Όλο και περισσότερος κόσμος «αδημονεί» για τον μήνα Σεπτέμβρη. Χωρισμένοι στα δύο. Στα στρατόπεδα των σκέψεων. Είναι αυτοί που βλέπουν το μέλλον με αισιοδοξία και αυτοί που το μηδέν είναι το αγαπημένο τους νούμερο! Μηδενιστές σε όλα με λυμένο το βιοποριστικό τους!
Οι οικογενειακές συζητήσεις επικεντρώνονται στις οικονομικές διαλέξεις των μεγαλυτέρων. Τεφτεράκι και μολύβι και πριν πέσεις για ύπνο σημειώνεις τα έξοδα. Δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε ότι η πλειοψηφία του προϋπολογισμού μιας μεσαίας οικογένειας επιστρέφεται στο κράτος και στα μπιλιετάκια που εφηύρε ο ανθρώπινος νους για να αποκομίζει κέρδη μέχρι και από το νερό!
Είμαστε λοιπόν στις αρχές του Αυγούστου. Είναι ο μήνας που ο ανθρώπινος νους κάνει στάση από τα καθιερωμένα προβλήματα. Κλείσιμο διακόπτη και το τηλέφωνο στο αθόρυβο ή σε λειτουργία πτήσης, μην χαθεί και το 4G!!
Την έχει ανάγκη την αλμύρα ο άνθρωπος. Γίνεται επανεκκίνηση και πάλι από την αρχή σαν φτάνεις στην πόρτα του σπιτιού σου με τα μπαγκάζια παραμάσχαλα!
Οι λέξεις που θα μας απασχολήσουν το φθινόπωρο της νιότης είναι, η πανδημία, οι εκλογές και η απολιγνιτοποίηση για εμάς τους φιλοξενούμενους του ενεργειακού λεκανοπεδίου της χώρας, αν και αυτός ο τίτλος φαίνετε να απομακρύνεται! Για την πανδημία ας μιλήσουν οι ειδικοί. Για τις εκλογές οι ψηφοφόροι. Μα για την απολιγνιτοποίηση πρέπει να μιλήσουνε οι πάντες. Ο κορβανάς των χρημάτων για την οικονομική «ανάσταση» της περιοχής όπως φαίνεται έχει κλειδώσει. Τα οικονομικά μεγέθη του πακέτου στήριξης ζαλίζουν και τους πιο μαθημένους σε επίχρυσα μακροβούτια!
Ακούς τους νέους να δίνουν διορία στον τόπο 2 χρόνια και αν δεν αλλάξει κάτι θα μείνουμε χωρίς καρότσια στις κεντρικές πλατείες. Ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία να σώσουμε και να δώσουμε μια ευκαιρία στον τόπο μας. Ίσως είναι το τελευταίο διάστημα που μπορούμε να δημιουργήσουμε. Κι αν όχι; Τότε τα κουβαδάκια μας και σε άλλη παραλία ξωτική. Εγώ θα ανοίξω το χρονικό περιθώριο και θα δώσω άλλα δύο χρόνια υπομονής! Τα λεφτά είναι πολλά, αρκετά για να γίνει κάτι ουσιαστικό για να πάρει μπροστά η μηχανή και αυτοί που θα τα διαχειριστούν θα κρατάνε τις τύχες της Δυτικής Μακεδονίας στα χέρια τους ή στις τσέπες τους αν προτιμάτε!
Τώρα τι χέρια θα είναι αυτά, αυτό το ξέρεις εσύ και μόνο εσύ Έλληνα ψηφοφόρε! Εσύ ο καθοδηγητής και οι άλλοι ακολουθούν από την σύσταση του Ελληνικού κράτους! Ναι, πάντα εμείς κρατάμε τα τύχες μας όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται και το ξέρουμε και οι ίδιοι, αλλά είναι στο DNA μας να ρίχνουμε ευθύνες στους άλλους χωρίς καμιά παρδοχή της δική μας ευθύνης!
Θα είναι χέρια δουλεμένα; Χέρια που θα αφήσουν στην άκρη το εγώ, τουλάχιστον για μια θητεία; Ή μήπως χέρια ανίκανα να πιαστούν με τα προβλήματα των άλλων;
Ίδωμεν!
Το μόνο σίγουρο είναι πως από Σεπτέμβρη μήνα, το ένστικτο πολλών μιλάει για αισιοδοξία!
Κρατήστε το αυτό!
