Σπάνια το παθαίνεις με τραγούδι που όταν το ακούς σου έρχονται εικόνες, πρόσωπα, καταστάσεις και νιώθεις κάτι. Δύσκολο να το περιγράψεις αυτό το κάτι. Δεν τα κατάφερα ακόμα. Δεν ξέρω αν υπάρχουν λέξεις να το χαρακτηρίσεις, να το προσδιορίσεις. Τους ζήλεψα αυτούς τους στίχους, όπως και άλλους πολλούς δικούς της. Τι γράφει αυτό το χέρι της Λίνας; Μυαλό, ψυχή και πένα σε αρμονία. Χαρισματικοί άνθρωποι, άξιοι να υποκλίνεσαι στο ταλέντο τους. Αυτό το τραγούδι το ξεχώρισα, το χιλιάκουσα, το ανάλυσα, το συγκίνησα και με συγκίνησε. Ένας αγώνας διαρκείας η ζωή για να την σώσεις, να την ελευθερώσεις, να την επουλώσεις. Ψυχή. Ένας ζωντανός οργανισμός που καταγράφει τα χιλιόμετρά σου, τις κινήσεις σου, την ταχύτητα σου, σαν τον ταχογράφο, σαν το μαύρο κουτί. Καταγράφει χαρές και λύπες, χάδια και γρατσουνιές. Όσο νιώθει είναι ζωντανή να μην την φοβάσαι.
Καθρέφτης του μέσα σου, το έξω σου, δέσμια των παθών και των λαθών σου. Των σωστών και των λογικών σου. Κάνε και μια στραβοτιμονιά, όχι όλο ευθεία, πάτα και λίγο γκάζι όχι αργά και σταθερά, δε βγάζει πουθενά. Πέτα ελεύθερη όταν την καταλάβεις, όταν της το επιτρέψεις. Φυλακίζεται όμως, χωρίς να το καταλάβεις, όταν την παραμελείς και δεν την τρέφεις, δεν την φροντίζεις. Ένα παιδί που μεγαλώνει χωρίς ηλικία. Ένα ταξιδάκι αναψυχής χωρίς μέσο. Δυο ζευγάρια φτερά και σε πάει σε μέρη απαράμιλλης ομορφιάς, αταξίδευτα και μοναδικά. Μια ζυγαριά που άλλοτε παλαντζάρει στις χαρές και άλλοτε στις λύπες. Γρατσουνιές πολλές που άλλοι χρειάστηκαν βοήθεια για να τις κουράρουν. Πληγές ανοιχτές ξεχασμένες. Για εκείνους που το πάλεψαν μονάχοι έκαναν πως δεν το είδαν, το κρυμμένο της τραύμα.
Μα, όσο την προστατεύεις τόσο την πληγώνεις. Αναπόφευκτα.
Το ταξίδι της όμως έχει σημασία.
Και σε εκείνο το ταξίδι χάνεται, βρίσκεται, περιφέρεται μέχρι να κουραστεί, μέχρι να ησυχάσει μέχρι να βρει αγάπη να αγαπά, δύναμη να συγχωρεί και κουράγιο να συνεχίζει. Πέφτει και ξανασηκώνεται. Τις Κυριακές ξεκουράζεται και κάνει τον απολογισμό της εβδομάδας. Και έχει την ησυχία του πρωινού, τα χρώματα του ουρανού και την ομορφιά της θάλασσας. Χωρίς αυτήν νωρίς, χωρίς αυτήν αργά. Χωρίς αυτήν τίποτα, με αυτήν όλα. Μεγάλη κουβέντα η ψυχή. Ξεφύλλισε ένα λεξικό και ψάξε λέξεις που σε καίνε, όποιες και να διαλέξεις μιλάνε μέσα σ’αυτήν. Ψυχή.
«Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα».
Αν είναι λέει…..Το άλφα και το ωμέγα σου. Εκείνη που σου δίνει ζωή και σου επιτρέπει να την δώσεις εκεί που πρέπει, εκείνη που κάνει τα άψυχα ζωντανά και εκείνα με τρόπο μαγικό σε κουβαλούν μαζί τους.
