Η μουσική λένε είναι η ταυτότητα ενός τόπου. Τα χαρακτηριστικά μια πόλης εναρμονίζονται με τις μελωδίες του φα και του σολ. Κάθε τόπος και ένα τραγούδι. Από την παράδοση μέχρι τη νεότερη μουσική μια πόλη κυνηγάει τον ήχο μέχρι να τον αντιληφθεί. Είναι το 11 που ακολουθεί την Κοζάνη σε κάθε γωνιά του κόσμου. Είναι οι άνθρωποι που ξεφεύγουν από τα δεσμά της πόλης και ταξιδεύουν για να γνωρίσουν ξανά τις αντοχές τους.
Τις περισσότερες φορές μεγαλώνουν μουσικά εκεί στα ξένα και επιστρέφουν για να ξανά συστηθούν με τον τόπο που μεγάλωσαν. Και όταν κάτσεις σε ένα τραπέζι μουσικών δεν θέλεις να συμμετέχεις στη συζήτηση. Θέλεις απλά να ακούς και να συλλέγεις στιγμές.
Οι περιπέτειες και οι ιστορίες που κουβαλάνε από το μουσικό τους βίο γεμίζουν μυθιστορηματικά βιβλία. Ακόμα και το καλαμπούρι τους έχει διαφορά. Θα είχε ενδιαφέρον να μπορέσεις να ακολουθήσεις μια περιοδεία και να αισθανθείς για λίγο και εσύ πως συμμετέχεις σε αυτό το πενταγραμμικό ταξίδι. Ας είναι και έτσι όμως! Σε ένα τραπέζι με λίγο τσίπουρο και κορόμηλα να προσπαθείς να περιορίσεις το χρόνο για να απορροφήσεις όλο και περισσότερες κουβέντες!
Είναι μεγάλο κεφάλαιο η μουσική για κάθε καλλιτέχνη. Από μικροί γαλουχήθηκαν στην ηρεμία που προσφέρει τόσο απλόχερα η μουσική. Από την πρώτη επαφή με την διαισθητική συντροφιά τους, το μουσικό όργανο, ξεκινάει η εξιστόρηση του αφηγήματος. Έχουν και αυτή την ηρεμία στο πρόσωπό τους που ζηλευτή γίνεται από τον καθένα. Καλοπροαίρετα και χωρίς ανταγωνισμούς.
Και όταν έρθει η στιγμή να κάτσεις στη γωνιά σου και να αποκρυπτογραφήσεις τις πρόβες απλά νιώθεις γιατί η μουσική είναι ο μόνος τρόπος επικοινωνίας που ενώνει και ποτέ δεν χωρίζει! Στο μικρό στούντιο, ένας χώρος φτιαγμένος με μεράκι. Εκεί ξεκινάει η πρόβα και το ταξίδι της μουσικής. Δεν μπαίνω μέσα απλά κάθομαι στο κατώφλι και παρατηρώ. Μόνο μουσική και η συνεννόηση γίνεται με τα μάτια, με ένα νεύμα και όλα κυλούν αρμονικά! Μικρός ο χώρος αλλά χωράει κάθε λογής ήχο και συναίσθημα!
Απίστευτη είναι η αγάπη τους για την δουλειά που επέλεξαν. Με όσες κακουχίες και αδικίες που μπορεί να ένιωσαν πάντα αναζητούσαν το καταφύγιό τους μέσα σε ένα στούντιο. Εκεί βρίσκουν πάντα την καλύτερη φυσική ψυχοθεραπεία.
Αυτός ο μαγικός χώρος της δημιουργίας που ο καλλιτέχνης δίνει την απόλυτη μορφή έμπνευσης έχει ένα κύριο συστατικό. Την αγάπη για τη μουσική! Μια αγάπη που δεν έχει καμία σχέση με την ανθρώπινη, την χιλιοειπωμένη! Είναι ανιδιοτελής. Χωρίς κανόνες και χωρίς αντιφάσεις. Δεν περιμένεις να πάρεις τίποτα πίσω από τη μουσική. Μόνο να δώσεις και να ξανά δώσεις τις νότες που οδηγούν σε αυτό το συναίσθημα το απόλυτο που μόνο ένας μουσικός μπορεί να μεταφράσει.
Έκατσα λίγη ώρα στο τραπέζι. Μπόρεσα όμως να αποτυπώσω στον απόλυτο βαθμό την ιστορία τους. Ο καθένας από διαφορετικό γεωγραφικό μουσικό στέκι. Ένιωθες όμως πως αυτή η παρέα γνωρίζετε χρόνια. Σαν εκείνες τις παρέες τις εφηβικές που τις ενώνουν δεσμοί αναλλοίωτοι! Θα χαρακτήριζα εκείνο το τραπέζι με την απίστευτη θέα, το τραπέζι της επανένωσης! Έχουν κάτσει κάθε λογής καλλιτέχνες με διαφορετικές μουσικές κουλτούρες σε αυτές τις καρέκλες. Με κύριο στόχο του τραπεζιού την αναζήτηση της αγάπης για τη μουσική, της μοναδικής αυτής συγκολλητικής ουσίας, ετούτο το έπιπλο θα θελα να είχε φωνή και να μπορούσα να αποτυπώσω μέχρι και το τελευταίο σημείο στίξης!
Και η κουβέντα μεγάλωνε και εγώ έπρεπε να φύγω.
Είμαι σίγουρος όμως πως κάποια στιγμή θα ξανά συναντηθούμε και τότε θα εξαντλήσω τους χρόνους τους μουσικούς για να μπορέσω κι εγώ να γίνω ένας από αυτούς!
*Ευχαριστώ πολύ τον Μανώλη Κουτσονάνο και την παρέα του για την φιλοξενία!
