Kατά την διάρκεια της καραντίνας ζητήσαμε απο τους αναγνώστες μας να γράψουν ιστορίες μετάβασης εν μέσω καραντίνας. Μετάβαση σε φυσικό ή φαντασιακό χώρο, μετάβαση σε άλλο τρόπο σκέψης.
Αυτό είναι το πρώτο μέρος απο τις Καραντινιακές τους μεταβάσεις!
Δέσποινα Κοτενίδου
“Η εξίσωση της μετάβασης. Μετάβαση σκέψεων, από την μια σκέψη στην άλλη, από αρνητικές σε θετικές κ το αντίστροφο. Μετάβαση από το μυαλό στην καρδιά και αντίστροφα. Δεν μιλάμε για την λογική, αυτήν την ενσωματώνει το μυαλό, αλλά που βρισκόταν από που ξεκίνησε; Τότε μπορώ να πω με ασφάλεια μετάβαση από την λογική στο συναίσθημα και το αντίστροφο. Να μια πολύ καλή μετάβαση, μετάβαση συναισθημάτων, γιατί είναι και πολλά, από το ένα συναίσθημα στο άλλο. Μη τα μπερδέψεις και πολύ μεταξύ τους,[ μετάβαση =(σκέψεις +λογική) – συναίσθημα ] γιατί μετά η μετάβαση δεν θα είναι σαφής.”
Δήμητρα Καραγγέλη
|Μετάβασις εστί ανάβασις|
Βρίσκομαι στο σπίτι μου…το ονόμασα εργαστήρι ζωής! Εκεί,λοιπόν, επεξεργάστηκα το αντίδοτο και ανακάλυψα την θεραπεία της καθημερινής “φρενίτιδας”. Εκεί, κάπου ανάμεσα στους τεράστιους τόμους των νομικών μου βιβλίων,μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, κάπου ανάμεσα στην ακρόαση των χιλιοτραγουδισμένων μουσικών της εφηβείας μας, μεταξύ της ποίησης και της γελοίας ύπαρξής μας.
Εκεί, βρήκα τον τρόπο!
Μεταβαίνω σε μιαν άλλη κοσμοθεωρία….λίγο πιο ανθρώπινη, περισσότερο ουσιαστική!
Και τούτη η μετάβαση είναι ανάβαση.
Γιατί κι αν οι διανυόμενες αποστάσεις είναι απειροελάχιστες, ο κόπος που απαιτείται για την αποσύνδεσή μου από όσα κάνουν σμπαράλια την ευτυχία μας είναι απείρως πολλαπλάσιος.
Επιβάλλεται, όμως, να γίνει…και έγινε!
Γιατί πάντα ο ήλιος θα λάμπει στο τέλος!
Illustration: WhitneyleeBell
Όλγα Τσουκαλά
Να ξυπνάς το πρωί και να βλέπεις τον ήλιο πως προβάλλει με δυναμισμό έτοιμος να κατακτήσει την πλάση, έτσι φτιάχνεις τον καφέ σου με την πρώτη μυρωδιά του αέρα (φάση πρώτη) ανοίγεις το μπαλκόνι και ξεκινάς τη μέρα από την αρχή με μουσικές και αρώματα μιας καθημερινότητας που δεν ζούσες αλλά αρχίζεις να γνωρίζεις και να συνηθίζεις(φάση δεύτερη) ανοίγεις τον κόσμο μέσα από ένα πλήκτρο και τότε μεταβαίνεις σε αυτά που σου ήταν γνώριμα και συνηθισμένα αλλά που με μια στάλα ήλιο αποκτούν χρώμα και διάθεση αλλιώτικη !
ΥΓ: Όσο υπάρχει ο ήλιος μέσα σου η μέρα θα έχει πάντα χρώμα και θα φωτίζει τη γκρίζα ρουτίνα μετατρέποντας τη σε μια εμπειρία να εξερευνήσεις !
Δήμητρα Καραμήτσου
Μετάβαση…λέξη με διπλή σημασία!
Ως μετάβαση ορίζεται η αλλαγή τόπου ή το πέρασμα από μία φάση σε μία άλλη.
Μετάβαση από το ένα δωμάτιο του σπιτιού σε ένα άλλο, μετάβαση από το σπίτι στον γιατρό, στο φαρμακείο, στο σούπερ μάρκετ, σε μια σύντομη βόλτα. ΤΕΛΟΣ! Πολλές μικρές, για άλλους καιρούς ασήμαντες, μεταβάσεις.
Άραγε, προετοιμασία για την πιο σημαντική μετάβαση…τη μετάβαση σε έναν νέο τρόπο ζωής, όπου η πιο μικρή έξοδος θα σημαίνει ελευθερία και το πιο απλό άγγιγμα ουσιαστική επικοινωνία;
Άραγε μετάβαση από ό,τι θεωρούμε δεδομένο σε ό,τι είναι ανεκτίμητο;
hülyaözdemir | Illustration
Ελπίδα Δαλιέτου
«Μετάβαση από τη σπηλιά μου (δηλαδή, το υπνοδωμάτιό μου), όπου με μια ζέστη κούπα καφέ και έναν φορητό υπολογιστή βλέπω ανθρώπους που μένουν χιλιόμετρα μακριά να συζητούν και να ανταλλάσσουν απόψεις, στον χώρο αναψυχής μου (το μπαλκόνι μου, εννοώ). Ο ήλιος χρωματίζει τον ορίζοντα με ένα φωτεινό πορτοκαλί, με ένα κόκκινο βαθύ, που χάνεται πίσω από τις οροσειρές. Χάνεται το φως. Δεν μπορώ να διαβάσω πλέον έξω. Φυσικά και εννοώ το μπαλκόνι μου, γιατί για να κατέβω κάτω στην πλατεία χρειάζεται να το αναφέρω εγγράφως. Παίρνω το βιβλίο μου και πάω πίσω στη σπηλιά μου, με χίλιες σκέψεις να στροβιλίζονται στο μυαλό μου. Η σιωπή είναι εκκωφαντική. Το μόνο πράγμα που με κρατάει ξύπνια είναι οι σκέψεις μου, που με τόση στοργή γαλούχησα δίπλα στα μαραμένα φυτά του μπαλκονιού.
Αφού ο ήλιος ανατέλλει και δύει ως συνήθως.. έτσι και εμείς πρέπει να κάνουμε υπομονή και να ψάξουμε για αστέρια σε αυτό το σκοτάδι, που κάποια στιγμή θα διαδεχτεί μια ολόχρυση αυγή.»
Illustration | StudioGrand-Père
Εύη Κατσίκα
“Μετάβασις προς αντίθετη πορεία.
Έχω ανάγκη να δω τη λέξη “μετάβασις” με αισιοδοξία. Μεταβαίνω από το σπίτι προς εξωτερικό χώρο. Αλλάζω παραστάσεις. Ναι, κουβαλώ μαζί μου ένα χαρτί για να δικαιολογηθώ εάν μου απευθυνθούν. Άσχημο και κάπως πιεστικό, το παραδέχομαι. Αλλά μεταβαίνω με περισσότερη λαχτάρα γιατί έπαψα να θεωρώ μια έξοδο δεδομένη. Έχω την φύση περισσότερο ανάγκη. Έχω την επαφή περισσότερο ανάγκη. Λένε θα φοβόμαστε να αγγιχτούμε αλλά εγώ βαίνω προς αντίθετη πορεία. Περιμένω τη λήξη της καραντίνας για να αγκαλιάσω σφιχτά και να φιλήσω. Ανυπομονώ ώστε να γίνουν όλα πια πιο ουσιαστικά και να ανατραπούν τα δεδομένα έμπρακτα. Περιμένω…”
Κατερίνα Λάκκα
Μετάβαση στην αβεβαιότητα. Οι προηγούμενες γενιές έζησαν πολέμους, πανδημίες, φτώχια, σκληρές καταστάσεις. Η δική μας βιώνει αυτή τη στιγμή μία πανδημία. Τα fakenews παντού, ο διαρκής φόβος για τα αγαπημένα μας πρόσωπα, για εμάς και το ίδιο άγχος, για το μέλλον. “Γιατί σε απασχολεί το μέλλον;” με ρωτάνε. “Το σημαντικό είναι να επιβιώσουμε”. Ναι, το σημαντικό είναι να επιβιώσουμε. Και τα περισσότερα άτομα που είμαστε κάπου στα είκοσι κάτι και έχουμε τόσα προνόμια στη ζωή μας, σπίτια, φαΐ, ίντερνετ, προνόμια που συχνά αγνοούμε, πιθανότατα θα επιβιώσουμε. Η σκέψη μου πηγαίνει, όμως, στα άτομα που ζουν στους δρόμους, σε σκηνές, σε εμπόλεμες ζώνες. Κι ακόμα, στα άτομα που το σύστημα υγείας δεν θα μπορέσει να τα βοηθήσει. Όχι επειδή δεν έχουμε εξαιρετικό ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Αλλά επειδή σε αυτόν τον κόσμο, σε αυτό το σύστημα, δεν μπορούμε, στην πραγματικότητα, να αποφασίζουμε για εμάς. Πώς θα είναι το μετά; Θα σταθεί αφορμή ο κορονοϊός να δομήσουμε ένα πιο ανθρώπινο κράτος; Ή, απλώς, θα βυθιστούμε σε μια χειρότερη οικονομική κρίση απ’ αυτή του 2008, με την ανεργία να χτυπάει ποσοστά ρεκόρ και τη φτώχια και την εξαθλίωση να χτυπάνε όλο και περισσότερες πόρτες; “Κοίτα το τώρα”, μου λένε διαρκώς. “Στη μετάβαση απ’ το σπίτι στο φαρμακείο”. Συγγνώμη, μα δεν μπορώ. Το μυαλό μου είναι καρφωμένο στην άλλη μετάβαση. Στη μετάβασή μας στο μέλλον.
