Στα ταξίδια με τη χρονομηχανή, οι μαθητές της Γ΄ τάξης του 1ου Γυμνασίου Πτολεμαΐδας μαθαίνουν την τοπική τους ιστορία μέσα από πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό και τολμούν ένα ταξίδι στον χρόνο με τη φαντασία. Με τα παρακάτω διηγήματα μάς αφηγούνται τις χρονοπεριπέτειές τους και μας ξεναγούν στην ιστορία της Εορδαίας από την Προϊστορία ως και το μέλλον. Στο δεύτερο διήγημα της σειράς ο πιο διάσημος Εορδός της αρχαιότητας, ο Πτολεμαίος Α΄ ο Λάγου, ο συμπολεμιστής του Μ. Αλεξάνδρου, μάς αφηγείται τη ζωή του.
Οι υπεύθυνοι καθηγητές του προγράμματος:
Βάια Γκίνου & Γιώργος Δελιόπουλος
Εγώ, ο Πτολεμαίος απο την Εορδαία
Είμαι ο Πτολεμαίος Α΄ ο Λάγου. Γεννήθηκα στην ξακουστή Εορδαία της Μακεδονίας το 367 π.Χ. Πατέρας μου θεωρείται ο άρχοντας της Εορδαίας, ο Λάγος, αλλά ο πραγματικός μου πατέρας είναι ο ξακουστός βασιλιάς της Μακεδονίας, Φίλιππος ο Β΄ και μητέρα μου η Αρσινόη. Επομένως, με τον Μ. Αλέξανδρο είμαστε θετά αδέρφια.
Η παιδική μου ηλικία ήταν ξέγνοιαστη. Καθημερινά ασχολούμασταν μικροί και μεγάλοι με διάφορες δραστηριότητες. Η αγαπημένη μου ασχολία ήταν η κατασκευή πήλινων αγαλματίδιων, τα οποία παρίσταναν τους αγαπημένους μας θεούς. Μου άρεσε να βοηθάω τους τεχνίτες να φτιάξουν τις πανοπλίες και τις ασπίδες για τους πολεμιστές του τόπου μας. Τα απογεύματα μαζευόμασταν όλα τα παιδιά και παίζαμε διάφορα παιχνίδια όπως μπάλα, χαλκή μυία, ακινητίνδα κ.ά. Τις περισσότερες μέρες της εβδομάδας, όταν έδυε ο ήλιος, στο σπίτι μας ξεκινούσαν γιορτές με πλούσια τραπέζια και ευχάριστη μουσική.
Η μητέρα μου ήταν μια πολύ δυναμική γυναίκα. Πάντα με συμβούλευε και με φρόντιζε όσο έλειπε ο θετός μου πατέρας, ο Λάγος. Τον περισσότερο καιρό έλειπε στις μάχες, αλλά όταν βρισκόταν στην Εορδαία, περνούσαμε όλη την ημέρα μαζί. Πηγαίναμε για κυνήγι στα δάση, μου μάθαινε τοξοβολία και αυτοάμυνα και μου μιλούσε για τις ένδοξες μάχες του.
Βέβαια, πάντα θαύμαζα τον Φίλιππο, τον πραγματικό μου πατέρα. Όταν κατέβαινα στο παλάτι της Πέλλας, με τον Αλέξανδρο ήμασταν αχώριστοι. Είχαμε τις ίδιες φιλίες, παίζαμε μαζί και στηρίζαμε ο ένας τον άλλον. Ως έφηβος, περνούσα το μεγαλύτερο μέρος της μέρας στο να προπονούμαι και να ετοιμάζομαι να πολεμήσω. Ήθελα να γίνω καλός στρατιώτης σαν τον Φίλιππο. Ήμουν πάντα θαρραλέος και γενναίος. Φοβόμουν, όμως, ότι θα τραυματιστώ στη μάχη. Τελικά, δεν άφησα τον φόβο να με καταβάλει.
Έτσι, όταν πέθανε ο Φίλιππος, το όνειρο που είχαμε με τον Αλέξανδρο από μικρά παιδιά έγινε πραγματικότητα. Ξεκινήσαμε τη δική μας εκστρατεία. Ήμουν διοικητής στρατιωτικής μονάδας, φύλακας του Αλεξάνδρου και το δεξί του χέρι. Σε όλη τη διάρκεια της εκστρατείας ήμουν αγαπητός στους στρατιώτες και πολύ υπεύθυνος. Όταν συνέλαβα τον Βήσσο, τον δολοφόνο του Δαρείου του Γ΄, ένιωσα περήφανος και ανακουφισμένος, διότι δε θα αποτελούσε άλλο πια κίνδυνο για τον μακεδονικό στρατό. Οφείλω να πω πως στην αρχή δίστασα να τον συλλάβω, γιατί φοβήθηκα μη με τραυματίσει, αλλά έπρεπε να φανώ γενναίος για να κρατήσω τη φήμη μου. Τρία χρόνια αργότερα συμμετείχα στις επιχειρήσεις κατά των Ινδών. Στις μάχες αυτές είδα πράγματα και μορφές πέρα από τη φαντασία μου. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν τα πελώρια ζώα με τις τεράστιες μύτες. Νομίζω πως ονομάζονται προβοσκίδες και τα ζώα ελέφαντες. Με ένα τους βήμα ολόκληρη η γη τρανταζόταν. Τα γεγονότα αυτά θα μείνουν χαραγμένα στη μνήμη μου.
Έπειτα, όταν πέθανε ο Αλέξανδρος, η ζωή μου άλλαξε. Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ, διότι έχασα ένα κομμάτι του εαυτού μου και το στήριγμά μου. Όμως βρήκα τη δύναμη και το κουράγιο να συνεχίσω. Αρχικά, προσπάθησα να κρατήσω κάτω από την εξουσία μου την Αίγυπτο. Με τον καιρό, απέκτησα μεγάλο κύρος και σεβασμό.
Μετέφερα την πρωτεύουσα από τη Μέμφιδα στην Αλεξάνδρεια. Η Αλεξάνδρεια είναι μια πόλη επιβλητική και αξιοθαύμαστη. Τη στόλισα με δεκάδες εντυπωσιακά κτίρια. Η βιβλιοθήκη της έχει βιβλία από ολόκληρο τον κόσμο. Ο Φάρος της διακρίνεται από μίλια μακριά και το λιμάνι της είναι από τα μεγαλύτερα της εποχής μας. Εκεί αγκυροβολούν εκατοντάδες καράβια και είναι σταθμός εμπορίου. Τα κτίρια είναι μεγάλα και παντού υπάρχουν αγάλματα. Ίδρυσα και μια άλλη ελληνική πόλη, την Πτολεμαΐδα, στην άνω Αίγυπτο.
Επέλεξα να ζήσω τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου στην Αλεξάνδρεια. Είμαι πολύ ευτυχισμένος. Πριν από λίγα χρόνια άφησα τον θρόνο στον δεύτερο γιο μου, τον Πτολεμαίο Β΄. Σε λίγο μάλλον θα αφήσω την τελευταία μου πνοή στην αγαπημένη μου πόλη, την Αλεξάνδρεια, χαρούμενος για τη ζωή που μπόρεσα να ζήσω.
Το διήγημα είναι των μαθητριών της Γ΄ τάξης του 1ου Γυμνασίου Πτολεμαΐδας, Μαρίας Κουτσουπιά, Χριστιάνας Μπρέγκασι και Παρασκευής Λιάγκα.
Στις εικόνες βλέπουμε μια προτομή του Πτολεμαίου του Λάγου, δύο σχεδιαστικές αναπαραστάσεις της Βιβλιοθήκης και του Φάρου της Αλεξάνδρειας, καθώς και έναν πίνακα του Andre Castaigne (1898-1899) με την τιμωρία του Βήσσου.
