Δυο λέξεις βαριές και αχώνευτες αφού βαραίνουν το στομάχι και δένουν κόμπους που δεν λύνονται. Κι όμως με αυτά ζούμε χρόνια ολόκληρα άλλοι μπορούν και έχουν και τα δυο άλλοι ένα από αυτά και άλλοι κανένα γιατί δεν τα αντέχουν. Η τελευταία κατηγορία παίρνει παράταση ζωής και περισσότερης ευημερίας, νιώθουν ανάλαφροι και ξέγνοιαστοι σαν να έκοψαν τις πέτρες που τους βάραιναν. Μυστικά! Δύσκολα τα μοιράζεσαι και όταν αποφασίζεις να τα μοιραστείς το μετανιώνεις. Λίγοι τα κρατούν και δεν τα μαρτυρούν για αυτό μαζεύτηκαν πολλά και θες να αποβάλλεις μερικά, για να πάρουν την θέση τους άλλα καινούργια. Τα πρώτα τα κράτησες στα παιδικά σου χρόνια, τα απονήρευτα. Είναι αυτά που δεν τολμούν να ειπωθούν ή αυτά τα απίστευτα που δεν μοιράζονται, άσε που πρέπει να εμπιστευτείς για να τα πεις. Βάζεις τους άλλους να ορκιστούν, να μην τα πουν, να μην μοιραστούν, να μην μαθευτούν, να μην προδοθούν και ας ξέρεις στο τέλος ότι θα εκτεθούν. Πιάνεις τα βλέμματα που τα μαρτυρούν και θυμώνεις, οι άλλοι έχουν τα δικά τους και εσύ τους προσθέτεις και άλλα. Πιο εύκολα μοιράζεσαι τα ξένα από τα δικά σου με περισσότερη (αν)ασφάλεια.
Από τα μυστικά στα ψέματα μικρή η απόσταση και αυτά είναι πολλά, διαχρονικά, πειστικά, κακοβγαλμένα, κουτά, έξυπνα, μικρά, μεγάλα, χοντρά, ελαφριά, αθώα, ένοχα, συγχωρεμένα και ασυγχώρητα σαν τα λάθη. Σώζουν, σκοτώνουν, καίνε, παγώνουν, χωρίζουν, ενώνουν. Το ψέμα είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της ισχύος των λέξεων ακόμη και των πιο σύντομων σαν το «ναι» και το «όχι». Ένα γλυκό παραμύθιασμα του εαυτού σου και έπειτα των άλλων, μια άλλη παρουσίαση της πραγματικότητας, ο πιο σύντομος μύθος που φτιάχτηκε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων. Αποκαλύπτονται, ξεσκεπάζονται, χάνονται, θάβονται, βαφτίζονται αλήθειες. Τα μισούν φανατικά αυτοί που τα λένε. Αυτοί που δεν τα λένε μειδιάζουν ή μένουν ανέκφραστοι μέχρι να τα ανιχνεύσουν, ένα στιγμιαίο φιλτράρισμα κόντρα στην αλήθεια. Αυτή η παύση του ψεύτη μέχρι να σκεφτεί την επόμενη φράση, η αμηχανία, το βλέμμα το υπερκινητικό, η υπερπροσπάθεια του προκειμένου να πείσει με την λογική, με το συναίσθημα και με ότι τερτίπι διαθέτει…
Σαν θεατρική σκηνή που εξελίσσεται μπροστά σου με εισιτήριο φτηνό, σαν ρόλοι παιγμένοι “στα ψέματα”. Δύσκολα διαχωρίζεις το ψέμα από την αλήθεια αφού μπορείς το ίδιο καλά να τα κατασκευάσεις και τα δυο. Πόσο ελεύθερος μπορείς να ζεις όμως με αυτά ή χωρίς αυτά; Μυστικά, ψέματα, αλήθειες, γερό στομάχι να έχεις για να τα αντέχεις και καλή μνήμη για να τα θυμάσαι.
