Στη ζωή ενός γονιού, υπάρχουν στιγμές που τα λόγια δεν μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματα. Μια από αυτές τις στιγμές είναι όταν βλέπει το παιδί του να ανεβαίνει τα σκαλιά της εκκλησίας για να παντρευτεί. Είναι ένα δάκρυ γεμάτο αγάπη, περηφάνια και αναμνήσεις, που διαγράφεται στα μάτια του καθώς παρακολουθεί αυτό το σημαντικό βήμα στη ζωή του παιδιού του.
Κάθε γονιός γνωρίζει πως η μέρα αυτή θα έρθει, αλλά όταν φτάσει η στιγμή, ο χρόνος μοιάζει να σταματά. Οι σκέψεις πλημμυρίζουν το μυαλό. Θυμάται το παιδί του μικρό, με τα πρώτα του βήματα, τα πρώτα του λόγια, τις αμέτρητες ώρες φροντίδας και αγάπης. Θυμάται τις νύχτες που ξενύχτησε όταν το παιδί του ήταν άρρωστο, τις φορές που ανησυχούσε, που ευχόταν να μπορούσε να το προστατεύσει από κάθε κακό.
Και τώρα, βλέπει μπροστά του έναν άνδρα ή μια γυναίκα ώριμη, έτοιμη να ξεκινήσει τη δική του οικογένεια. Το δάκρυ που κυλάει στα μάτια του γονιού είναι μια αποδοχή αυτής της νέας πραγματικότητας. Είναι το αποχαιρετιστήριο δάκρυ στην παιδική αθωότητα του γιου ή της κόρης του και ένα καλωσόρισμα στην καινούργια ζωή που τους περιμένει.
Αλλά αυτό το δάκρυ δεν είναι μόνο λύπη για το κλείσιμο ενός κεφαλαίου. Είναι κυρίως ένα δάκρυ χαράς και ευλογίας, που το παιδί του βρήκε κάποιον να αγαπά και να το αγαπά, κάποιον με τον οποίο θα χτίσει το μέλλον του. Είναι η ευχή, μέσα από την καρδιά του γονιού, για μια ζωή γεμάτη ευτυχία, αγάπη και αρμονία.
Είναι μια στιγμή καθαρής αγάπης, μια στιγμή όπου κάθε θυσία, κάθε δυσκολία φαίνεται να αξίζει τον κόπο. Γιατί το δάκρυ αυτό είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της αγάπης που νιώθει για το παιδί του.
Αυτή η στιγμή, στα σκαλιά της εκκλησίας, είναι μια από τις πιο συγκινητικές στη ζωή ενός γονιού. Είναι η στιγμή που καταλαβαίνει βαθιά μέσα του ότι το παιδί του έχει γίνει πλέον ενήλικας, αλλά και ότι η αγάπη του θα παραμένει αναλλοίωτη, ανεξάρτητα από τις αλλαγές της ζωής.
