Πέρασαν οι μέρες, την βγάλαμε και αυτή την εβδομάδα, μπήκε και αυτός ο μήνας. Χρόνος! Ασυγκράτητος, αμείλικτος και χειμαρρώδης. Όσο και αν συμφιλιωθείς μαζί του, υπάρχουν στιγμές που σιχαίνεσαι την ρουτίνα του, που βρίζεις την στασιμότητά του και διαμαρτύρεσαι για το γκρίζο χρώμα του. Μα, όταν συνειδητοποιήσεις πως η κάθε μέρα του είναι ξεχωριστή με δική της ταυτότητα και δικό της αριθμό, είναι μοναδική και δεν της μοιάζει καμιά, σαστίζεις και μετανιώνεις για εκείνες που άφησες να φύγουν έτσι, μάταια.Θυμάσαι και εκείνες όμως που σε σημάδεψαν και δε θα τις ξεχάσεις ποτέ!
Ίδια διαδρομή, ίδιοι άνθρωποι, ίδιες τυπικές καλημέρες. Υπάρχουν φορές που έχεις έτοιμες τις ερωτήσεις στους διαλόγους, τις σύντομες απαντήσεις στις κλισέ ερωτήσεις. Πως ζούμε έτσι αδιάφορα μωρέ; «Γεια τι κάνεις;»«Καλά εσύ;»«Καλά! Τα λέμε…»Δουλειά, σπίτι, σπίτι, δουλειά.Θάψαμε ζωές πίσω από παγερά χαμόγελα και τυπικές χειραψίες. Σωπάσαμε και δεν μοιραστήκαμε την καθημερινότητα μας, γίναμε καχύποπτοι και άδειοι, στερέψαμε από ενδιαφέρον.«Πως πέρασες την μέρα σου;»«Ήσυχα, τα ίδια, βαρετά, τα ξέρεις». Κάνοντας έναν απολογισμό στο τέλος της κάθε μέρας, θα ανακαλύψεις ένα θαύμα. Οι μέρες μας κρύβουν μικρούς θανάτους αλλά και μεγάλα θαύματα. Ίσως να συμβούν και τα δυο την ίδια μέρα.
Εφτά θαύματα! Όσα και οι μέρες της εβδομάδας, όσα και τα θαύματα του κόσμου. Βγαίνοντας απ’το σπίτι θα κοιτάς ουρανό είτε με βροχή, είτε με λιακάδα. Περπατώντας την ίδια βαρετή διαδρομή θα έχεις συντροφιά μία αδέσποτη ψυχούλα που θα σε συνοδεύσει μέχρι τον προορισμό σου και θα σε περιμένει υπομονετικά απ’έξω σαν άγγελος, σαν προστάτης σου, ζητώντας μόνο ένα σου χάδι.Θα τρέξεις στο νοσοκομείο με κομμένη την ανάσα για αυτά τα αναπάντεχα που παρακαλούν ψύχραιμα ένα θαύμα. Και αυτό να συμβαίνει. Την επόμενη που θα ξημερώσει θα επισκεφτείς δωμάτιο παιδικό, καινούργιο, χρωματιστό, έτοιμο να υποδεχτεί μια ζωούλα.Να ακούς στον δρόμο το όνομα σου και να τρέχει αυτή η φωνούλα για αγκαλιά και φιλί μόνο που αυτήν την φορά δε θα γονατίσεις για να τα εισπράξεις,αφού ψήλωσε και «σε έφτασε». Συναντηθήκαμε τυχαία και ας περάσανε χρόνια και ας περίμενε ο ένας τον άλλον σχεδόν μια ζωή και τα είπαμε, αυτά που λαχταρούσαμε να ακούσουμε, τα ακούσαμε και ας αργήσαμε. Ας γκριζάραμε και ας αλλάξαμε. «Να προσέχεις», «γιατί» είπε κρατώντας αυτό το ι τονισμένο λίγα δευτερόλεπτα παραπάνω, έτσι για να τονίσει την αξία σου, την μοναδικότητά σου. Πόσους τρόπους μπορεί να εφεύρει ο άνθρωπος για να πει το «σ’αγαπώ» του; Και ένιωσες πολύτιμος και ξεχωριστός. Σαν να έγινε θαύμα και να ψήλωσες, σαν να άγγιξες ουρανό, σαν να ξαναγεννήθηκες.
Εφτά θαύματα! Θα συμβαίνει κάθε μέρα και από ένα, ακόμα και σ’αυτούς που δεν τα πιστεύουν. Θαύμα είναι η ίδια η ζωή και όσο την ζεις είσαι κομμάτι του με δικό σου αριθμό.
