Κεντρικό ρόλο στο έθιμο των Φανών Κοζάνης έχει το τραγούδι! Μία πολύαγαπημένη κατηγορία των τραγουδιών αυτών είναι τα «Τραγούδια της Αγάπης», που αν και δεν δημιουργήθηκαν την περίοδο της Αποκριάς δηλώνουν ένθερμα συναισθήματα σημαντικά για την τοπική κοινωνία.
Με αφορμή τις σημερινές ταραγμένες συνθήκες που βιώνουμε και για να μην χαθεί ο τρόπος που συνδεόμαστε με τους άλλους, η Πρωτοβουλία νέων Κοζάνης μας καλεί να αποστείλουμε την δική μας ιστορία, με θέμα «Η Πανδημία της Αγάπης».
Η ιστορία μπορεί να είναι επώνυμη ή ανώνυμη και δημοσιεύεται στην σελίδα της Πρωτοβουλίας σε Facebook και Ιnstagram
Ακολουθούν τρεις ιστορίες!
Ιστορία 1η
«Η Πανδημία της Αγάπης»
Η αγωνία, το άγχος και τα προβλήματα που διογκώθηκαν με το lockdown, μας οδήγησαν να επαναδιαπραγματευόμαστε πλέον τα πάντα.
Τις δουλειές μας, τις αντοχές μας, τις σχέσεις μας, τις φιλίες μας, τον έρωτα…
Η αγάπη βρίσκει πάντα τον τρόπο!
Μέσα από πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, μέσα από τις μάσκες που κρύβεται το χαμόγελο αλλά αντανακλά στα μάτια, μέσα από τον διαθέσιμο χρόνο μας και τη διάθεσή μας για τον δικό μας άνθρωπο.
Μας βοηθάει και η φαντασία!
Πόσο εύκολα όμως; Η αγάπη είναι ικανή και αρκετή για να γεφυρώσει τις αποστάσεις;
Ο εγκλεισμός δίνει μαθήματα ζωής. Ξεκαθαρίζει τα συναισθήματα!
Ο έρωτας εξαφανίστηκε για τα καλά; Δημιουργείται από ανάγκη; Τελειώνει για να μπει ένας καινούριος στη θέση του;
Εσύ επιλέγεις! Επιλέγεις να αγαπήσεις και να ζήσεις όμορφα!
ΧΚΛ
Ιστορία 2η
«Η Πανδημία της Αγάπης»
Ήμασταν φοιτητές και οι δυο σε διαφορετικές σχολές στην ίδια πόλη. Όλα ξεκίνησαν πριν τον εγκλεισμό αυτό. Ήμασταν καλά, μαζί συνέχεια, βγαίναμε έξω, μέναμε σπίτι. Κάναμε αυτό που θέλαμε. Ήμασταν μαζί 5 μήνες. Ένιωθα ότι βρήκα το νόημα, τον έρωτα. Ξαφνικά μας ανακοινώνουν τα νέα μέτρα. Είπαμε «Θα το παλέψουμε μαζί.» Μείναμε στο ίδιο σπίτι για το πρώτο διάστημα. Μετά έφυγε και πήγε στο δικό του. Ένιωθα περίεργα χωρίς αυτόν, ότι κάτι μου έλειπε, ένα κομμάτι σημαντικό! Αυτό διήρκησε 2 μέρες. Μια μέρα χτυπά το κουδούνι και μόλις καταλαβαίνω ότι είναι αυτός τσιρίζω από τη χαρά μου, του ανοίγω την πόρτα και τρέχω κατά πάνω του για να του κάνω μια τεράστια αγκαλιά, να του δείξω ότι μου έλειψε. Αυτός με σκυφτό το κεφάλι με τραβάει και μου λέει πως έχει κάτι σημαντικό να μου πει. Καθόμαστε λοιπόν στον καναπέ, του προσφέρω καφέ, και μου λέει πως οι γονείς του δεν μπορούν πλέον να του νοικιάζουν το σπίτι και πρέπει να γυρίσει πίσω στον τόπο του. Του εξηγώ πως δεν είναι ανάγκη, μπορούμε να μείνουμε μαζί και να μοιραζόμαστε τα έξοδα, όμως δεν το δέχτηκε. Χωρίς να πει κουβέντα έφυγε από το σπίτι μου. Έκλαψα πολύ, πετούσα ότι έβρισκα μπροστά μου. Μα καλά είναι δυνατόν να μην το συζητήσει καν; Να δει πως νιώθω εγώ! Δεν επικοινωνήσαμε ξανά από τότε. Δεν το προσπάθησε κανείς.
Εμένα αυτή η πανδημία μου κόστισε έναν έρωτα πολύ δυνατό που δεν πρόλαβα να τον ζήσω όσο ήθελα.
Ε.
Ιστορία 3η
“Έρωτας στα χρόνια του κορωνοϊού”
Πόσες φορές ακούσαμε ή διαβάσαμε αυτή τη φράση; Μπορεί να μοιάζει για ανέκδοτο αλλά έχει γίνει πια κανονικότητα. Ο τρόπος που φλερτάρουμε άλλαξε άρδην, όταν μπήκε στις ζωές μας ο κορωνοϊός. Ένας ιος που εκτός από υγειονομική κρίση προκάλεσε ηθική, αξιακή και τεράστια οικονομική κρίση (χειρότερη από την προηγούμενη). Η καθημερινότητα άλλαξε συλλήβδην, συμπαρασύροντας όλες τις κανονικότητες.
Πέραν των πολλών αλλαγών, σημαντική είναι και η αλλαγή, πλέον, στον τρόπο που γνωρίζονται δύο άνθρωποι. Πλέον ενθουσιάζεσαι πρώτα από μια φωτογραφία και μετά σε συναρπάζει ή σε “ξενερώνει” η προσωπικότητα. Πάντοτε η πρώτη εντύπωση καλή ή κακή δημιουργούνταν από την εμφάνιση και υπήρχαν τεράστιες πιθανότητες να ανατραπεί γνωρίζοντας καλύτερα τον απέναντι, ακούγοντάς τον να μιλάει σε πραγματικό χρόνο για τη ζωή του και τις προτιμήσεις του. Στην εποχή της καραντίνας οι άνθρωποι ψάχνουν το έτερον ήμισυ (ή το “έτερον ολόκληρο”, όπως λέω) μέσα από φωτογραφίες ή από ένα τυχαίο follow. Το Instagram, το Facebook και οι σελίδες γνωριμιών είναι στο ζενίθ της χρήσης τους. Η δύναμη που έχει πια μια φωτογραφία, ένα προφίλ είναι απίστευτη! Όσο για τη συνομιλία…κρύβει πολλά. Δεν ξέρεις αν οι απόψεις αυτού που βρίσκεται πίσω από το πληκτρολόγιο είναι ολότελα δικές του ή συλλογικό δημιούργημα… Έχει το χρόνο να επεξεργαστεί μια απάντηση ή μια ερώτηση και να οδηγήσει τη συζήτηση όπου θέλει, ενώ σε πραγματικό χρόνο βλέπαμε μορφασμούς, τη γλώσσα του σώματος τον τρόπο εκφοράς λόγου και έβγαιναν κάποια σίγουρα συμπεράσματα!
Πλέον δε μιλάμε για “έρωτα με την πρώτη ματιά” αλλά για το πόσο πετυχημένο ήταν το κλικ της φωτογραφίας, αν αξίζει like και σχόλιο και άλλα τέτοια εικονικά! Στην εποχή της εικονικής πραγματικότητας ο έρωτας άλλαξε σημασία και σκοπό… Η σωματική ηδονή μάλλον υπερτερεί της συναισθηματικής πληρότητας πλέον. Πάνε οι εποχές που έψαχνες κάποιον να σε γεμίζει ως προσωπικότητα, να θες ατελείωτες συζητήσεις και βόλτες ως το πρωί; Όλα πλέον έχουν σωματοποιηθεί; Έχει χαθεί το πραγματικό νόημα του έρωτα και της αγάπης; Βαθιά μέσα μου πιστεύω ότι υπάρχουν ακόμα εκεί έξω άνθρωποι που έχουν πραγματική αγάπη μέσα τους και θέλουν να τη διοχετεύσουν σε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. Ίσως είναι αριθμητικά λιγότεροι αυτοί που βάζουν σε προτεραιότητα τη σωματική ηδονή και υπάρχουν ακόμα οι αγνές ρομαντικές ψυχές που αποζητούν τον έρωτα κάπου αλλού πέραν της ψυχρής οθόνης.
Ωστόσο, με τα τωρινά δεδομένα μια εικόνα αρκεί για να χαρακτηριστεί κάποιος όμορφος/-η και να θελήσεις να συνδιαλεχτείς μαζί του/της. Ένα συναρπαστικά καλό κλικ σε παροτρύνει να αρχίσεις κουβέντα και όχι η θετική αύρα του ανθρώπου που έχεις μπροστά σου.
Η βιασύνη είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό της εποχής. Βιάζεσαι να προλάβεις να βρεις κάποιον/-α μην τυχόν και γίνει κάτι και μείνεις χωρίς ταίρι. Η συναισθηματική εξάρτηση είναι το χειρότερο όλων. Είναι τροχοπέδη στην προσωπική εξέλιξη και πρόοδο κάθε ανθρώπου. Σκοπός της ζωής μας δεν είναι να βρούμε κάποιον για να έχουμε λόγο ύπαρξης, αλλά να είμαστε με κάποιον γιατί είναι ολοκληρωμένη προσωπικότητα (όπως κι εμείς), τον θαυμάζουμε, μας εξελίσσει ως προσωπικότητες και γίνεται τα φτερά μας και όχι τα βαρίδια στα πόδια μας.
Ελπίζω και εύχομαι αυτή η πραγματικότητα να είναι προσωρινή και με το πέρας της υγειονομικής κρίσης να τελειώσει και η ηθική και ερωτική κρίση. Η εύρεση του εαυτού μας, ο επαναπροσδιορισμός των στόχων μας και των “θέλω” μας πρέπει να βρεθεί στο επίκεντρο, με στόχο να κάνουμε μια νέα αρχή και να καταφέρουμε να βγάλουμε αλώβητο το αγνό και υπέροχο συναίσθημα του έρωτα από τον βούρκο στον οποίο ζούμε!
Σοφία Σωτ.
Μπορείτε να μας αποστείλετε την δική σας ιστορία με email στο kozyouth2021@gmail.com ή στα socialmedia (Facebook, Instagram).
