Στο γραφείο του Daniel Wagner στην Κολονία δεν υπάρχει καναπές. Ο 34χρονος ψυχοθεραπευτής κάθεται διαγώνια απέναντι από τους πελάτες τους. «Έτσι μπορώ να τους αντικρίζω, αλλά έχουν και αρκετό χώρο, ώστε να αποφεύγουν πού και πού την οπτική επαφή. Επίσης, προτιμώ να χρησιμοποιώ τη λέξη πελάτες αντί για τη λέξη ασθενείς. Δεν θέλω κάποιος να ακούγεται πιο άσχημα, απ’ ό,τι είναι ήδη», εξηγεί.
Οι πελάτες του έχουν το ελεύθερο να τον αγνοήσουν, αν συναντηθούν τυχαία στον δρόμο – ποτέ δεν κάνει ο ίδιος την επαφή. «Κανείς δεν χρειάζεται να έρθει σε δύσκολη θέση, εξηγώντας ποιος είμαι. Αν ένας πελάτης με χαιρετήσει, θα τον χαιρετήσω κι εγώ».
Του κάναμε κι άλλες ερωτήσεις, που πάντα θέλαμε να κάνουμε σε έναν ψυχοθεραπευτή:
Είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι ψυχοθεραπευτές έχουν κι οι ίδιοι προβλήματα ψυχικής υγείας;
Daniel Wagner: Ενδέχεται να υπάρχει μια κάποια αλήθεια σ’ αυτό το στερεότυπο. Έχω την αίσθηση ότι μερικοί συνάδελφοί μου μπορεί να εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία. Από την άλλη, ποιος μπορεί να πει τι είναι «φυσιολογικό»; Εγώ σίγουρα δεν μπορώ. Μέσα από τη δουλειά μου κατάλαβα κάτι: δεν υπάρχει αυστηρός διαχωρισμός ανάμεσα στην ψυχική υγεία και την ψυχική ασθένεια. Όλοι οι άνθρωποι έχουν τις παραξενιές τους και οι περισσότεροι είχαν δύσκολες εμπειρίες στην παιδική τους ηλικία. Τα μοτίβα συμπεριφοράς και οι συνήθειες γίνονται πρόβλημα, αν σε κάνουν να υποφέρεις.
Ποιες είναι οι χειρότερες αναμνήσεις σου από την παιδική σου ηλικία;
Σίγουρα δεν είχα πολύ δύσκολη παιδική ηλικία. Αλλά ως ψυχοθεραπευτής, έπρεπε να μάθω να συλλογίζομαι την παιδική μου ηλικία. Προσωπικά, ήμουν αυτός που κρατούσε τις ισορροπίες. Αν υπήρχαν συγκρούσεις ανάμεσα στον αδερφό μου και τους γονείς μου, ήθελα να βοηθήσω να ξεπεραστεί. Αυτό το ένστικτο έγινε βάρος στη ζωή μου – το να επιλύω συγκρούσεις και να αφοσιώνομαι στην ευημερία των άλλων, περισσότερο από τη δική μου, εννοώ. Σήμερα, ξέρω πόσο σημαντικό είναι να φροντίζω και τον εαυτό μου.
Εκνευρίζεσαι ποτέ, όταν οι πελάτες σου κλαψουρίζουν;
Δεν νομίζω ότι κανείς κλαψουρίζει. Αν κάποιος κάνει τον κόπο να πάει να δει ψυχοθεραπευτή, τότε συνήθως υπάρχει όντως πρόβλημα. Κανείς δεν το κάνει για να ευχαριστηθεί κλάμα. Αυτό που για κάποιους μπορεί να φαίνεται κλαψούρισμα ανθρώπων με first world problems, για μένα είναι έκφραση ενός βαθύτερου προβλήματος.
Σε δεσμεύει όρκος απορρήτου. Αλλά ειλικρινά, πόσο συχνά μοιράζεσαι καλές ιστορίες με τους φίλους σου;
Υπάρχουν αρκετές ιστορίες που θα ήταν δελεαστικό να τις μοιραστώ με φίλους. Αλλά δεν σκέφτομαι ποτέ να περάσω αυτό το όριο. Το απόρρητο γιατρού/ασθενή είναι από τις πιο σημαντικές απαιτήσεις της δουλειάς μου.
Κουράρω πολιτικούς, ηθοποιούς και γνωστούς επιχειρηματίες. Είναι σημαντικό να ξέρω πώς να κρατάω αυτά που μου εμπιστεύονται για τον εαυτό μου. Ακόμη και όταν έχω να κάνω με πολύ χοντρά ζητήματα, όπως κάποιο οικονομικό έγκλημα. Μερικές φορές ξέρω ότι θα σκάσει μια ιστορία στον Τύπο, προτού δημοσιευτούν τα ρεπορτάζ.
Πόσο συχνά τσακώνεις τους πελάτες σου να λένε ψέματα;
Συμβαίνει μερικές φορές – για παράδειγμα, στο ζήτημα της στυτικής δυσλειτουργίας. Πολλοί άνδρες δεν το συζητάνε στην πρώτη συνάντηση. Μερικοί το παίζουν ιδιαίτερα αρρενωποί, για να κάνουν καλή εντύπωση. Μόνο όταν εδραιώνεται η εμπιστοσύνη, μπορούν να συζητήσουν τα προβλήματά τους. Αλλά δεν πειράζει, καθόλου. Δουλειά μου είναι να μην εκθέτω τους ανθρώπους. Δεν είμαι ούτε μπάτσος ούτε δικηγόρος. Είμαι ψυχοθεραπευτής. Δουλειά μου είναι να φροντίζω το καλό των πελατών μου και όχι αυτό που κάνω να λειτουργεί επιβαρυντικά.
Έχεις φοβηθεί ποτέ πελάτη;
Έχουν υπάρξει έντονες καταστάσεις, κατά τις οποίες ένας πελάτης αντέδρασε επιθετικά. Αλλά ποτέ δεν φοβήθηκα ότι μπορεί κάποιος όντως να μου επιτεθεί. Μερικές φορές, ανησυχώ ότι κάτι μπορεί να συμβεί στον πελάτη μου ή σε άλλους, λόγω των πράξεών του. Για παράδειγμα, έχω πελάτες που είναι παιδόφιλοι. Προφανώς ανησυχώ ότι μπορούν να πραγματοποιήσουν συγκεκριμένες σκέψεις και παρορμήσεις, κάνοντας κάτι φρικτό.
Έχει αυτοκτονήσει ποτέ πελάτης σου;
Ευτυχώς, κανείς δεν έχει αυτοκτονήσει μέχρι τώρα. Όμως ξέρω ότι είναι εξαιρετικά πιθανό να συμβεί σε κάποια φάση. Αλλά αν ένας πελάτης μου πει ότι θέλει να αυτοκτονήσει, τότε είναι δική μου ευθύνη να καταλάβω αν θα καταφέρει να έρθει στην επόμενη συνάντηση ή αν θα πρέπει να τον προστατεύσω από τον εαυτό του, μέσω εγκλεισμού. Ωστόσο, οι υποχρεωτικοί εγκλεισμοί είναι πολύ σπάνιοι. Οι πελάτες συνήθως έχουν κατανόηση.
Μπορείς να κάνεις κάποιον να κλάψει, αν θέλεις;
Δεν νομίζω. Όχι. Η απάντηση είναι «όχι». Αν ξέρω κάποιον πολύ καλά, τότε ξέρω τα κουμπιά του. Αλλά γιατί να το προκαλέσω; Ειδικά στην ψυχοθεραπεία, δεν χρειάζεται καν να το κάνω: Η πιθανότητα να κλάψει ένας πελάτης στη συνεδρία είναι περίπου 50%. Τα δάκρυα έρχονται μόνα τους.
Πόσο συχνά σε ερωτεύονται πελάτες σου;
Συμβαίνει μερικές φορές – και με άνδρες και με γυναίκες. Μερικοί είναι άμεσοι, αλλά οι περισσότεροι με ρωτάνε αν θα ήθελα να τους δω, σε προσωπικό επίπεδο. Ως ψυχοθεραπευτής σε ακούω πάση θυσία. Αφιερώνω όλη μου την προσοχή σε σένα. Υπομένω όλα σου τα συναισθήματα, σε παίρνω σοβαρά και είμαι εκεί για σένα – φυσικά, όλο αυτό είναι πολύ θελκτικό. Έτσι, τους λέω ότι με τιμούν και προσπαθώ να εξηγήσω τα παραπάνω. Ποτέ δεν ξεκινάω ιστορία με πελάτη. Ο νόμος μου απαγορεύει να συνάψω προσωπική ή επιχειρηματική σχέση με πελάτη, προτού περάσουν δέκα χρόνια από την τελευταία μας συνεδρία – και αυτό, επειδή θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω ό,τι πληροφορίες μου έχουν πει, για να τους εκμεταλλευτώ.
Πώς είναι να τα έχεις με ψυχοθεραπευτή;
Νομίζω πως είναι το καλύτερο που μπορεί να σου συμβεί. Πιστεύεις ότι είναι εύκολο να βρεις έναν ευαίσθητο άνδρα, που να ξέρει πώς να διαχειρίζεται συναισθήματα; Κάποιον που ξέρει έστω ότι υπάρχει κάτι που το λένε «συναίσθημα» και επιπλέον, μπορεί να σε ακούει να μιλάς γι’ αυτά τα συναισθήματα; Δεν είναι υπέροχο;
του Lea Albring
Πηγή:vice.com
