Η καθυστέρηση της μετάβασης στη Δυτική Μακεδονία από την εποχή του λιγνίτη στην «πράσινη ανάπτυξη» έχει φτάσει σε επίπεδα σχεδόν γελοία. Ενώ η περιοχή υποτίθεται ότι διαθέτει έναν πακτωλό χρημάτων για αυτή τη μετάβαση, τα παιδιά της Καστοριάς και των άλλων πόλεων αναγκάζονται να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους για να βρουν δουλειά σε άλλες περιοχές. Τι ειρωνεία! Αντί να γίνονται ηγέτες της νέας εποχής, γίνονται μετανάστες στη δική τους χώρα, κυνηγώντας μια καλύτερη ζωή, έστω και για έναν χειμώνα.
Πόσο εντυπωσιακή είναι αυτή η ανικανότητα των αρμόδιων φορέων να κινήσουν τα πράγματα; Μια περιοχή με εκατομμύρια ευρώ διαθέσιμα για επενδύσεις καταλήγει να είναι άδεια από νέους, ενώ οι επενδύσεις που θα έπρεπε να έχουν έρθει εδώ και χρόνια, εξακολουθούν να είναι όνειρο θερινής νυκτός. Αξιοθαύμαστη αδράνεια, πραγματικά! Αντί να βλέπουμε νέα εργοστάσια, καινοτόμες επιχειρήσεις και ευκαιρίες απασχόλησης, βλέπουμε λεωφορεία γεμάτα νέους να φεύγουν για σεζόν σε άλλες περιοχές.
Μήπως οι γραφειοκράτες και οι πολιτικοί θεωρούν ότι έχουν όλο το χρόνο του κόσμου; Ίσως πιστεύουν ότι οι άνθρωποι της Δυτικής Μακεδονίας θα περιμένουν για πάντα, καθώς αυτοί πλέκουν σχέδια στα χαρτιά και «ζυγίζουν» τις αποφάσεις τους. Η απροθυμία τους να προχωρήσουν άμεσα σε πραγματικές επενδύσεις και δράσεις δεν είναι απλώς αμέλεια – είναι προσβολή προς τους κατοίκους που βλέπουν το μέλλον τους να εξαφανίζεται μπροστά στα μάτια τους.
Η αλήθεια είναι ότι η καθυστέρηση αυτή έχει ξεπεράσει κάθε λογική. Οι ευκαιρίες χάνονται, οι νέοι φεύγουν, και η Δυτική Μακεδονία μαραζώνει, περιμένοντας μια ανάπτυξη που φαίνεται πως δεν θα έρθει ποτέ. Αν οι αρμόδιοι δεν μπορούν να φέρουν τις επενδύσεις και την πρόοδο, ίσως είναι καιρός να αναρωτηθούμε γιατί βρίσκονται ακόμη στις θέσεις τους. Οι κάτοικοι της Δυτικής Μακεδονίας αξίζουν κάτι πολύ καλύτερο από αυτήν την τραγική φάρσα που τους επιβάλλεται.
