Ο νέος βλέπει ότι το μέλλον του είναι αβέβαιο. Τα εφόδια που απέκτησε, δεν είναι αρκετά για να ενταχθεί στην παραγωγική διαδικασία. Η ανεργία που αγγίζει υψηλά ποσοστά, οι δυσκολίες που συναντάει στο να σταθεί στα πόδια του και να φτιάξει τη ζωή του όπως επιθυμεί, τον πλημμυρίζουν με έντονα και αρνητικά συναισθήματα. Σήμερα οι νέοι μας, είναι δικαιολογημένα θυμωμένοι και αγχωμένοι. Η αίσθηση ότι οι νέοι θα ζήσουν χειρότερα, θα εργαστούν περισσότερα χρόνια και με λιγότερα κοινωνικά δικαιώματα από τους γονείς τους είναι πια εδραιωμένη όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες. Οι νέοι δεν μπορούν να υφίστανται δυσανάλογα το άχθος της ανεργίας και να μην αντιδρούν ή να μην έχουν ουσιαστικό και υπεύθυνο λόγο για την πορεία της χώρας. Καλούνται να διαχειριστούν μια κατάσταση πρωτόγνωρη και δύσκολη. Με εφόδιο τη γνώση και τα όνειρα τους, κάνουν μια συζήτηση από αυτές που γίνονται καθημερινά σε παρέες. Ο προβληματισμός μιας ολόκληρης γενιάς μαζί με το σύνδρομο των χαμένων γενεών αποτέλουν βαθιά κοινωνικά ζητήματα.
Πόσο εύκολο είναι να κοιτάς με αισιοδοξία το επαγγελματικό σου μέλλον όταν στην αρχή της καριέρας σου οι πόρτες φαίνεται να κλείνουν;
Προσπαθώντας να σκιαγραφήσουμε το πώς είναι να είσαι νέος στην Ελλάδα της κρίσης και να προσπαθείς να φτιάξεις το μέλλον σου, βρήκαμε τέσσερις αντιπροσώπους.
Ας δούμε λοιπόν τι απαντούν
“ Το σενάριο περί οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα έχει καθιερωθεί στην καθημερινότητα μας. Πλέον είναι ορατά τα κοινωνικά αντίκτυπα και τα προβλήματα που γεννιούνται απο μια ύφεση διαρκείας. Ότι και να σημαίνει η κρίση, αν την εκλάβουμε χρονικά ως εποχή, διαπιστώνουμε οτι λειτουργεί καταλυτικά στην διαμόρφωση τόσο της κοινωνίας, όσο και του ατόμου ξεχωριστά. Στην εποχή αυτή, πολλοί νέοι άνθρωποι έχουν σχηματίσει μια συμπεριφορά που απέχει πολύ από τον τρόπο διαβίωσης και συνεπώς από την φύση του ανθρώπινου είδους. Με λίγα λόγια ζούμε ένα ψέμα που δημιουργήσαμε οι ίδιοι. Οι πληροφορίες που εισάγονται στον εγκέφαλο μας, προσδιορίζουν διαφορετικά τις ανάγκες και μας οδηγούν σε λανθασμένες κινήσεις που μας απομακρύνουν από τον λόγο ύπαρξης. Καθιερώσαμε ως δεδομένο πως πάντα θα υπάρχει κάποιος που έχει την υποχρέωση να μας φροντίζει και να μας παρέχει όσα χρειάζονται για να επιβιώσουμε, είτε λέγετε γονιός είτε κράτος. Όλα αυτά αλλοίωσαν την βασική ικανότητα του ανθρώπου που τον ξεχωρίζει πάνω στον πλανήτη, την ικανότητα της σκέψης. Είμαι βέβαιος πως όλος αυτός ο προβληματισμός θα επιφέρει αλλαγές. Η εποχή της κρίσης θα τελειώσει και θα την διαδεχτεί μια άλλη. Εύχομαι η επόμενη να είναι μια ε υγιούς σκέψης και δημιουργίας. Τα στοιχεία και οι μελέτες που γίνονται πάνω σε νέα μοτίβα διαβίωσης είναι πολύ ενθαρρυντικά και σε συνδυασμό με τα τεχνολογικά επιτεύγματα μας δείχνουν τον δρόμο για ομορφότερο μέλλον, βασισμένο στην αλληλεγγύη και το σεβασμό προς το περιβάλλον.“
Χάρης
“Τελειώνοντας το Τμήμα της Αγγλικής Φιλολογίας γύρω εκεί στη μια εφταετία πριν, το μέλλον φάνταζε ευοίωνο. Είχε έρθει πλέον η στιγμή της προσωπικής και επαγγελματικής μου ανεξαρτητοποίησης… της στιγμής μου! Επέστρεψα στην πόλη που μεγάλωσα, την Κοζάνη και η αναζήτηση εργασίας ξεκίνησε.. Κατάφερα να εργαστώ ως ωρομίσθια καθηγήτρια σε σχολεία εκτός Κοζάνης και καθώς σε κάποια φροντιστήρια Αγγλικών για λίγες ώρες εβδομαδιαία πληρώνοντας βέβαια το μισό χαρτζιλίκι μου στις μετακινήσεις. Η προετοιμασία στο σπίτι πολλή και οι αμοιβές πενιχρές. Όσο περνούσε ο καιρός, η οικονομική κατάσταση στην χώρα όλο και επιδεινωνόταν και η δική μου ζωή όλο και λίμναζε. Μέχρι αυτήν εδώ την στιγμή, τίποτε δεν έχει αλλάξει…. Όμως η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία……σωστά ;;;; “
Μαρία
“Να μείνω ή να φύγω όπως όλοι; Δεν υπάρχει νέος στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια που να μην έχει κάνει αυτό το ερώτημα στον εαυτό του. Ο καθένας με το δίκιο του, αισθάνεσαι να αναζητάς το μέλλον σου μέσα στα ερείπια της κρίσης και με ένα κράτος σήμερα να σε έχει αφήσει έρμαιο της κατάστασης. Εγώ επέλεξα να το παλέψω, να πάω κόντρα στο ρεύμα και να προσπαθήσω να εκπληρώσω τα όνειρά μου στον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα. Σήμερα, παρά τις δυσκολίες, επέλεξα να επενδύσω στον πρωτογενή τομέα και πιο συγκεκριμένα στον χώρο της μελισσοκομίας. Εκεί που η πατρίδα μας έχει το γεωγραφικό πλεονέκτημα να παράγει άριστης ποιότητας αγροτικά προϊόντα. Δημιούργησα ένα καινούργιο brand, το mam. honey, και σιγά σιγά αυξάνοντας την παραγωγή μου σε μέλι και βασιλικό πολτό προσπαθώ να μπω δυναμικά στην τοπική αγορά. Ο τελικός μου στόχος είναι να κάνω μία σύγχρονη μονάδα τυποποίησης με απώτερο σκοπό την δημιουργία ενός εξαγώγιμου προϊόντος που θα πωλείται σε όλα τα γνωστά delicatessen της Ευρώπης. Με τα σημερινά δεδομένα που ζούμε όλοι μας, πρέπει να έχεις τεράστια υπομονή και επιμονή και βήμα βήμα να παλεύεις σκληρά για τα όνειρά σου. Αυτό που έχω να πω από πλευράς μου στον κάθε συνομήλικό μου σήμερα, είναι να παλέψουν για τα όνειρά τους και να μην πέσουν αμαχητί.“
Βασίλης
“Σε λίγο διάστημα, ελπίζω να αποφοιτήσω. Είμαι από τους ανθρώπους που ποτέ δεν εφησυχάστηκαν, οπότε είμαι μια από τις χιλιάδες φοιτήτριες που εργάζονται για να ανταποκριθούν στις καθημερινές, ανθρώπινες ανάγκες τους, τις οποίες δυστυχώς δεν δύνανται να ικανοποιήσουν όλοι οι γονείς για τα παιδιά τους εν μέσω μιας οικονομικής κρίσης που τους έχει ακινητοποιήσει. Δουλεύω κυρίως σε καφετέριες για κάποια μεροκάματα προσπαθώντας ταυτόχρονα να παρακολουθώ τα μαθήματα μου στην σχολή για να την ολοκληρώσω κάποια στιγμή και να κυνηγήσω τα όνειρα μου στο επάγγελμα που επέλεξα. Ο κλοιός της οικονομικής κρίσης στη χώρα μου όμως όλο και σφίγγει έτσι οι προοπτικές ενός νέου ανθρώπου που τελειώνει μια σχολή στην Ελλάδα το ’16 μόνο ελπιδοφόρες δεν είναι.. Χίλιες σκέψεις περνούν καθημερινά από το μυαλό μου “ Να φύγω στο εξωτερικό ; Θα μπορέσω ποτέ να κάνω οικογένεια; Θα μπορέσω να ζήσω αξιοπρεπώς στη χώρα μου; Tα όνειρα μου θα εκπληρωθούν; Τέλος πάντων;;;;…….”
Αναστασία
