Οι καύσωνες δεν προκαλούν μόνο δυσφορία, αλλά μας αφαιρούν χρόνια από τη ζωή μας.
Ζούμε πλέον στην εποχή που η λέξη καύσωνας δεν αποτελεί είδηση από μόνη της και το μόνο που αποτελεί είδηση είναι το σε πιο παράξενο μέρος θα συμβεί το εν λόγω καιρικό φαινόμενο. Από εκεί που περνούσαμε μια περίοδο καύσωνα κάθε καλοκαίρι στην Ελλάδα, τώρα χάνουμε το μέτρημα και από τη στιγμή που βλέπουμε 35άρια ακόμα και στην Ελβετία, καταλαβαίνουμε όλοι ότι ζούμε σε περίοδο μεγάλων αλλαγών.
Μέχρι τώρα οι ερευνητές μετρούσαν την αλλαγή με βάση τα στοιχεία του παρελθόντος με αποτέλεσμα να έχουμε κάθε χρόνο επαναλαμβανόμενους τίτλους θα θερμοκρασίες ρεκόρ ή το πιο ζεστό καλοκαίρι από τον 19ο αιώνα που έχουμε μετρήσεις. Αυτή η τακτική, όσο αναγκαία κι αν ήταν λόγω της χρησιμότητας του μέτρου σύγκρισης, αφαιρούσε σημαντική προσοχή από τις άμεσες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Μόλις πρόσφατα άρχισε να αλλάζει αυτό και πλέον αρχίσαμε να συνδέουμε τους καύσωνες με χειροπιαστές αποδείξεις για την επίδρασή τους. Οι τεράστιες και ανεξέλγκτες πυρκαγιές και οι θάνατοι ζώων σε φάρμες είναι τα πρώτα δείγματα γραφής, αλλά ο ελέφαντας στο δωμάτιο είναι ο άνθρωπος.
Ο άνθρωπος, όπως και άλλα ζώα, μπορεί να προσαρμόζεται στις αλλαγές των συνθηκών, όμως αυτό γίνεται σε ένα χρονικό πλαίσιο πολύ πιο αργό από τον ρυθμό με τον οποίο αυξάνεται η θερμοκρασία του πλανήτη λόγω της ανθρωπογενούς δραστηριότητας. Η συνεχής έκθεση του ανθρώπινου σώματος σε εξοντωτικές θερμοκρασίες καταπονεί το σώμα λόγω της υπερλειτουργίας των «συστημάτων» που μας κρατάνε στη θερμοκρασία που πρέπει, δηλαδή της εφίδρωσης και του κυκλοφορικού. Φανταστείτε ένα αυτοκίνητο που έχουμε ρυθμίσει τον θερμοστάτη του ψυγείου με τέτοιο τρόπο που να γυρίζει συνέχεια η φτερωτή, ο ιμάντας της θα σπάσει σε λιγότερα χιλιόμετρα.
Οι αυξημένες θερμοκρασίες συνδέονται άμεσα με καρδιαγγειακές παθήσεις, την υγεία του συκωτιού και φυσικά στο αυξημένο στρες που προκαλείται λόγω της δυσφορίας και της μείωσης της παραγωγικότητας στη δουλειά. Είναι προφανές ότι χρειάζονται μέτρα που θα επιταχύνουν την προσαρμογή μας σε έναν πλανήτη που αρχίζει να βράζει από τη στιγμή που δεν έχουμε στη διάθεσή μας τις χιλιάδες των ετών που χρειάζεται η εξελικτική μας διαδικασία.
Ο κλιματισμός, μόνωση των κτιρίων και η απρόσκοπτη πρόσβαση σε πολύ και καθαρό νερό είναι πλέον θεμελιώδη δικαιώματα επιβίωσης. Αν μας πήρε 30 χρόνια να μελετάμε το παρελθόν για να κοιτάξουμε το παρόν της κλιματικής κρίσης, σίγουρα δεν έχουμε την πολυτέλεια ακόμα 30 ετών για να κοιτάξουμε το τι θα κάνουμε άμεσα και βραχυπρόθεσμα. Οι μακροχρόνιες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής μπορεί να είναι πιο σοβαρές, αλλά αν δεν κάνουμε κάτι τώρα για τις άμεσες συνέπειες, μπορεί να μην προλάβουμε να δούμε τους καρπούς των μακροπρόθεσμων σχεδιασμών.
