Πετάχτηκε πριν έρθει η σειρά του, όπως πάντα άλλωστε. «Εγώ θα ντυθώ Batwoman» είπε. Σιωπή! Παύση…Αυτή η ησυχία που κρατά δευτερόλεπτα, πριν ξεσπάσει η μπόρα που ενώ την περιμένεις, τάχα ταράζεσαι από το μπουμπουνητό; Ε αυτήν! Γέλια, γιουχαΐσματα και πειράγματα ακολούθησαν και σταμάτησαν βίαια την υποψιασμένη ησυχία. Απτόητος με αναψοκοκκινισμένα τα μαγουλάκια του συνέχισε: «Θα έχω και ξανθά μαλλιά, μια περούκα με μεγάλα τόοοοσο μακριά μαλλιά». Πλάσμα γλυκύτατο όσο και η φωνούλα του, όπως και κάθε παιδική. Συνεχίζει να υποστηρίζει την απόφασή του παρά τις αντιδράσεις των γύρω του. «Είσαι γκέι, αδερφή και κορίτσι». Αντίδραση ακαριαία, μπάμ και κάτω, χωρίς ανάσα, χωρίς σκέψη, σαν γροθιά στο στομάχι. Αντανακλαστικά γρήγορα και ξεκάθαρα, χωρίς αναπνοή. «Τι σας νοιάζει μωρέ τι θα ντυθώ εγώ; Εμένα αυτή μου αρέσει». Ξεχνάς καμιά φορά πόσο σκληροί κριτές γίνονται τα παιδιά και σου μοιάζουν; Χωρίς μάσκα, χωρίς προσωπείο, χωρίς ίχνος δισταγμού, αντιδρούν, επιτίθενται, αποδοκιμάζουν αυτό που μοιάζει παράταιρο, αλλόκοτο, παράδοξο στα μάτια τους. Αυτό που αντιτίθεται στο “φυσιολογικό” και στο καθετί που όρισα και όρισες ως «νορμάλ».
«Εμείς έχουμε χρώμα;», «Ποιο είναι το αγαπημένο σας;». Το φύλο μας μάθανε πως έχει χρώμα ροζ ή μπλε. Κοινωνική κατασκευή τα χρώματα στα φύλα, σαν τα χρώματα στα φύλλα που αλλάζουν, σαν τις εποχές. Η έκφραση όμως έχει χρώματα πολλά και οι στολές και οι ρόλοι και τα παιχνίδια. Μεγαλώνοντας αντιλαμβανόμαστε καλύτερα την ταυτότητά μας. «Όπως αντιλαμβανόμαστε όλον τον κόσμο Κυρία, έτσι δεν είναι;». Η ενίσχυση της σεξουαλικής έκφρασης του παιδιού από την πλευρά των γονιών, των δασκάλων απαραίτητη, θα προσφέρει στο παιδί τη δυνατότητα να αναγνωρίσει τις φυσιολογικές του ανάγκες και να διαμορφώσει τον σεξουαλικό προσανατολισμό του. Μαθαίνουν, παρατηρούν, υιοθετούν συμπεριφορές, πειραματίζονται, διαχωρίζουν, επικρίνουν, επαινούν, δέχονται και απορρίπτουν. «Batwoman» λοιπόν. Επιθυμία; Επιλογή; Τι; Μην είναι η φανταχτερή στολή; Μην είναι η περούκα; Αυτός ο μπόμπιρας όρθωσε το ανάστημά του και με θάρρος τους είπε αυτός είμαι. Δικαίωμα είναι να είσαι.
Ο Ηρακλής, η Κοκκινοσκουφίτσα, ο Ινδιάνος, η Πριγκίπισσα, ο Cowboy σαστισμένοι και λίγο προβληματισμένοι μετά το κράξιμο στην «Batwoman». Ησυχία!
Μέχρι να σηκώσει κάποιος ξανά το χέρι και με το δάχτυλό του να δείξει και να γελάσει και να βγάλει τη γλώσσα του και να φορέσει τη ταμπέλα που έγραψε για τον άλλον. Εμείς; Τι θα κάνουμε εμείς;
Y.Γ. Η πραγματική αυτή ιστορία καταγράφτηκε τον Φεβρουάριο του 2012.
