλ Σύγχρονης Τέχνης του Bath και σε διάφορα εκθεσιακά κέντρα της Ουαλίας (Mission Gallery, Elysium Gallery κτλ.). Έχοντας χρησιμοποιήσει και πειραματιστεί με όλα τα μέσα οπτικής επικοινωνίας (παραδοσιακές τεχνικές, δερματοστιξία, γλυπτική με μέταλλο, ξύλο, ανακυκλώσιμα και εναλλακτικά υλικά, μικτές τεχνικές και ψηφιακές εφαρμογές) συνεχίζει το ταξίδι του προς τη γνώση επεκτείνοντας τις δημιουργικές του τάσεις στην σκηνογραφία και την κατασκευή σκηνικών και props για τηλεοπτικές παραγωγές. Έως το τέλος Μαΐου συμμετέχει στην παγκόσμια ομαδική έκθεση, “Monkey Tree” στο Richmond, Illinois, με καλλιτέχνες, που εξερεύνησαν το φαινόμενο της παρειδωλίας, ενώ τον Ιούνιο του 2018 θα συμμετάσχει στην έκθεση “We come from further South” στο Wrexham της Ουαλίας. Τέλος, έργο του περιλαμβάνεται στην έκδοση του Oxford University Press με τίτλο “Living Machines C” , ένα εγχειρίδιο για βιο-μιμητικά και βιο-υβριδικά συστήματα.