Μήνας αγαπημένος, απολογιστικός. Γιορτινός και αστραφτερός. Γλυκός γεμάτος άχνη και σιρόπι. Φωτάκια πολύχρωμα. Φορτίο με ευχές και επιθυμίες. Άδειος δίχως ρήματα. Βαρύτητα στις λέξεις του. Ουσιαστικός. Της μνήμης και της λήθης. Συναισθηματικά στατικός. Χιλιάδες στιγμές με χαρά και πόνο. Στην εκπνοή του ανάλαφρος. Στις πλάτες του ένα “σ’ αγαπώ” και ένα “συγγνώμη “. Σε δυο λέξεις μετρημένος. Σε δυο μόνο λέξεις ζυγισμένος.
Έπειτα μέτρημα αντίστροφο. 3… 2…1 ανάσα. Φως και σκοτάδι και πάλι στο φως. Ο θάνατος του η ζωή μας, η νέα, η αβέβαιη. Σκυτάλη στον καινούργιο της έναρξης και της αφετηρίας. Μέτρημα από το 0. Στιγμές, μνήμη, απολογισμός και πάλι από την αρχή. Στο μεταίχμιο του τέλους και της αρχής. Απολογητικός, έσχατος και μοναδικός. Υπολογιστικός, με αμέτρητα στολίδια και αμέτρητες αναμνήσεις. Αριθμοί άδειοι και γεμάτοι. Ολόκληρος ούτε μέρα λειψή, ούτε λεπτό λειψό.
Δεκέμβρης της τελευταίας στιγμής, της προετοιμασίας, της αλλαγής. Υποστηρικτής του παρελθόντος, θαυμαστής του παρόντος και θιασώτης του μέλλοντος. Δώρα και χειραψίες και φιλιά και γέλια και φασαρία και τσούγκρισμα ποτηριών στο φευγιό του. Γεννημένος στο τέλος του έτους. Στιγματισμένος με τη γέννηση του Θεανθρώπου. Η αρχή των πάντων, αδικημένα τελευταίος. Αστέρι στην κορυφή του, φωτισμένος ο δρόμος για τον επόμενο. Ζωηρός με ανοιχτά αυτιά και ματιά, σιγοψυθιρισμένος με όνειρα, ευχές, ατυχές το απραγματοποίητο του. Για άλλους τυχερός και για άλλους άτυχος. Ξεμπρόστιασμα τα γεγονότα του. Μαρτυρημένος και ανεπανόρθωτα εκτεθειμένος. Τελευταίος και κατά ιδρωμένος, πρώτος στους λάτρεις των Χριστουγέννων. Διαχρονικός και πολύτιμος σαν τον ανεπιτήδευτο παιδικό ενθουσιασμό στη θέα των δώρων.
