ΑΝΟΙΞΗ, η εποχή του Φεστιβάλ. Η πόλη γιορτάΖΕΙ. Η Πτολεμαΐδα γιορτάΖΕΙ και γίνεται το κέντρο του πολιτισμού της Δυτικής Μακεδονίας.
ΒΟΥΗΤΟ χαράς και ενθουσιασμού. Το βουητό της καρδιάς που χτυπάει δυνατά σε μια πόλη ήσυχη και σκοτεινή.
ΓΙΟΡΤΗ. Η μεγάλη γιορτή ξεκινάει.
ΔΡΟΜΟΙ πολιτισμού που ανοίχτηκαν μέσα από το Φεστιβάλ κι έχουν οδηγήσει πάνω από 100 καλλιτέχνες στην μακρινή Πτολεμαΐδα.
ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ πολλοί. Διαφορετικοί και πάντα διαθέσιμοι. Χωρίς αυτούς το Φεστιβάλ δεν ΖΕΙ δεν εξελίσσεται, δεν μπορεί να υπάρξει.
ΖΩΝΤΑΝΙΑ είναι η λέξη που χαρακτηρίζει την πόλη τις μέρες του Φεστιβάλ. Η πόλη γιορταΖΕΙ μέσα από αυτό και χρόνο με τον χρόνο αλλάΖΕΙ.
ΗΤΤΕΣ πολλές. Ίσως περισσότερες από τις νίκες. Ήττες που δυναμώνουν την ομάδα, την πεισμώνουν και γεννιέται μια νέα ιδέα, μια καινούργια πραγματικότητα.
ΘΕΑΤΡΟ για όλους. Παραστάσεις σημαντικές, βραβευμένες, διαφορετικές και κάποιες μη αναμενόμενες. Στόχος, να μπορέσουν οι πολίτες να απολαύσουν καλό θέατρο με το μισό του μισού του εισιτηρίου που θα έδιναν σε άλλη περίπτωση.
ΙΔΕΑ φαεινή. Μια πόλη γκρίζα, να γεμίσει φώς. Άνθρωποι διαφορετικοί, να γίνουν παρέα και να ξεκινήσουν μια μικρή ιστορία. Μια ιδέα που ένα όραμα την γέννησε και άνθρωποι που πίστεψαν στο μαζί την έκαναν πράξη.
ΚΡΙΣΗ. Κυρίως πανικού. Και οικονομική καμιά φορά. Είναι η στιγμή εκείνη που το μυαλό σταματάει να λειτουργεί, οι πληροφορίες μπερδεύονται και οι ισορροπίες ανατρέπονται. Πάντα κάποιος είναι εκεί να φέρει τα πράγματα «στα ίσια τους»
ΛΗΘΗ. Έρχεται πάντα… τα ξεχνάς όλα. Την κούραση, τα νεύρα, τους τσακωμούς και τα «δεν αντέχω άλλο» που κρύβονται πίσω από όλα τα σπουδαία πράγματα. Γιατί όλα ξεχνιούνται μέσα από τα χαμόγελα και τα γελαστά μάτια των συμπολιτών μας.
ΜΟΝΑΞΙΑ. Όταν η πόλη γιορτάΖΕΙ σε κάποιο γραφείο πάντα κάποιος μαζεύει υλικό, περιμένει φωτογραφίες, γράφει δελτία τύπου και οργανώνει τις εκδηλώσεις της επόμενης ημέρας.
ΝΤΕΛΙΒΕΡΙ (διανομή φαγητού σε πακέτο επί το ελληνικότερον) Ξέρουν απ’ έξω κι ανακατωτά, όλα τα ποιος, τα που, τα πότε και τα γιατί του καθενός μας.
ΞΕΝΟΣ. Ποιος είναι άραγε ο ξένος; Αυτός που ζει σε μια πόλη που προσπαθεί να δημιουργήσει μέσα από το τίποτα «κάτι» και το πολεμάει; Ή Αυτός που αφήνει την δική του πόλη για να γίνει μέρος αυτού του «κάτι» και να γιορτάσει με τους «ξένους»;
«ΟΡΚΟ δίνω πως την επόμενη χρονιά δεν θα ανακατευτώ με το Φεστιβάλ, θα κάτσω σπίτι μου και θα παρακολουθήσω ως απλός πολίτης όλες τις εκδηλώσεις.»
Όλοι τον ξεστομίσαμε ούτε ένας δεν τον κράτησε.
Εκτός από έναν που έφυγε οριστικά.
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. «Ο πολιτισμός δεν κληρονομείται… κατακτάται.» Ο Andre Malraux το διατύπωσε με τον καλύτερο τρόπο. Και τίποτα δεν κατακτάται χωρίς κόπο, πολύ περισσότερο όταν αυτό είναι «άυλο».
ΡΟΗ.. ενέργειας, δράσεων, εκδηλώσεων, ανθρώπων. Η πόλη ζωντανεύει, οι άνθρωποι συζητάνε, επιλέγουν εκδηλώσεις, συμμετέχουν σε σεμινάρια, γίνονται το κέντρο μια συνεχόμενης ροής πραγμάτων με τους ίδιους να είναι πρωταγωνιστές.
ΣΙΩΠΗ. Αυτή που μερικές φορές δεν αντέχεται. Η σιωπή είναι το όπλο μας και η δύναμή μας. Κάθε ένας μπορεί να πει, να κρίνει και να έχει άποψη για κάτι στο οποίο δεν έχει συμμετάσχει ποτέ. Το ΣΤΟΙΧΗΜΑ είναι να γίνει μέρος αυτού που κρίνει και να το γνωρίσει από μέσα. Σίγουρα θα το αγαπήσει.
ΤΙΜΗΜΑ. Για τον καθένα διαφορετικό. Οικογένεια, χρόνος, διασκέδαση, χόμπι, ταξίδια, ύπνος, κούραση, αϋπνία… ζωή. Στο τέλος, βλέπεις πως αξίζει κι όλα έρχονται στην θέση τους.
ΥΨΙΚΑΜΙΝΟΣ. Μέσα της γεννιούνται ιδέες, προβληματισμοί και παρέες που γράφουν διαδρομές. Ένα μπαράκι, κι ένα τραπέζι πάνω στο οποίο γεννήθηκε, στήθηκε και πραγματοποιήθηκε το πρώτο φεστιβάλ. Κι ύστερα το γραφείο. Κι άνθρωποι που είναι εκεί και κάθε μέρα χτίζουν κι από κάτι.
ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΟΙ. Πολλοί και διαφορετικοί. Η επαφή όλων μας με αυτούς τους ανθρώπους μας μαθαίνει κάθε φορά και κάτι διαφορετικό. Το σημαντικότερο είναι πως η φιλοξενία και η αγκαλιά που ανοίγει απέναντί τους η πόλη, συζητιέται και μεταφέρεται κι αυτό το έχουμε διαπιστώσει όλοι ποικιλοτρόπως.
ΧΡΗΜΑΤΑ. Πόσα, από πού και γιατί; Έσοδα, έξοδα, σε ποιους δόθηκαν; Από ποιους ξοδεύτηκαν και κυρίως ΓΙΑΤΙ; Για την πόλη. Για τους ανθρώπους που δεν μπορούν να ταξιδέψουν και να παρακολουθήσουν θέατρο, να πάνε σε συναυλίες, να παρακολουθήσουν σεμινάρια. Η τέχνη έρχεται στην πόλη και είναι προσιτή σε όλους.
ΨΥΧΗ. Είναι αυτή που γεμίζει με τις στιγμές, τις μουσικές, τα ξενύχτια, τους καυγάδες και τα μονιάσματα. Η ψυχή που βάζουμε σε κάθε δευτερόλεπτο της προετοιμασίας και των εκδηλώσεων και ύστερα όταν αυτές συμβαίνουν και όλα πηγαίνουν καλά.
ΩΡΑ μηδέν για το 3ο Φεστιβάλ Πτολεμαΐδας. Ξεκινάμε. Είστε έτοιμοι;
