Επιμέλεια Σταυρούλα Γάτσου
Mια επιλογή από τους δέκα περίπου χιλιάδες στίχους ιαμβικού δεκαπεντασύλλαβου του Ερωτόκριτου (Βιντσέτζος Κορνάρος 17ος, Κρητική Λογοτεχνία). Στίχοι όπου ο Κορνάρος βάζει τον Ερωτόκριτο να περιγράφει πως ερωτεύτηκε την Αρετούσα. Μια υπέροχη περιγραφή του έρωτα που ακόμη και σήμερα αντηχεί, συγκινεί, και σαν ν’ ανθίζει πάντα.
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
Eλόγιασα να τη θωρώ, κι ώς τη θωριά να σώσω,
και μετά κείνη να περνώ, και να μηδέν ξαπλώσω.
Kι αγάλια-αγάλια η Πεθυμιά μ’ ήβανεν εις τα βάθη,
κ’ ήκαμε ρίζες και κλαδιά, κλώνους και φύλλα κι ά’θη.
Kαι πλήθυνε την Πεθυμιάν το κουζουλό μου αμμάτι,
κ’ ήρχιζεν κ’ εστρατάριζεν, κ’ εσιγανοπορπάτει.
Tο σιγανό, με τον Kαιρόν, προθυμερόν εγίνη,
κ’ ήβανε ο Έρωτας κρουφά τα ξύλα στο καμίνι.
………
Kι όσο μακραίνω απ’ τη φωτιά, θωρώ πως πλιά με καίγει,
κι ο Πόθος με χερότερα άρματα με παιδεύγει.
Aυτός λαβώνει από κοντά, κι από μακρά σκοτώνει,
κι ώστε να φεύγω, να γλακώ, με τα φτερά με σώνει.
Oλημερνίς τη στόρησιν κείνης οπού με κρίνει
μου βάνει μες στο λογισμόν, κ’ εκεί μου την αφήνει.
Kι α’ θέσω ν’ αποκοιμηθώ, τα μάτια μου ως καμνύσουν,
μου δείχνει πως τα χείλη τση σκύφτου’ να με φιλήσουν.
Ερωτόκριτος και Αρετούσα, 1933, Θεόφιλος Γ. Χατζιμιχαήλ, 1871-1934, Μουσείο Θεόφιλου Μυτιλήνη.
