Η τέχνη συνθέτει την διαδικασία της με κάτι ενστικτώδες και ακολουθεί τους κανόνες του δημιουργού. Κυρίως όμως εστιάζει στην ικανότητά της να εκφράζει αλλά και να προκαλεί συναισθήματα. Όπως ακριβώς γίνεται και με τον έρωτα, που δεν ακολουθεί κανόνες. Διότι και στην πραγματικότητα ο έρωτας θυμίζει τέχνη!
Η ζωή στα ξαφνικά γεμίζει παραστάσεις, χρώματα, ήχους και ακόμα και αν στην εξέλιξη του χρόνου αποτραβηχτεί από το προσκήνιοη φωτεινότητά τους, δεν θα πρέπει να ανησυχούμε καθώς η σκίαση, είναι απαραίτητη.
Για τους παραπάνω λόγους, τα χρώματα, οι εκφράσεις, οι λέξεις, η μουσική αποπνέουν και αποδίδουν τον έρωτα και την ομορφιά του με ανεξάντλητη ποικιλία στην έμπνευση των καλλιτεχνών διαχρονικά. Μία γεύση απ΄ όλα αυτά θα δοκιμάσετε παρακάτω!
Ο έρωτας στην ποίηση
Ο Τάσος Λειβαδίτης , στο απόσπασμά του «Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας»(1952)αποδίδει με τον μοναδικό του τρόπο τον έρωτα.
«Ναι, αγαπημένη μου. Πολύ πριν να σε συναντήσω εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα. Σαν ήμουνα παιδί και μ’ έβλεπε λυπημένο η μητέρα μου έσκυβε και με ρωτούσε. Τι έχεις αγόρι; Δε μίλαγα. Μονάχα κοίταζα πίσω απ’ τον ώμο της έναν κόσμο άδειο από σένα. Και καθώς πηγαινόφερνα το παιδικό κοντύλι ήτανε για να μάθω να σου γράφω τραγούδια. Όταν ακούμπαγα στο τζάμι της βροχής ήταν που αργούσες ακόμα όταν τη νύχτα κοίταζα τ’ αστέρια, ήταν γιατί μου λείπανε τα μάτια σου κι όταν χτύπαγε η πόρτα μου κι άνοιγα δεν ήτανε κανείς. Κάπου όμως μες στον κόσμο ήταν η καρδιά σου που χτυπούσε. Έτσι έζησα. Πάντοτε. Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά – θυμάσαι; Μου άπλωσες τα χέρια σου τόσο τρυφερά σα να με γνώριζες από χρόνια. Μα και βέβαια με γνώριζες. Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου αγαπημένη μου».
Ο έρωτας στο θέατρο
Το έργο Ρωμαίος και Ιουλιέτα είναι μία τραγωδία που έγραψε ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, το 1595 ο οποίος αποδίδει τον έρωτα ως το αρχέτυπο δύο εραστών. Δυο νεαροί εραστές που ο θάνατός τους τελικά συμβιβάζει τις διενέξεις μεταξύ των φεουδαρχικών οικογενειών τους, βγάζουν το ερωτικό πάθος τους ακόμη και μέσα από την απλότητα
Ο έρωτας στην λογοτεχνία
Ο Ερωτόκριτος του Βιτσέντσου Κορνάρου, (17ος αιώνας) ένα μυθιστόρημαπου γράφτηκε στην Κρήτη καιερμηνεύεται στην Κρητική διάλεκτο, έχει ως κεντρικό θέμα τον έρωτα ανάμεσα σε δύο νέους, τον Ερωτόκριτοκαι την Αρετούσα. Γύρω απ τον έρωτα περιστρέφονται και άλλα θέματα όπως η τιμή, η φιλία, η γενναιότητα και το κουράγιο. Ο Ερωτόκριτος πέρασε στην λαϊκή παράδοση και παραμένει ένα εξαιρετικά δημοφιλές κλασικό έργο, χάρη επίσης και στην μελοποίησή του από τον Χριστόδουλο Χάλαρη και την ερμηνεία του από τον Νίκο Ξυλούρη.
Ο έρωτας στον κινηματογράφο
Το Ημερολόγιοτου Νίκολας Σπαρκς(2004) ακολουθεί το ταραγμένο ταξίδι δυο νεαρών εραστών, οι οποίοι μπλέκουν σε ένα παθιασμένο καλοκαιρινό έρωτα και μετά από χρόνια χωρισμού, τον οποίο προκάλεσαν οι διαφορετικές κοινωνικές τους τάξεις και ο Δεύτερος παγκόσμιος Πόλεμος, βρίσκονται αναπάντεχα ξανά μαζί.Η ιστορία της ακλόνητης αγάπης αυτού του ζευγαριού, τα εμπόδια και το πάθος τους, αποκαλύπτονται δεκαετίες αργότερα σε μια γυναίκα, που ζει σε κάποιο θεραπευτήριο του Νότου, από έναν κύριο που την επισκέπτεται τακτικά για να της διαβάζει ιστορίες από ένα μυστηριώδες ημερολόγιο.
Ο έρωτας στην μουσική
Έχουν γραφτεί ποικίλα τραγούδια για τον έρωτα, τα οποία χαράχτηκαν με γενναιοδωρία μέσα μας. Ενδεικτικά ένα απ’ αυτά είναι της Καληνύχτας τα φιλιά(1991), της Ελευθερίας Αρβανιτάκη.
Ο έρωτας στην ζωγραφική.
Οι ασφυκτικοί εραστές του Rene Magritte (1928), αποδίδουν τον έρωτα σαν μια λειτουργία που δεν χρειάζεται τα μάτια για να δει, αγνοεί τα υπαρκτά εμπόδια -όπως τα πανιά που τους χωρίζουν- και το ζευγάρι ανταλλάσσει ένα παθιασμένο φιλί.
Ο έρωτας στην γλυπτική
Δεν θα μπορούσε να λείπει από την λίστα για τον έρωτα Ο Έρως και Ψυχή (1793) του Ιταλού γλύπτη Αντόνιο Κανόβα. Φιλοξενείται σήμερα στο Μουσείο του Λούβρου και αναπαριστά ένα μυθολογικό ζευγάρι, που βασανίστηκαν πολύ μέχρι να μπορέσουν να χαρούν την αγάπη τους ανεμπόδιστα.
Ο έρωτας στα παραμύθια
Η Μικρή Γοργόνα το παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1837 και έχει διασκευαστεί και σε μία ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney (1989) απεικονίζει μία νεαρή γοργόνα η οποία ερωτεύεται έναν άνθρωπο και δίνει την ουρά της με αντάλλαγμα ένα ζευγάρι πόδια για να είναι μαζί του, παρά το μεγάλο κόστος (όχι μόνο χάνει τη φωνή της, αλλά κάθε φορά που περπατάει νιώθει και σαν να βαδίζει πάνω σε μαχαίρια).
Ο έρωτας είναι τέχνη και δεν ακολουθεί κανόνες
Κάθε φορά είτε ο καλλιτέχνης είτε ο ερωτευμένος καταθέτει κομμάτι της ψυχής του σε αυτό που δημιουργεί.Το μυαλό του, σαν λευκό πανί, αρνείται πεισματικά να σταματήσει να παίζει σε επανάληψη τη σκηνή του πρώτου φλογερού συναισθήματος.
Διότι όπως επισημαίνει και ο Όσκαρ Ουάιλντ «Aρκεί ένα λεπτό για να ερωτευθείς, μια ώρα για να συμπαθήσεις και μια μέρα για ν’αγαπήσεις. Όμως μια ολόκληρη ζωή δεν αρκεί για να ξεχάσεις»
