Πλησιάζοντας προς την τρίτη επέτειο από την (παράνομη σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο) ρωσική εισβολή, οι ουκρανικές αμυντικές γραμμές τελούν υπό κατάρρευση. Μπορεί ο πόλεμος να μην έχει τελειώσει τυπικά, αλλά η πλάστιγγα έχει γείρει σχεδόν οριστικά.
Ο μόνος λόγος που χρησιμοποιείται η λέξη «σχεδόν» είναι οι πρόσφατες εξελίξεις στην Συρία. Εκεί όπου μετά από 13 χρόνια πολέμου το καθεστώς Άσαντ έχοντας την στήριξη του Ιράν, της Χεζμπολάχ και της Ρωσίας έδειχνε να ξεπερνάει οριστικά την ενορχηστρωμένη από την Δύση προσπάθεια ανατροπής του, μόνο και μόνο για να καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος μέσα σε 13 ημέρες. Τόσο χρειάστηκαν οι ένοπλες τζιχαντιστικές δυνάμεις που θεωρητικά είχαν εξουδετερωθεί για να προελάσουν από το προπύργιό τους στο Ιντλιμπ μέχρι την Δαμασκό χωρίς να συναντήσουν την παραμικρή αντίσταση.
Η απάντηση στο γιατί έγιναν όσα έγιναν στην Ουκρανία είναι γνωστή. Η πάγια γεωστρατηγική επιδίωξη των Η.Π.Α. για ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο ξεκίνησε να τίθεται σε εφαρμογή πριν από 16 χρόνια και για να φτάσουμε στην ανθρωποσφαγή που εξελίσσεται σήμερα περάσαμε μερικά πλήρως μεθοδευμένα και οργανωμένα ενδιάμεσα στάδια:
1) Τον Φεβρουάριο του 2007 στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια ο Πούτιν ζητάει από την Δύση να σεβαστεί τα ρωσικά συμφέροντα εθνικής ασφάλειας προειδοποιώντας πως αν οι Η.Π.Α. εντάξουν Ουκρανία/ Γεωργία στο Ν.Α.Τ.Ο. θα γίνει πόλεμος.
2) Τον Απρίλιο του 2008 στη σύνοδο κορυφής του Ν.Α.Τ.Ο. στο Βουκουρέστι οι Η.Π.Α. ασκούν αφόρητες πιέσεις για ένταξη Γεωργίας και Ουκρανίας στον οργανισμό. Η ένταξη δεν προχωράει.
3) Τον Αύγουστο του 2008 η Γεωργία παρακινούμενη από της Η.Π.Α. επιτίθεται στην Αμπχαζία και την Νότια Οσσετία (de facto αποσχισθείσες περιοχές της υποστηριζόμενες από την Ρωσία). Η έκβαση είναι αποφασιστική νίκη Νότιας Οσσετίας, Αμπχαζίας και Ρωσίας σε μόλις 9 ημέρες.
4) Το 2014 ενορχηστρώνεται από τις Η.Π.Α. το πραξικόπημα του Μαϊντάν εναντίον του νόμιμα εκλεγμένου μεν, διεφθαρμένου δε φιλορώσου προέδρου της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς με αφορμή την άρνηση του να υπογράψει συμφωνία ένταξης και ελεύθερου εμπορίου με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ρωσία επεμβαίνει στρατιωτικά και προσαρτά την Κριμαία (Ταυρίδα).
5) Το 2014 και το 2015 υπογράφονται οι ρωσο-ουκρανικές ειρηνευτικές Συμφωνίες του Μινσκ, οι οποίες προβλέπουν μεταξύ άλλων συνταγματική μεταρρύθμιση στην Ουκρανία και αναγνώριση αυτονομίας στην ρωσοφωνη περιοχή του Ντονμπάς. Σε συνέντευξη που έδωσε τον Δεκέμβριο του 2022 στην εφημερίδα Die Zeit η πρώην Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ παραδέχθηκε επίσημα ότι δεν υπήρξε ποτέ πρόθεση από πλευράς Δύσης να τηρηθούν οι εν λόγω συμφωνίες και ότι ήταν απλώς ένα προπέτασμα καπνού με στόχο να κερδηθεί χρόνος για τον εξοπλισμό της Ουκρανίας και την προετοιμασία του Ν.Α.Τ.Ο..
6) Στα τέλη του 2021 η Ρωσία καταθέτει στη Δύση ένα τελικό σχέδιο για την αρχιτεκτονική ασφαλείας στην Ευρώπη. Οι Δυτικοί δεν δέχονται καν να συζητήσουν.
7) Την άνοιξη του 2022 και με τον πόλεμο σε πλήρη εξέλιξη, Ρωσία και Ουκρανία διαπραγματεύονται στην Κωνσταντινούπολη και έχουν καταλήξει σε σχέδιο ειρηνευτικής συμφωνίας με εξαιρετικά ευνοϊκές προβλέψεις για την Ουκρανία, συγκρινόμενες με τις τωρινές εδαφικές απώλειες και τους τωρινούς ρωσικούς όρους. Όπως έχει αποδειχθεί από ομολογίες εμπλεκομένων, η συμφωνία τινάζεται στον αέρα όταν καταφθάνει στο Κίεβο ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον και πιέζει τον Ζελένσκι να την απορρίψει.
8) Στις 26 Σεπτεμβρίου 2022 οι Η.Π.Α. προχωρούν στην ανατίναξη των αγωγών Nord Stream 1 και 2 χρησιμοποιώντας Ουκρανούς σαμποτέρ. Οι αγωγοί ήταν σχεδιασμένοι για να μεταφέρουν φθηνό ρωσικό φυσικό αέριο από την Ρωσία κατευθείαν στην Γερμανία και από εκεί σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Στην περίπτωση λοιπόν της Ουκρανίας ο λόγος είναι ξεκάθαρος. Στην περίπτωση της Συρίας όμως; Γιατί τόσο μένος και σκληρότητα για τη Συρία και ιδιαίτερα για τον πρόεδρό της Μπασάρ Άσαντ; Γιατί τέτοιο πάθος για την ανατροπή του; Μήπως υπάρχει σχέση με τις εξελίξεις στην Ουκρανία; Ας δούμε λοιπόν συνοπτικά:
1) Στον Περσικό Κόλπο υπάρχει κοίτασμα φυσικού αερίου το οποίο ανήκει κατά τα 2/3 στο Κατάρ και κατά το 1/3 στο Ιράν. Ονομάζεται South Pars (North Dome) και σύμφωνα με τη Διεθνή Υπηρεσία Ενέργειας (ΙΕΑ) είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο με διαφορά, έχοντας σχεδόν τα ίδια ανακτήσιμα αποθέματα με αυτά που έχουν όλα τα υπόλοιπα κοιτάσματα του πλανήτη μαζί (51 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου και 7,9 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα συμπυκνωμένου φυσικού αερίου).
2) Στο πλαίσιο της πάγιας γεωστρατηγικής επιδίωξης των Η.Π.Α. για ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο, χαράσσονται τρεις εναλλακτικές πηγές προμήθειας της Γηραιάς Ηπείρου. Η μία είναι το (πανάκριβο) υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) που πουλάνε οι ίδιες οι Η.Π.Α.. Η δεύτερη είναι το αέριο του Αζερμπαϊτζάν μέσω των γνωστών αγωγών TAP, TANAP, IGI κλπ. Η τρίτη είναι το South Pars.
3) Η πρόταση των Η.Π.Α. είναι να κατασκευαστεί ένας αγωγός που θα περνάει από Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Ιορδανία, Συρία, Τουρκία και θα καταλήγει στην Ευρώπη.
4) Ο Άσαντ τάσσεται με τα συμφέροντα των Ρώσων και Ιρανών συμμάχων του και όχι μόνο αρνείται το 2010 την πρόταση των Η.Π.Α., αλλά το 2011 ξεκινά διαπραγματεύσεις με το Ιράν για αγωγό που θα εκμεταλλευόταν το ίδιο ακριβώς κοίτασμα, εκτελώντας όμως διαφορετική διαδρομή. Θα περνούσε από Ιράν, Ιράκ, Συρία και θα κατέληγε στην Ευρώπη. Η προκαταρκτική συμφωνία υπογράφεται στις 25 Ιουλίου του 2011 στην Ασαλούγια, στην επαρχία Μπουσέρ του νοτίου Ιράν.
5) Στα τέλη του 2011 ξεσπά ο Συριακός Εμφύλιος Πόλεμος, πλήρως ενορχηστρωμένος από τις Η.Π.Α.. Τελικό του αποτέλεσμα o de facto κατακερματισμός της Συρίας.
Εκ των ανωτέρω συνάγεται εύκολα το συμπέρασμα ότι οι σχεδιασμοί των Η.Π.Α. σε Συρία και Ουκρανία ουδεμία σχέση έχουν με την επιθυμία του Συριακού λαού για ελευθερία-δημοκρατία ή με την προστασία του Ουκρανικού λαού από το δήθεν αυτοκρατορικό σύνδρομο της Ρωσίας που θέλει να καταπιεί την Ανατολική Ευρώπη και άλλα τέτοια φληναφήματα. Αντιθέτως, έχουν έναν κοινό παρανομαστή: την πάγια γεωστρατηγική επιδίωξη των Η.Π.Α. για ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο. Αυτό επιτάσσουν οι σχεδιασμοί της μόνης (ολοκληρωμένης) ιμπεριαλιστικής δύναμης στον κόσμο. Και όλα αυτά φυσικά με καμία απολύτως επίπτωση σε ανθρώπινο δυναμικό για τις ίδιες τις Η.Π.Α. οι οποίες μπορεί να διαθέτουν την ισχυρότερη αεροπορία, το ισχυρότερο ναυτικό, αλλά μετά το Βιετνάμ όταν χρειάζονται στρατό ξηράς ψάχνουν…για συμμάχους. Είναι αυτή ακριβώς η νοοτροπία που τους οδήγησε να δηλώνουν ανερυθρίαστα ότι ο πόλεμος πρέπει να συνεχιστεί μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό. Και να πιέζουν ασφυκτικά τον Ζελένσκι να κατεβάσει κι άλλο το όριο στράτευσης από τα 27 στα 25 και τώρα στα 18. Νέα παιδιά στο άνθος της ηλικίας τους, να γίνονται κυριολεκτικά κρέας για τα κανόνια, απλώς και μόνο για να εξυπηρετήσουν αυτό που διατυπώνει πολύ εύγλωττα ο Zbigniew Brzezinski στο περίφημο βιβλίο του «Η Μεγάλη Σκακιέρα»: «το κύριο γεωπολιτικό λάφυρο των Η.Π.Α. είναι η Ευρασία». Γιατί όποιος ελέγχει την Ευρασία, ελέγχει και τον κόσμο…
