της Δώρας Σιαλβέρα
H εποχή των βαπτίσεων…
Οι περήφανοι γονείςβαπτίζουν τα αγγελούδια τους και χαίρονται…Πολυ. χαίρονται.Εντάξει ίσως όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι. Εξαρτάται δηλαδή από το όνομα. Υπάρχουν οι γονείς που χαίρονται , οι παππούδες που λυπούνται, το αντίστροφο,ή οι περιπτώσεις που όλοι χαίρονται ή που όλοι λυπούνται…
Πριν από λίγες ημέρες ήμουν καλεσμένη στη βάπτιση του Κίμωνα Αλκιβιάδη. Ενός αξιαγάπητου μικρού που η μοίρα το θέλησε να πάρει το όνομα και των δυο παππούδων του, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων φυσικά.
Ικανοποιημένοι οι παππούδες που άκουσαν τα ονόματά τους, αλλά πιο ικανοποιημένοι οι γονείς, που επιτέλους θα ήταν απαλλαγμένοι από τις πολλές μουρμούρες, οι οποίες είχαν αρχίσει όταν απέκτησαν το πρώτο τους παιδί, γιατί ο Κίμωνας Αλκιβιάδης ήταν το δεύτερο…
Το πρώτο, αγόρι πάλι, ήταν ο Αλκιβιάδης Κίμωνας, ο οποίος πήρε επίσης τα ονόματα των παππούδων…. Κατ’ αλφαβητική σειρά… Για να αποφευχθούν οι καβγάδες…
Στον Αλκιβιάδη Κίμωνα λοιπόν, οι περήφανοι κατά τα άλλα παππούδες δεν είχαν παράπονο, γιατί εντάξει θα άκουγαν και οι δυο τα ονόματά τους, αλλά όσο να πεις υπήρχε ένα πρόβλημα με τη μαρκίζα…Ποιανού το όνομα θα μπει πρώτο; Και επικράτησε η αλφαβητική σειρά…..
Ευτυχώς λοιπόν το δεύτερο παιδί ήταν επίσης αγόρι και τώρα και ο έταιρος παππούς άκουσε κι εκείνος πρώτο το όνομά του…..Τι;; Παράλογο; Μπαααααα…Στην Ελλάδα μάλλον το πιο λογικό.
Το αποκορύφωμα ήταν πως τώρα πια είχαν πρόβλημα οι γιαγιάδες, οι οποίες δεν είχαν ακούσει καθόλου τα δικά τους ονόματα κι έπρεπε να βρεθεί λύση. Δηλαδή ή που θα φώναζαν τον Κίμωνα Αλκιβιάδη και Κατερίνα ή που έπρεπε να συνδυάσουν το Αλκιβιάδης Κίμωνας με το Σοφία…Βλεπεται ταονόματατων γιαγιάδων ήταν καθαρά γυναικεία….Υπήρχε βέβαια και μια άλλη λύση…το ζευγάρι να κάνει και άλλα δυο παιδιά, κορίτσια κατά προτίμηση…Η οποία όμως αποκλείστηκε εξ αρχής.
Αυτά τα σοβαρά προβλήματα βέβαια της ελληνικής απλής κοινωνίας είναι και τα σημαντικότερα, καθώς ένα απλό όνομα, το οποίο συνήθως καταλήγει σε ένα άσχετο υποκοριστικό, γίνεται η αφορμή για τεράστιους καβγάδες, «ισοπεδώνοντας» ψυχολογικά ολόκληρες οικογένειες. Άσε που ουκ ολίγες φορές έχει γίνει αιτία για αρκετά διαζύγια…
Γιατί τι θέλει ο άνθρωπος που βαφτίζει το παιδί του; Απλώς μια ευτυχισμένη στιγμή…. Η οποία πολλές, μα πολλές φορές μετατρέπεται σε Βατερλό……
Γιατί άραγε; Αφού κανείς δεν θέλει να στενοχωρήσει τους περήφανους παππούδες, που κουρασμένοι από τη ζωή, ένα όνομα περιμένουν για να δικαιωθούν οι κόποι μιας ζωής και να αναγνωριστούν οι στερήσεις που βίωσαν για τα παιδιά τους…..Άλλωστε δεν υπάρχει κανείς άλλος τρόπος εκτός από αυτό το όνομα που θα πάρει το εγγόνι…
Ένα απλό όνομα …το οποίο τις περισσότερες φορές πια – αν είναι δυνατόν- το ακούν συνδυασμένο με κάποιο αρχαίο…Όπως στη βάπτιση των διδύμων της φίλης μου της Μαριέττας.
Ο Απόλλων Αντώνης και ο Ερμής Πελοπίδας έκαναν ευτυχισμένους τους παππούδες τους, ωστόσο με μια πίκρα να κρύβεται βαθιά μέσα τους, μια αγωνία να τους κατατρώει τα σωθικά.….
Μήπως ο Ερμής ή ο Απόλλων ήταν ομοφυλόφιλοι και πάρουν τα παιδιά από εκεί; Γιατί ο σωστός παππούς όλα τα σκέφτεται για το εγγόνι του…
Έτσι μεγάλη ανησυχία έπεσε στην οικογένεια, με πρώτους τους παππούδες οι οποίοι άρχισαν να ρωτούν τους νονούς: «Είσαι σίγουρος ότι αυτός ο Απόλλωνας ήταν καθαρόαιμος ή θα έχουμε κανένα απρόοπτο;»
«Και δεν μου λες, τι εννοείς όταν λες ότι ο Ερμής το πάει το γράμμα;»
Γι’ αυτό μου αρέσουν πολύ οι βαπτίσεις, γιατί έχουν μια αγωνία…Δεν είναι σαν τους γάμους…θέλει η νύφη κι ο γαμπρός και τέλος…..
Στη βάπτιση υπάρχει μία αγωνία, περιμένεις να ακούσεις το όνομα και μόλις το πει ο παπάς, όλοι γυρίζουν το βλέμμα στον τιμώμενο παππού ή αν δεν υπάρχει τιμώμενο πρόσωπο, γιατί το ζευγάρι αποφάσισε να δώσει κάποιο άσχετο- αρχαίο συνήθως -όνομα, και πάλι τα βλέμματα στρέφονται στους παππούδες για να δουν πως θα αντιδράσουν οι «αδικημένοι»…..
Όπως στη βάπτιση της φίλης μου της Ελένης, που αποφάσισε να πει την κόρη της Ιοκάστη….
Τιιιιιιι; Ακούστηκε στην εκκλησία…Και μετά ένας γδούπος!!!!!!
Η γιαγιά Αργυρούλα είχε σωριαστεί…με τη γιαγιά Ευλαμπία στο πλευρό της ως σωστή συμπεθέρα, να της κάνει αέρα….και να κάνει και το σταυρό της για το ρεζιλίκι…. Αυτό ήταν….
Οι γονείς υπέκυψαν για να μην χάσουν την καρδιακή μητέρα τέτοια μέρα και το θυμάται το παιδί μια ζωή. Και η Ιοκάστη απέκτησε και δεύτερο όνομα, Αργυρούλα.
Ξαναπήρε ο παπάς τη βάπτιση από την αρχή… Και ξανά το «Πάτερ ημών» και ξανά το «Πιστεύω» και στο «Απεταξάμην τον Σατανά» άρχισαν να φτύνουν και οι γιαγιάδες, γιατί ήταν σίγουρες ότι ο σατανάς είχε μπει μέσα στους γονείς και τη νονά και επέλεξαν το όνομα Ιοκάστη….
«Ακούς εκεί Ιοκάστη, καλέ αυτή δεν ήταν η μάνα του Οιδίποδα που μετά τον παντρεύτηκε και που στο τέλος κρεμάστηκε; Α παπά τέτοιο όνομα θέλουν να δώσουν στο παιδί; Ντροπή. Ευτυχώς πήρε και το Αργυρούλα και θα είναι το παιδί ήσυχο και ευλογημένο στη ζωή του».
Ευτυχώς…το συζητάμε; Γιατί απ’ ότι κατάλαβα, τα παιδιά που έχουν δυο ονόματα ένα αρχαίο και ένα από τον παππού ή τη γιαγιά, μπορεί να πάρουν όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά του αρχαίου προσώπου και όλα τα θετικά από τον παππού ή τη γιαγιά … Αλλά μάλλον έτσι θα είναι… Αφού το λένε εκείνοι, έτσι θα είναι…
Γιατί το από πού παίρνει το όνομα το παιδί, παίζει ρόλο σύμφωνα με τις ειδικούς –τις γιαγιάδες… Εκείνες ξέρουν…
Όπως ήξερε και η πολύ καπάτσα και εκδικητική θεία Σταυρούλα, η οποία όπως μαρτυρούν οι παλαιότεροι, λόγω της άκρατης αντιπάθειας προς την πεθερά της την Ελπίδα, ορκίστηκε πως δεν θα δώσει ποτέ το όνομά της σε κανένα από τα παιδιά της.
Η θεία Σταυρούλα είχε τέσσερις κόρες…
Την πρώτη την είπανε Ευτέρπη, στη μάνας της,
Τη δεύτερη Ελένη, στον πεθερό της ….Κώστας……
Την τρίτη Μάγια, στη Μάγια Μελάγια, αγαπημένη σταρ της θείας Σταυρούλας.
Και την τέταρτη Ανδρομάχη….Στη γιαγιά Ανδρομάχη, την πεθερά της πεθεράς της.
Εκεί έγινε το έλα να δεις. Η πεθερά μόλις ακούστηκε το όνομα άρχισε να βγάζει αφρούς, καπνούς, φωτιές….και έπαθε συγκοπή, χαρίζοντας απέραντη ευτυχία στη θεία Σταυρούλα. Γι’ αυτό σας λέω…
Οι βαπτίσεις έχουν σασπένς…αρκεί να το θελήσετε….!!!!!!
Ευχαριστώ τον κ. Βασίλη Πανόπουλο για την ιδέα του θέματος..
