Της Δώρας Σιαλβέρα
Είχαμε κανονίσει στο κέντρο για καφέ. Άργησαν όλες. Μετά από κανένα μισάωρο βλέπω την Αντωνία με τα αθλητικά της και με μια κούραση τύπου μαραθωνοδρόμου στο βλέμμα.
-Άντε της λέω που είσαι; Σε περιμένω τόση ώρα…
-Αααα μου λέει συγνώμη αλλά ήρθα με τα πόδια από το parking.
-Μα πού πάρκαρες και έκανες τόση ώρα;
-Στο Βατερό.
-Τι εννοείς;
-Στο Βατερό παιδί μου, παρκάρω στο Βατερό.
-Γιατί;
-Γιατί αποφασίσαμε ως οικογένεια να συνηθίσουμε από τώρα να λειτουργούμε σύμφωνα με το Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κοινωνικότητας, το ΣΒΑΚ…
-Ε και τι κάνετε δηλαδή;
Να, έχουμε νοικιάσει ένα ωραιότατο parking στο Βατερό και αφήνουμε εκεί το αυτοκίνητο και ερχόμαστε στην πόλη με τα πόδια… Άλλωστε που να βρούμε parking πια στο κέντρο που μένουμε;
-Και γιατί δεν το παρκάρετε σε ένα parking στο κέντρο;
-Γιατί μας βγαίνει πιο οικονομικά. Και επίσης το ζήτημα είναι να εφαρμόσουμε το ΣΒΑΚ… όπως λένε και οι ειδικοί. Εμείς πάντα ακούμε τους ειδικούς.
-Και τι λένε οι ειδικοί δηλαδή;
-Μα καλά τίποτα δεν άκουσες; Δεν άκουσες που λένε ότι στόχος είναι να μάθουμε να περπατάμε και γενικότερα να κινούμαστε χωρίς αυτοκίνητο; Άσε που κάθε θέση που πιάνει το αυτοκίνητο είναι δημόσιος χώρος και αυτός ο χώρος θα πρέπει να αξιοποιείται με έναν πιο εποικοδομητικό τρόπο.
-Πώς δηλαδή;
-Α δεν ξέρω, αυτό θα μας το πουν οι ειδικοί, οι οποίοι θα μας κάνουν όπως τις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις που όλοι περπατάνε για να πάνε κάπου και δεν πάνε παντού με το αυτοκίνητο.Αχ εμένα πολύ μου άρεσε αυτό…
– Κι εσύ τώρα δηλαδή περπατάς;
-Ε ναι. Γυρνάω από τη δουλειά, αφήνω το αυτοκίνητο στο parking στο Βατερό και περπατάω μέχρι το κέντρο για να πάω στο σπίτι μου. Έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να βρω parking στο κέντρο και ο χρόνος που κάνω για να ψάξω, είναι περισσότερος από το να έρθω με τα πόδια…
-Άντε καλέ τι χαζά είναι αυτά που λες, της λέει η Μαίρη που είχε φτάσει μέσα στα νεύρα και την άκουγε με μεγάλη περιέργεια.
-Και τι θα γίνει δηλαδή; Όλοι θα πάμε να πάρουμε πάρκινγκ στα χωριά τριγύρω για να παρκάρουμε τα αυτοκίνητα; Τι είναι αυτά τα πράγματα; Απ’ τη μια μέρα στην άλλη αποφάσισαν να μας κάνουν Ευρώπη; Ας δημιουργήσουν πρώτα θέσεις παρκινγκ δωρεάν, να μην μου φεύγει ένας μισθός για να παρκάρω το αυτοκίνητο και μετά ας κάνουν ότι θέλουν. Έλεος πια.
Ε τι; Δίκιο έχω. Τις προάλλες πήγα λαϊκή. Με τόσα ψώνια που φορτώθηκα, αν δεν είχα το αυτοκίνητο πως θα πήγαινα σπίτι μου; Και που θα το αφήσω για να ανεβάσω τα ψώνια σπίτι; Αλλά έτσι είναι, αμα είσαι άντρας και δεν έχεις πάει ποτέ στη ζωή σου λαϊκή, λες αυτά που μας είπε ο άλλος.
-Ποιος καλέ;
-Εκείνος ο ειδικός, που ήρθε και μας είπε ότι κάθε θέση που καταλαμβάνει ένα αυτοκίνητο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για άλλα πιο χρήσιμα πράγματα …Και αναρωτιέμαι, για πιο πράγμα να χρησιμοποιηθεί χρυσέ μου; Για να βάλω γλάστρες; ή για να παρκάρω το καροτσάκι της λαϊκής; Αλλά αυτά δεν μας τα απαντάνε.
Γι αυτό σου λέω δεν μ’ αρέσει καθόλου το ΣΒΑΚ. Τώρα για παράδειγμα πάω για να πιω έναν καφέ και μπορώ να παρκάρω στο κέντρο… Εντάξει βρίσκω θέση μετά από μια ώρα, αλλά ξέρω ότι κάποτε θα βρω. Με το ΣΒΑΚ δεν θα βγαίνω ούτε για καφέ γιατί δεν θα μπορώ να πάρω το αυτοκίνητο.
-Μα καλά της λέω, αφού και τώρα κινδυνεύεις να μην τον πιεις τον καφέ τόση ώρα που κάνεις να βρεις άδεια θέση.
-Άλλο αυτό, αλλά άμα θέλω να πάρω το αυτοκίνητο, έχω τη δυνατότητα… Έχω επιλογή, κατάλαβες; Ενώ μετά δεν θα έχω αυτή την επιλογή και θα με πιάνει το άγχος… Αυτοί παιδί μου το κάνουν αυτό για να μας αγχώνουν παραπάνω … Έλλειψη επιλογών δηλαδή… Αυτό προσπαθούν να πετύχουν…
-Μα τι λες; της λέει η Αντωνία, αφού μετά θα μπορούμε όλοι να περπατάμε και να ζούμε σε μια πόλη πιο ανθρώπινη και με λιγότερο καυσαέριο και θόρυβο, δεν είναι καλύτερα;
-Καλύτερα είναι για σένα, που θες να γίνει μαραθωνοδρόμος σ’ αυτή την ηλικία, εγώ δηλαδή που δεν θέλω, γιατί να γίνω με το ζόρι; Γιατί να πάω στο περίπτερο με τα πόδια αφού μπορώ να πάρω το αυτοκίνητο;
Εκείνη την ώρα έρχεται και η Στέλλα.
Συγνώμη κορίτσια μας λέει αλλά η γιαγιά μου περπατάει λίγο αργά…
-Γιατί της λέω έφερες και τη γιαγιά σου;
-Ναι τη συνόδευσα ως το κέντρο για κάτι δουλειές.
-Από που τη συνόδευσες της λέω; Αφού στο κέντρο μένει.
-Ναι εκεί μένει αλλά κάθε μέρα την αφήνω στο Σιδηροδρομικό Σταθμό και ανεβαίνει με τα πόδια μέχρι την πλατεία.
-Γιατί;
-Μα για το ΣΒΑΚ, μου λέει. Ξέρεις εμείς όπως και άλλοι γείτονες που μένουμε στο κέντρο, κάθε μέρα κάνουμε εκκίνηση από τον ΟΣΕ. Και έχουμε συνεννοηθεί να
αφήνουμε κάθε μέρα τις γιαγιάδες και τους παππούδες στο Σιδηροδρομικό Σταθμό για να ανεβαίνουν μέχρι στην πλατεία, γιατί τώρα με το ΣΒΑΚ θα πρέπει να μάθουν
να περπατάνε. Και επειδή η διαδρομή αυτή προβλέπεται να γίνει πεζόδρομος πρέπει να τη συνηθίσουν. Έτσι λοιπόν θα μάθουμε όλοι να περπατάμε και θα κάνουμε καλό στην υγεία μας.
-Και η γιαγιά σου σε πόση ώρα έρχεται στο κέντρο;
-Α όχι σε πολύ. Αν την αφήσουμε το πρωί, μέχρι το μεσημέρι που τρώμε, φτάνει. Το πρόβλημα είναι όταν θέλει να πάει στην αδερφή της που μένει στην Αγία Παρασκευή, εκεί με τόση ανηφόρα, κάνει δυο μέρες να φτάσει. Αλλά δεν το βάζει κάτω, συνεχίζει να περπατάει μέχρι το τέρμα.
Τώρα μάλιστα έχουν αρχίσει να διοργανώνουν και με τους άλλους ηλικιωμένους αγώνες δρόμου με τα ΠΙ μέχρι την πλατεία. Ενώ για του χρόνου διοργανώνουν τον ημιμαραθώνιο από το γηροκομείο μέχρι το καμπαναριό και αναρρίχηση στη Σκ’ρκα.
Αυτά όλα θα τα προτείνουν και στο σχεδιασμό που κάνει ο Δήμος για το ΣΒΑΚ γιατί λέει ότι οι καλύτερες ιδέες θα βραβευθούν με δώρα.
-Κι εσείς που αφήνετε το αυτοκίνητό σας;
-Α εμείς έχουμε κάνει parking το υπόγειο του σπιτιού… Εξαιρετική ιδέα, και μάλιστα κάναμε και δυο θέσεις και νοικιάζουμε τη μία 400€ το μήνα.
Μα τόσο δεν κάνει ούτε ένα σπίτι…
Δεν έχει σημασία, όποιος θέλει parking στο κέντρο να πληρώσει….
