Συνέντευξη στον Βασίλη Οικονόμου
Ο Τζίμης Πολιούδης με τις δυο του περσόνες Vagina Lips και ΜΑΖΟΗΑ, είναι από τους καλλιτέχνες που ορίζουν το ανεξάρτητο μουσικό ¨τώρα¨ της Θεσσαλονίκης,
γεμάτο ενέργεια κι ανησυχία να εκφραστεί άνευ όρων και πλαισίων.
Μια κοπέλα ντυμένη στα κόκκινα αιωρείται ανάποδα σαν να βρίσκεται σε κατάσταση ονείρου κλείνοντας τα μάτια και γυρνώντας την πλάτη σε μια συννεφιασμένη Θεσσαλονίκη.
¨Παντοτινά περιθωριακός¨ θα μπορούσε να είναι μια από τις μεταφράσεις του δίσκου του Jimmy ως Vagina Lips που κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες από την πατρινή Inner Ear Records. Αουτσάιντερ αλλά με την αυθεντικότητα, την ανεξαρτησία και την εκφραστικότητα που πολλά φαβορί θα ζήλευαν.
Κυκλοφορήσαμε με τον Jimmy στα ¨σημείο βρασμού¨ και σύμβολα της Θεσσαλονίκης, Καμάρα και Ροτόντα για να καταλήξουμε στο μπαρ Ήλεκτρον για μια κουβέντα γύρω από τις μουσικές του, τα λάιβ και τις ευκαιρίες που αναλογούν στα αουτσάιντερ στον καιρό των social media.
Νέο άλμπουμ από Vagina Lips από την inner ear, πότε κυκλοφορησε, τι θεματολογία θα ακούσουμε στα νέα σου κομμάτια;
Κυκλοφόρησε στις 20/01 και μπορείτε να το βρείτε στο site της εταιρείας, στα μεγάλα δισκοπωλεία ή από μένα στα live.
Θεματολογία προσωπική για την αγάπη για τη ζωή, για την αγάπη σκέτη, για τη ζωή γενικά…
Vagina Lips, MAZOHA και στα σκαριά ένα νέο τριμελές σχήμα!
Να περιμένουμε ακόμα ένα …ιδιαίτερο όνομα;
Ναι, αλλά χωρίς kinky αναφορές αυτή τη φορά.
Ποιους μουσικούς δρόμους σκοπεύεις να εξερευνήσεις μ΄ αυτό, που δεν το κάνεις ήδη με τ΄ άλλα δυο.
Πιο σκληρό ήχο και στίχο, πιο πολλές κιθάρες και πιο up tempo.
Πως ήταν η πρώτη εμπειρία της συναυλίας σου στο εξωτερικό και ειδικά αυτήν σε μια τόσο πλούσια καλλιτεχνικά πόλη όπως το Παρίσι;
Στη Γαλλία ήταν μια μαγεία γενικά τόσο στο Παρίσι όσο και στο Λε Μαν.
Δυο sold out live σε χώρους 100-150 ατόμων με το κοινό ιδιαίτερα θερμό και υποστηρικτικό.
Ξεπουλήσα τους δισκους που είχα μαζί μου, έκανα νέες φιλίες τόσο με ξένους αλλά και με Έλληνες που ζουν εκεί.
Δημόσιο ευχαριστώ στο Γιάννη (ξέρει αυτός), στους Μπέντζαμιν και Ντένις που με έφεραν εκεί.
Τι διαφορές αντιλήφθηκες στην επικοινωνία με το διεθνές κοινό;
Ένοιωσες δικαιωμένος για την επιλογή του αγγλικού στίχου;
Καμία διαφορά. Ηταν εξίσου ενθουσιώδεις ίσως και περισσότερο. Βασικά σίγουρα περισσότερο. Τώρα για τη δικαίωση όσον αφορά τον αγγλικό στίχο δεν είναι και πολύ σωστό να απαντήσω διότι έχω και το ελληνόφωνο πρότζεκτ το Μαζόχα. Απλά δικαιωμένος γενικά για την ενασχόληση μου με τη μουσική!
Αφηγήσου εν συντομία ένα παράλληλο σύμπαν, όπου ξεκινάς απ΄ την ίδια μουσική αφετηρία αλλά έχουμε …1992 και καθόλου ίντερνετ.
Χαχα,τέλεια ερώτηση… Αλλά θα στο χαλάσω με τα μουσικά. Θα σου περιγράψω το τέλειο, ιδανικό, παράλληλο δικό μου σύμπαν.
1992 εντατικές προπονήσεις στην τοπική μπασκετική ομάδα.
1998 μεταγραφή στο εφηβικό της ΑΕΚ.
2000 συμμετοχή στην Α1 πάλι με την ΑΕΚ.
2004 μεταγραφή στο ΝΒΑ στους BULLS. Γενικά φουλ τίτλους, xρήμα, δόξα κτλ…
Καμία δισκογραφική σχέση με τη μουσική…Μόνο σαν ακροατής.
Αφού σταματούσα το μπάσκετ θα ίδρυα μια τεράστια δισκογραφική εταιρεία και θα κυκλοφορούσα ότι γουστάρω…
Μου ανέφερες off the record ένα ακραίο περιστατικό στη Θεσσαλονίκη. Mια επίθεση σε κεντρικό σημείο της πόλης στο οποίο έγινες μάρτυρας.
Η παθητικότητα των περαστικών και η γρήγορη απορρόφησή του από την πόλη σου έκανε περισσότερη εντύπωση απ΄το ίδιο το συμβάν. Η αδυναμία των ελληνικών μεγαλουπόλεων να χτίσουν κοινότητες στη σύχρονη εποχή που οφείλεται;
Ε, στην αμορφωσιά μας, στην έλλειψη παιδείας, στο κοιτάω την πάρτη μου, στην έλλειψη αλληλεγγύης, στην τρομολαγνεία της τηλεόρασης αλλά και στο σάπιο ελληνικό πολιτικό και κοινωνικό σύστημα σε όλους τους τομείς.
Έχεις κάνει μια πολύ γνώριμη διαδρομή για τους βορειοελλαδίτες, αυτήν της επαρχιακής πόλης προς τη Θεσσαλονίκη. Τι μας διώχνει απ΄ τις γενέτειρές μας και τι μας κρατάει μακρυά τους;
Από τις πόλεις μας, μας διώχνει η ασφυκτική πραγματικότητα της στενομυαλιάς και οι ελπίδες για μια πιο σύγχρονη, πιο ελεύθερη ζωή χωρίς κόμπλεξ και με περισσότερο χώρο για τα όνειρα μας.
Βέβαια περνάει λίγος καιρός και βλέπουμε πως υπάρχει διαφορά στις μεγαλουπόλεις αλλά όχι και τόσο μεγάλη όπως φανταζόμασταν. Αλλά το να γυρίσεις πίσω δεν είναι αποτυχία, το να μη γυρίσεις πίσω επειδή δεν θέλεις να νομίζουν πως απέτυχες, αυτο ναι, είναι αποτυχία. Γενικά το να ζεις σύμφωνα με το τι θέλουν οι άλλοι είναι η πραγματική αποτυχιά.
Σε καλύπτει η Θεσσαλονίκη επαγγελματικά και προσωπικά;
Είχες-έχεις σκέψεις για να ρισκάρεις τις πιθανότητες σου στην Αθήνα ή κάπου έξω;
Δεν με καλύπτει. Παρόλο που ζω εδώ μόνιμα πολλά χρόνια δεν θεωρώ τον εαυτό μου Θεσσαλονικιό. Προτιμώ όμως εδώ από την Αθήνα. Θα έφευγα έξω οπωσδήποτε και είναι κάτι που με απασχολεί ιδιαίτερα τελευταία.
Σε ευχαριστώ πολύ Τζίμη για την κουβέντα κι εύχομαι να σε δούμε σύντομα live και στα μέρη μας!
Φιλιά.
*ο Τζίμης Πολιούδης τελικά… εμφανίστηκε στα μέρη μας στις 05 Μαρτίου, με το project του Vagina Lips στην Καστοριά, στο Τριών Μηνών Μαμούθ.
Φωτογραφίες: Βασίλης Οικονόμου
Φωτογραφία εξωφύλλου: Θανάσης Σταθόπουλος
Kυκλοφορεί από την Inner ear
