Γράφει η Τάνια Ώττα
Πλησιάζουμε σιγά σιγά στην επέτειο ενός χρόνου αυτής της πρωτόγνωρης κατάστασης που άλλαξε τις ζωές των ανθρώπων όλου του πλανήτη και η φαγωμάρα καλά κρατεί. Όλους αυτούς τους μήνες αντιμετωπίσαμε μία νέα πραγματικότητα που έβαλε τις ζωές μας σε παύσεις, σε αναμονές, σε ρυθμούς «ξεκινώ και σταματώ», κι όμως εξακολουθούμε να αλληλοκατηγορούμαστε διαδικτυακά για το ποιος και τι φταίει τελικά. Άνθρωποι έχασαν τις ζωές τους, οικογένειες διαλύθηκαν, κάποιοι στοχοποιήθηκαν κι άλλοι καταστράφηκαν επαγγελματικά, κι ακόμη μαλώνουμε μεταξύ μας για το τι πρέπει να γίνει και ποιος ευθύνεται που ο αριθμός των κρουσμάτων παραμένει υψηλός. Η καραμέλα της ατομικής ευθύνης έλιωσε και η κρατική μέριμνα αποδείχθηκε ελλιπής. Ευθύνη υπάρχει σε όλους μας, ανεξαρτήτως θέσης και κοινωνικοοικονομικής κατάστασης, όμως δεν αρκεί μόνο αυτό ώστε να μπορέσουμε να πάρουμε τις ζωές μας πίσω.
Αρκετοί πολίτες αντιμετώπισαν την κατάσταση με απερισκεψία και άρνηση, άλλοι φοβήθηκαν περισσότερο και κλείστηκαν στο σπίτι τους κι άλλοι συνέχισαν τη ζωή τους, όσο γινόταν, τηρώντας τα μέτρα για την προστασία των ιδίων αλλά και των γύρω τους.
Φτάσαμε στο σημείο σήμερα να έχουμε διχαστεί ως κοινωνία, από τη μία οι λεγόμενοι αρνητές της μάσκας κι αυτοί που δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του ιού που χτύπησε την ανθρωπότητα, κι από την άλλοι αυτοί που απλά πείστηκαν για τον κίνδυνο που υπάρχει και υπάκουσαν.
Είναι γεγονός ότι ο τρόπος που επέλεξε η Κυβέρνηση να εφαρμόσει κάποια μέτρα, αυστηρά, για να αντιμετωπίσει την πανδημία, πολλές φορές δημιούργησε προβληματισμό. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι ο καθένας πρέπει να κάνει του κεφαλιού του.
Σενάρια συνωμοσίας, άρνηση στην τήρηση των μέτρων, ανευθυνότητα με μαζικές συγκεντρώσεις και αντιδράσεις από τη μία, φόβος, θάνατοι, πρόστιμα και οικονομική καταστροφή επιχειρήσεων από την άλλη, έχουν οδηγήσει την κοινωνία σε κατάσταση κρίσης.
Αυτό που φαίνεται ξεκάθαρα είναι ότι ο κάθε πολίτης έχει τη δική του ευθύνη για το πώς θα αντιμετωπίσει την κατάσταση και πρέπει να την αναλάβει χωρίς να βάζει σε κίνδυνο τους υπόλοιπος. Το αν πιστεύει ή όχι κάποιος στην ύπαρξη του ιού είναι δικό του θέμα και δεν μπορεί κανείς να του το επιβάλλει. Όλοι μας όμως οφείλουμε να σεβαστούμε αυτήν την κατάσταση και την επιστήμη και να μην γινόμαστε παντογνώστες και ειδικοί θέλοντας να προκαλέσουμε εντυπώσεις και να το παίξουμε επαναστάτες. Όσοι πέρασαν τις πύλες των νοσοκομείων όλο αυτό το διάστημα, αλλά και το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό γνωρίζουν πολύ καλά εάν υπάρχει κίνδυνος τελικά ή όχι.
Από την πλευρά του Κράτους δεν δόθηκε η σωστή κατεύθυνση στην στήριξη της κοινωνίας και κυρίως των επαγγελματιών που επλήγησαν από αυτήν την στασιμότητα της λειτουργίας τους. Η εφαρμογή των μέτρων έγινε με λάθος τρόπο, καθώς δεν λήφθηκαν υπόψη οι ιδιαιτερότητες και οι ανάγκες της κάθε περιοχής. Τα κριτήρια οικονομικής ενίσχυσης των επιχειρήσεων αποδείχθηκαν προβληματικά και η επιβολή μέτρων για τον περιορισμό κατ’ οίκον των πολιτών έχουν αρχίσει να κουράζουν τον κόσμο.
Οι πολιτικοί εκπρόσωποι της κάθε περιοχής οφείλουν να πάρουν ενεργό ρόλο και θέση ώστε άμεσα να ληφθούν αποτελεσματικά μέτρα ανάλογα την περιοχή και την επιχειρηματική της δραστηριότητα. Ο κόσμος πρέπει να επιβιώσει όχι μόνο από την πανδημία αλλά και από την πείνα, την ανεργία και την οικονομική καταστροφή. Όλα είναι αλυσίδα.
Θέλουμε τις ζωές μας πίσω και την καθημερινότητά μας. Πρέπει να συνεργαστούμε και κάποια στιγμή να σταματήσουν οι φαγωμάρες, η επίρριψη ευθυνών μεταξύ μας και οι μικροπολιτικές και να εφαρμοστεί ένα σωστό σχέδιο για την επαναλειτουργία της κοινωνίας με αποτελεσματικότητα και δικαιοσύνη. Όχι άλλα σενάρια και κούφια λόγια. Ας περάσουμε σε ουσιαστικές πράξεις. Κουραστήκαμε.
