Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια «μαγική» καμπή, όπου οι πολίτες απαιτούν αλλαγές. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς! Πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτή τη φράση; Ο κόσμος δεν έχει λεφτά να πληρώσει τους λογαριασμούς του, αλλά οι πολιτικοί μας συνεχίζουν να μας μιλούν για «αναγέννηση». Ίσως αν η αναγέννηση περιλάμβανε και λίγα ευρώ στο πορτοφόλι μας, θα ήταν πιο πειστική!
Ας μη γελιόμαστε, χρειαζόμαστε ηγέτες που θα τολμήσουν να ανατρέψουν το κατεστημένο. Αλλά ποιο κατεστημένο; Εκείνο που έχει εδραιωθεί εδώ και δεκαετίες; Η ίδια συνταγή, οι ίδιες υποσχέσεις. Ας το παραδεχτούμε! Το μόνο που αλλάζει είναι οι φωτογραφίες στις αφίσες τους.
Και μιλάμε για νέα πρόσωπα! Αλήθεια, θα δούμε επιτέλους κάποιον που δεν έχει βγει από το πολιτικό σωλήνα; Μάλλον η ελπίδα για πραγματική αλλαγή είναι πιο μακριά από το τελευταίο σούπερ μάρκετ που έχουμε να επισκεφτούμε.
Η φορολογία, αυτό το αγαπημένο μας θέμα, δεν μπορεί να είναι εργαλείο πλουτισμού του κράτους, σωστά; Αλλά εδώ είμαστε, να βλέπουμε τον λογαριασμό της ΔΕΗ να ανεβαίνει και τη ζωή μας να συρρικνώνεται. Οι πολιτικές ανάπτυξης είναι στην ημερήσια διάταξη, αλλά πώς να το κάνουμε αυτό όταν η μόνη ανάπτυξη που βλέπουμε είναι στους φόρους; Γιατί οποιοσδήποτε αριθμός ανάπτυξης δεν ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ!!!
Και όσο για την ενότητα και τη συλλογική ευθύνη… Η αλήθεια είναι ότι οι διχαστικές νοοτροπίες είναι το κύριο χαρακτηριστικό του συστήματος. Είμαστε όλοι ενωμένοι, εκτός από όταν πρόκειται για πολιτικές αποφάσεις, φυσικά.
Ας το παραδεχτούμε! Η αλλαγή δεν έρχεται μόνη της. Χρειάζεται θάρρος και αποφασιστικότητα, αλλά αν κρίνουμε από τα προηγούμενα, μάλλον θα περιμένουμε πολύ. Η Ελλάδα μπορεί να αναγεννηθεί, αλλά ποιος πιστεύει ότι θα γίνει; Ίσως ήρθε η ώρα να απαιτήσουμε επιτέλους την Ελλάδα που αξίζουμε και όχι αυτή που μας επιβάλλεται.
Γιατί αν δεν κάνουμε κάτι πραγματικά ριζικό, τότε το μόνο που θα αλλάξει θα είναι η ημερομηνία του επόμενου εκλογικού μας σόου. Και με τα χάλια μας, πιθανότατα θα πρέπει να βρούμε τρόπο να πληρώσουμε και για τα εισιτήρια!
