Του Βύρωνα Μπακαϊμη
Κοίταζα και ξανακοίταζα το εισιτήριο. Μα είναι δυνατό; Κάποιο λάθος θα έγινε! Τυπογραφικό το πιθανότερο, εκτός και αν από τη Διεύθυνση Προσωπικού ήθελαν να μου κάνουν πλάκα! Μα είναι δυνατό η απογείωση της AC64 να γίνεται στις 17.20 και η προσγείωση 6 ώρες … πριν στις 11.20; Μήπως σε εκείνη τη γωνιά της γης συντελείται κάποια μυστική στρέβλωση στο χρόνο; Μήπως τελικά ανακαλύψαμε το ταξίδι στο χρόνο, αλλά μόνο λίγοι εκλεκτοί μπορούν να το βιώσουν στις απομονωμένες θάλασσες του Ειρηνικού; Μήπως …;
Η προετοιμασία για ένα τέτοιο ταξίδι, το γύρο του κόσμου, είναι …άκρως συναρπαστική! Δεν είναι κάθε μέρα που ο καθένας μπορεί να φέρει μια γύρα το μικρό αυτό κόκκο του σύμπαντος και να προετοιμάσει προσωπικά αισθητήρια για να νιώσει τη μεγαλοπρέπεια μιας τέτοιας κατάκτησης!
Gyeongju / Seoul. Πρώτος προορισμός η Κορέα. Η εβδομάδα στην Gyeongjuήταν μια συνηθισμένη στην Ανατολική Ασία – η τύχη να δουλεύεις για τη Samsung έδινε απλόχερα τέτοιες δυνατότητες! Εντούτοις, όταν το αεροπλάνο απογειωνόταν από το Heathrow, μία παράξενη αίσθηση στο στομάχι μου έλεγε ότι κάτι διαφορετικό πάει να γίνει αυτή τη φορά. Καθώς το αεροπλάνο χανόταν στις εσχατιές της Σιβηρίας άρχισα να σκέφτομαι ότι τα παιδικά όνειρα – όταν διαβάζαμε τις ιστορίες του Ιουλίου Βερν – γίνονται πραγματικότητα. Τελικά υπάρχει ελπίδα! Φυσικά και ένας γύρος του κόσμου δεν είναι θέμα ημερών ή μηνών. Ούτε καν αυτής ή μίας άλλης ζωής. Φυσικά δε θα έβλεπα εξωτικούς προορισμούς, Ινδούς ή Αβορίγινες. (Ούτε ο Φιλέας Φoγκείδε τους τελευταίους.) Και μόνο όμως ότι ολοκληρώνει κανείς ένα τέτοιο … επίτευγμα(οι Άγγλοι ίσως το περιγράφουν καλύτερα ως “achievement”) είναι πράγματι κάτι να το προσθέσει στο βιογραφικό του! Ένα τέτοιο ταξίδι, περισσότερο από όποιο άλλο ταξίδι στη γη,σου δίνει τη δυνατότητα να … συνειδητοποιήσεις ότι τελικά αυτός ο κόσμος είναι όντως πεπερασμένος και … σφαιρικός (αφού και αυτό την τελευταία περίοδο αμφισβητείται!) Η γειτονιά μας δεν είναι μόνο δύο δρόμοι πιο κάτω απ’ το σπίτι μας, αλλά και μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα παραπέρα. Συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχουν … τεχνητά σύνορα και οι ενέργειες του καθενός στο μικρόκοσμό του επηρεάζουν με κάποιον «επιστημονικά χαοτικό» τρόπο την άλλη μεριά του πλανήτη. Συνειδητοποιείς ότι «εκεί έξω» υπάρχουν καθημερινοί (όχι παράξενοι ή ιδιαίτεροι) άνθρωποι, οικογενειάρχες με παιδιά, φίλους, γυναίκες που κάθε μέρα ξυπνούν, πάνε στη δουλειά τους, χαίρονται και λυπούνται όπως ο καθένας μας …
Η εβδομάδα στην Κορέα κύλισε ήρεμα. Η πόλη Gyeongju ήταν η πρωτεύουσα ίσως της πιο μεγαλοπρεπούς δυναστείας της Κορέας – Silla. Δεν είναι ο πρώτος τουριστικός προορισμός (για τους Κορεάτες βέβαια σημαίνει πολλά), αλλά είναι μια όμορφη, γραφική, ήσυχη περιοχή μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα με πολλά αρχαιολογικά σημεία. Φυσικά στην επιστροφή αφιερώστε δύο ημέρες για μία από τις πιο ενδιαφέρουσες πόλεις της Ανατολής – τηSeoul.
Vancouver. Αν οργάνωνα μία λίστα με τις καλύτερες πόλεις που έχω ταξιδέψει, το Vancouver θα ήταν στην πρώτη τριάδα. Βέβαια, το αν ένας ταξιδιωτικός προορισμός αρέσει σε κάποιον είναι μοναδικά υποκειμενικό και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες – την προσωπικότητα του, το χρόνο και σκοπό του ταξιδιού, την παρέα, τις εμπειρίες του κλπ. Νομίζω όμως ότι και αντικειμενικά η πόλη πραγματικά είναι ένα κόσμημα. Η τελευταία πόλη πριν τις παγωμένες και άγριες περιοχές του κεντρικού Καναδά, του JackLondon και των χρυσοθήρων, σου μεταδίδει ένα μοναδικό αίσθημα όμορφου φόβου κοιτώντας τις παρυφές των NorthShoreMountains! Από την άλλη η πραότητα της πόλης, η ηρεμία που σου μεταφέρει, η χωροταξία, ο κόσμος, αλλά και μια δυναμική και διαφορετικότητα όλα συνθέτουν μια μοναδικά όμορφη και εναλλακτική πόλη. Χαρακτηριστικά μέρη το πάρκο Stanley, η οδόςRobson, το VancouverLookout, το ConventionCentre, το μουσείο ανθρωπολογίας. Θα μπορούσε άνετα κάποιος να ζήσει εκεί για 1- 2έτη γράφοντας ένα βιβλίο ή εξερευνώντας τις γύρω περιοχές.
Ottawa. Την ιδιαιτερότητα και “εναλλακτικότητα” του Vancouver διαδέχθηκε η μάλλον εκκωφαντική ηρεμία της Ottawa. Όπως μετά από ένα έντονο Σάββατο βράδυ θέλετε μία ήρεμη Κυριακή για χαλαρή βόλτα, brunch και συναντήσεις με φίλους, έτσι και η Ottawa προσφέρει ακριβώς αυτό! Ηρεμία! Η πόλη συμπυκνώνει ότι η χώρα του Καναδά πρεσβεύει. Είμαι σίγουρος ότι οι τοπικές εφημερίδες μάλλον θα είναι … ολιγόφυλλες. Βέβαια, αυτό δεν ακυρώνει σε καμία περίπτωση την ανάγκη να την επισκεφτεί κανείς! Μια βόλτα περιφερειακά της πόλης (ξεκινώντας από τη γέφυρα Portage) σου δίνει μια καλή εικόνα της πόλης. Μετά επίσκεψη στο Καναδικό Μουσείο Ιστορίας, ψάρι στο ιστορικό κέντρο αλλά και στο νέο κομμάτι της πόλης, επίσκεψη στο Κοινοβούλιο και στο μοναδικό Fairmont Château Laurier ξενοδοχείο που όμοιό του δεν έχετε ξαναδεί. Αν ο χρόνος το επιτρέπει, επισκεφτείτε το Montreal.
Atlanta. Το ταξίδι είχε πλέον περάσει τη μέση. 2 ½ εβδομάδες είχαν ολοκληρωθεί σε βόρεια κλίματα και πλέον ήταν η ώρα να το διανθίσουμε με … νότιους προορισμούς. Η Atlanta είναι μια χαρακτηριστική πόλη του Αμερικάνικου Νότου. Μπορεί να μην είναι ο τυπικός προορισμός των ΗΠΑ – οι ερωτήσεις σε φίλους για το τι μπορώ να δω αντιμετωπίζονταν με μειδίαμα και ειρωνεία – τα δύο, ίσως μοναδικά, σημεία αποτελούσαν το CNN και το WorldofCocaCola – αλλά αξίζει της προσοχής σας. Από την άλλη, από τη στιγμή που πατάς το πόδι σου εκεί, νιώθεις τους ρυθμούς του αμερικανικού Νότου να διατρέχουν τη σπονδυλική σου στήλη και ότι είχες ακούσει μέχρι εκείνο το σημείο της ζωής σου για εκείνα τα μέρη αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Περπατήστε την πόλη, επισκεφτείτε το HighMuseumofArt και το Ιστορικό Πάρκο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Νοικιάστε ένα αυτοκίνητο για 2-3 ημέρες και περιπλανηθείτε εκτός πόλης. Ποιος ξέρει μπορεί να δείτε κάπου τους Dukes από το Hazzard να τους κυνηγά το περιπολικό του Σερίφη Ρόσκο!
Miami/Marco Island. Το κλείσιμο του ταξιδιού ήταν το καλύτερο. Το μεσημέρι της 1ηςΙουνίου το αεροπλάνο προσγειώθηκε στο Miami. Μπορεί η επαγγελματική συνάντηση να ήταν στο MarcoIsland, αλλά μία ημέρα έπρεπε να την αφιερώσω στο Miami! Η πόλη είναι ιδιαίτερη, με αρκετές αντιθέσεις αλλά και πολύ πλούτο. Φυσικά «κεντρικό» σημείο αποτελεί η παραλία που εκτείνεται στα ανατολικά για πάνω από 15 χιλιόμετρα. Καθίστε, κλείστε τα μάτια σας και φανταστείτε τον «παλαιό» κόσμο – Αφρική και Ευρώπη. Κάπως έτσι κοίταζαν οι πρώτοι Ευρωπαίοι εξερευνητές και περηφανεύονταν για τις ανακαλύψεις τους, αλλά και κάπως έτσι οι σκλάβοι από την Αφρική αναπολούσαν τις πατρίδες τους. Το βράδυ τα πράγματα γίνονται ακόμα καλύτερα. Περπατήστε ή οδηγήστε και χαρείτε ταartdecoκτίρια, τα μοντέρνα ή vintageαυτοκίνητα, του ανθρώπους με ιδιαίτερο ντύσιμο, τη ζέστη και υγρασία, το αεράκι που φυσά. Όλα συνθέτουν μια όμορφη ατμόσφαιρα διανθισμένη με ένα αίσθημα ελευθερίας, ανεξαρτησίας. Σε κάποια γωνιά μπορεί να ξεφυτρώσει και ο James “Sonny” Crockett από το MiamiVice… Την επόμενη ημέρα κινήθηκα εσωτερικά στον κόλπου του Μεξικού. Πέρασα από τα Everglades (μην ξεχάσετε να κάνετε βόλτα με τα airboats και να δείτε τους αλιγάτορες) και έφτασα στο MarcoIsland. Ήταν άλλη μια εβδομάδα εργασίας δίπλα στα τροπικά νερά του κόλπου, με ιδιαίτερες παρεμβολές από βόλτες στη γύρω περιοχή. Bliss που θα λέγανε και οι Άγγλοι!
Για την τελευταία πτήση επιστροφής στο Λονδίνο, η BritishAirways είχε φυλαγμένο ένα δώρο – upgrade σε businessclass. Έχοντας 3 ώρες πριν την πτήση και ξαπλώνοντας στις μοναδικέςchaiselongue στο businesslounge, δεν μπορούσα παρά να αναπολήσω το ταξίδι. Αυτός ο μήνας μακριά από το σπίτι μου, κάνοντας το γύρο της γης μου είχε αφήσει μοναδικά συναισθήματα. Χαράς που ολοκλήρωσα ένα τέτοιο ταξίδι, αλλά και λύπης που δεν επισκέφτηκα άλλα … 100 μέρη που ήθελα. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι όλοι στη ζωή μας αξίζει να προσπαθήσουμε να κάνουμε μια φορά το γύρο του κόσμου – έστω και σε ένα μήνα. Θα συνειδητοποιήσουμε πράγματα για τον κόσμο μας και για την ύπαρξη και συνύπαρξή μας με τόσο διαφορετικούς ανθρώπους πάνω στον… κόκκο γης μέσα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος. Ο στόχος είναι να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και πολίτες και να κατανοήσουμε ότι σήμερα, στον 21ο αιώνα, 20ώρες ταξίδι Λονδίνο – Πέρθ (μόλις πρόσφατα εκκίνησαν τέτοιες μακρινές πτήσεις) δεν είναι παρά ένα απειροελάχιστο εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου – afractionofasecond – στο χωροχρόνο του κόσμου μας. Το «παγκόσμιο χωριό» είναι ήδη πραγματικότητα και ας βιώνουμε πλέον τα ταξίδια μας όχι σαν κάτι … ξεχωριστό αλλά σαν την ίδια μας τη ζωή και την καθημερινότητά της.
