Αχ, ανθρωπάκια μου, πώς σας βασανίζουν τα μηδαμινά στη ζωή
Αχ, ανθρωπάκια μου, οι Θεοί δακρύζουν, μ΄όσα προσκυνάτε στη γηΓεράσιμος Ευαγγελάτος – Μάγος Βιολιστής
Την εποχή που η ψηφιακή ταυτότητά μας δεν είναι απλά η προέκταση της ταυτότητάς μας, αλλά ένα βασικό πεδίο ανάδειξης και διαμόρφωσής της, ο μύθος του Τέλειου, καταρρέει σε δευτερόλεπτα, από μια εικασία που πλάθεται και αποσυντίθεται με ταχύτητες φωτός. Η γενικευμένη κοινωνική αντίληψη για μια κατάσταση, θετική ή αρνητική, είναι τόσο απροσδιόριστη και εύπλαστη, που είναι αδύνατο να σφυγμομετρηθεί ρεαλιστικά. Σε μια τέτοια ατμόσφαιρα, ό,τι χτίζεται για χρόνια ως Τέλειο και καταρρέει σε ένα δευτερόλεπτο, ίσως δεν έχει την ειλικρινή βάση, που τόσο αόριστα του αποδίδεται για χρόνια.
Έχει οικοδομηθεί στην φήμη και στη λάμψη του, μέσα από το ταξίδι των λέξεων, που από στόμα σε στόμα αλλάζουν χροιά, υφή και σημασία. Το δευτερόλεπτο της απομυθοποίησης του επίχρυσου περιτυλίγματος είναι η απόδειξη
ότι στην κατάρρευση του μύθου, όλοι οι θιασώτες και οπαδοί του τον πρόδωσαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Τόσο τον εκτιμούσαν. Η υποκρισία του πλήθους που το ίδιο ανήγαγε ανθρώπους στο βάθρο του Τέλειου, και άλλους απέρριψε, χωρίς αναφορές, τεκμήρια ή έρευνα, δεν χρειάζεται πειστήρια, για να ανατρέψει αυτή την εικόνα σε δευτερόλεπτα. Και αυτή η απειροελάχιστη απόσταση από τη μετάβαση στη νέα κατάσταση, πυροδοτεί
την ανθρωποφαγία, την κατασκοπεία πίσω από την κλειδαρότρυπα, την πολύβουη-
πολύκροτη-συνταρακτική τιτλοποίηση σε δελτία ειδήσεων, την ανίχνευση της ερμηνείας των συμπτώσεων, τις φωνές της ηθικολογίας.
Το πλήθος που γίνεται όχλος λησμονεί την δική του ευθύνη στην πορεία τροφοδότησης του Τέλειου Νάρκισσου Μύθου. Το ίδιο πλήθος ανυψώνει αυτόματα τον ηθικό εαυτό του σε τελικό και ανυπέρβλητο δικαστή, και «είχε υποψιαστεί το σκάνδαλο», «κάτι δεν έβγαζε νόημα», «το ήξερε-το άκουσε-το είδε».
Στην αιτιακή διαδρομή της απομυθοποίησης, το ίδιο πλήθος είναι συνένοχο από τη στιγμή που άκουσε και δεν
κατήγγειλε, που είδε και δεν μίλησε, που αντιλήφθηκε και δεν προστάτευσε. Είναι
υποκριτικό, γιατί συντηρεί αυτάρεσκα και κυνικά κάτι, μέχρι τη στιγμή που αυτό θα
εξυπηρετεί την τακτοποιημένη του ζωή.
Οι ταχύτητες φωτός με τις οποίες κυκλοφορεί μια εικασία, υπόνοια, είδηση και η ευκολία με την οποία το πλήθος αυτοαναγορεύεται σε υποκατάστο λειτουργό της δικαιοσύνης αποδεικνύουν την πλήρη διάβρωση του αισθητηρίου μας.
Τα κριτήριά μας δεν έχουν ποιότητα. Δεν επιμένουμε σε αυτά. Δεν μας εξυπηρετεί το συμπέρασμα και η κρίση που θα φέρει ο χρόνος. Το Τέλειο και ο Μύθος που ακολουθούμε άκριτα, όταν καταρρέει, δεν αποκαλύπτει μόνο την δική του άσχημη πτυχή, αλλά και τη δική μας ανεξέλεγκτη ορμή να χειροκροτήσουμε, ή να καταδικάσουμε μηχανικά μια κατάσταση που ποτέ δεν εξετάσαμε, καθώς «πέσαμε από τα σύννεφα». Εθελοτυφλούμε όταν μας απασχολούν τα μηδαμινά στη ζωή. Πέρυσι τέτοιες μέρες είχα ευχηθεί να αλλάξει κάτι απ΄αυτό το χάος και να γίνει φως. Δυστυχώς, απέχουμε από το να μη βλέπουμε τα μηδαμινά. Δεν θα επιμείνω. Αν είναι κάτι φέρει το νέο έτος, ας είναι αυτό η ποιότητα των κριτηρίων μας.
